بَابُ مَوْلِدِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ ع
وُلِدَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع فِی سَنَةِ ثَلَاثٍ وَ قُبِضَ ع فِی شَهْرِ الْمُحَرَّمِ مِنْ سَنَةِ إِحْدَى وَ سِتِّینَ مِنَ الْهِجْرَةِ وَ لَهُ سَبْعٌ وَ خَمْسُونَ سَنَةً وَ أَشْهُرٌ قَتَلَهُ عُبَیْدُ اللَّهِ بْنُ زِیَادٍ لَعَنَهُ اللَّهُ فِی خِلَافَةِ یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ هُوَ عَلَى الْكُوفَةِ وَ كَانَ عَلَى الْخَیْلِ الَّتِی حَارَبَتْهُ وَ قَتَلَتْهُ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ لَعَنَهُ اللَّهُ بِكَرْبَلَاءَ یَوْمَ الْإِثْنَیْنِ لِعَشْرٍ خَلَوْنَ مِنَ الْمُحَرَّمِ وَ أُمُّهُ فَاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّهِ ص
1- سَعْدٌ وَ أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ جَمِیعاً عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنْ أَخِیهِ عَلِیِّ بْنِ مَهْزِیَارَ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ ابْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ قُبِضَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع یَوْمَ عَاشُورَاءَ وَ هُوَ ابْنُ سَبْعٍ وَ خَمْسِینَ سَنَةً
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 363 روایت 1@*@
ترجمه:
حسین بن على علیهماالسلام در سال سوم هجرى متولد شد و در ماه محرم سال 61 هجرى درگذشت و 57 سال و چند ماه داشت، عبیداللّه بن زیاد لعنه اللّه در زمان خلافت یزید بن معاویه لعنه اللّه وقتى كه حاكم كوفه بود آن حضرت را شهید كرد، و فرمانده لشكرى كه با او جنگید و او را كشت عمر بن سعد لعنه اللّه بود و در كربلا در روز دوشنبه دهم محرم اتفاق افتاد، مادر آن حضرت فاطمه دختر پیغمبر صلى للّه علیه و آله است:
امام صادق علیهالسلام فرمود: حسین بن على علیهماالسلام در روز عاشورا بدرود زندگى گفت و 57 سال داشت.
2- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْعَرْزَمِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ كَانَ بَیْنَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَیْنِ ع طُهْرٌ وَ كَانَ بَیْنَهُمَا فِی الْمِیلَادِ سِتَّةُ أَشْهُرٍ وَ عَشْراً
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 364 روایت 2@*@
ترجمه:
و فرمود: میان حسن و حسین علیهماالسلام یك ظهر فاصله شد و فاصله میان تولدشان 6 ماه و ده روز بود.
شرح علامه مجلسى (ره) راجع به تاریخ ولادت و وفات امام حسین علیهالسلام و فاصله میان آن حضرت با برادرش امام حسن علیهالسلام اقوالى بدین ترتیب ذكر مىكند:
1 شیخ در تهذیب: ولادتش در آخر ربیع الاول سال سوم بوده.
2 مرحوم طبرسى در اعلام الوردى: روز سه شنبه یا پنجشنبه سوم شعبان و یا پنجم شعبان سال چهارم ده ماه و 20 روز بعد از تولد برادرش بوده.
3 شیخ مفید در ارشاد: در پنجم شعبان سال چهارم.
4 شیخ در مصباح: روز پنجشنبه سوم شعبان سال چهارم.
5 كشف الغمه: پنجم شعبان سال چهارم و حضرت فاطمه علهاالسلام 50 روز بعد از ولادت امام حسن به او آبستن شد.
6 ابن خشاب: فاصله میان او و برادرش 7 ماه و ده روز بود.
7 شهید اول در دروس: آخر ربیع الاول سال سوم هجرى و بعضى گفتهاند: در روز پنجشنبه سیزدهم ماه رمضان.
8 شیخ بن نما: در پنجم جمادى الاولى و مدت حملش 6 ماه بوده سپس مجلسى (ره) گوید: شیخ طوسى از آن جهت ولادت آنحضرت را در آخر ربیع الاول دانسته كه ولادت امام حسن در نیمه رمضان و فاصله میان او و برادرش به شش ماه و ده روز نزدش ثابت و مسلم بوده است، ولى ولادت امام حسن علیهالسلام در ماه رمضان به روایت معتبرى مستند نمىباشد.
3- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ وَ الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُعَلَّى بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْوَشَّاءِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ عَائِذٍ عَنْ أَبِی خَدِیجَةَ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ لَمَّا حَمَلَتْ فَاطِمَةُ ع بِالْحُسَیْنِ جَاءَ جَبْرَئِیلُ إِلَى رَسُولِ اللَّهِ ص فَقَالَ إِنَّ فَاطِمَةَ ع سَتَلِدُ غُلَاماً تَقْتُلُهُ أُمَّتُكَ مِنْ بَعْدِكَ فَلَمَّا حَمَلَتْ فَاطِمَةُ بِالْحُسَیْنِ ع كَرِهَتْ حَمْلَهُ وَ حِینَ وَضَعَتْهُ كَرِهَتْ وَضْعَهُ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَمْ تُرَ فِی الدُّنْیَا أُمٌّ تَلِدُ غُلَاماً تَكْرَهُهُ وَ لَكِنَّهَا كَرِهَتْهُ لِمَا عَلِمَتْ أَنَّهُ سَیُقْتَلُ قَالَ وَ فِیهِ نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَةُ وَ وَصَّیْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَیْهِ حُسْناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 364 روایت 3@*@
ترجمه:
امام صادق علیهالسلام فرمود: چون فاطمه علیهاالسلام به حسین آبستن شد، جبرئیل نزد پیغمبر صلى للّه علیه و آله آمد و عرض كرد: همانا فاطمه علیهاالسلام پسرى خواهد زائید كه امتت او را بعد از تو مىكشند، چون فاطمه به حسین علیهالسلام آبستن شد خوشحال نبود، و چون زائیده از زائیدنش هم خوشحال نبود سپس امام صادق علیهالسلام فرمود: در دنیا مادرى دیده نشده كه پسرى به زاید و خوشحال نباشد، ولى فاطمه خوشحال نبود، زیرا دانست كه او كشته خواهد شد، و این آیه درباره او نازل شد «ما انسان را به نیكى نمودن نسبت به پدر و مادرش سفارش نمودهایم، مادرش او را به ناخوشى باردار شد و بناخوشى زائید و بار داشتن و از شیر گرفتنش سى ماه بود 15 سوره 46 -».
4- مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ إِسْمَاعِیلَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَمْرٍو الزَّیَّاتِ عَنْ رَجُلٍ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ إِنَّ جَبْرَئِیلَ ع نَزَلَ عَلَى مُحَمَّدٍ ص فَقَالَ لَهُ یَا مُحَمَّدُ إِنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُكَ بِمَوْلُودٍ یُولَدُ مِنْ فَاطِمَةَ تَقْتُلُهُ أُمَّتُكَ مِنْ بَعْدِكَ فَقَالَ یَا جَبْرَئِیلُ وَ عَلَى رَبِّیَ السَّلَامُ لَا حَاجَةَ لِی فِی مَوْلُودٍ یُولَدُ مِنْ فَاطِمَةَ تَقْتُلُهُ أُمَّتِی مِنْ بَعْدِی فَعَرَجَ ثُمَّ هَبَطَ ع فَقَالَ لَهُ مِثْلَ ذَلِكَ فَقَالَ یَا جَبْرَئِیلُ وَ عَلَى رَبِّیَ السَّلَامُ لَا حَاجَةَ لِی فِی مَوْلُودٍ تَقْتُلُهُ أُمَّتِی مِنْ بَعْدِی فَعَرَجَ جَبْرَئِیلُ ع إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ هَبَطَ فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ إِنَّ رَبَّكَ یُقْرِئُكَ السَّلَامَ وَ یُبَشِّرُكَ بِأَنَّهُ جَاعِلٌ فِی ذُرِّیَّتِهِ الْإِمَامَةَ وَ الْوَلَایَةَ وَ الْوَصِیَّةَ فَقَالَ قَدْ رَضِیتُ ثُمَّ أَرْسَلَ إِلَى فَاطِمَةَ أَنَّ اللَّهَ یُبَشِّرُنِی بِمَوْلُودٍ یُولَدُ لَكِ تَقْتُلُهُ أُمَّتِی مِنْ بَعْدِی فَأَرْسَلَتْ إِلَیْهِ لَا حَاجَةَ لِی فِی مَوْلُودٍ مِنِّی تَقْتُلُهُ أُمَّتُكَ مِنْ بَعْدِكَ فَأَرْسَلَ إِلَیْهَا أَنَّ اللَّهَ قَدْ جَعَلَ فِی ذُرِّیَّتِهِ الْإِمَامَةَ وَ الْوَلَایَةَ وَ الْوَصِیَّةَ فَأَرْسَلَتْ إِلَیْهِ أَنِّی قَدْ رَضِیتُ فَ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ شَهْراً حَتَّى إِذا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ بَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْكُرَ نِعْمَتَكَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَ عَلى والِدَیَّ وَ أَنْ أَعْمَلَ صالِحاً تَرْضاهُ وَ أَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی فَلَوْ لَا أَنَّهُ قَالَ أَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی لَكَانَتْ ذُرِّیَّتُهُ كُلُّهُمْ أَئِمَّةً وَ لَمْ یَرْضَعِ الْحُسَیْنُ مِنْ فَاطِمَةَ ع وَ لَا مِنْ أُنْثَى كَانَ یُؤْتَى بِهِ النَّبِیَّ فَیَضَعُ إِبْهَامَهُ فِی فِیهِ فَیَمُصُّ مِنْهَا مَا یَكْفِیهَا الْیَوْمَیْنِ وَ الثَّلَاثَ فَنَبَتَ لَحْمُ الْحُسَیْنِ ع مِنْ لَحْمِ رَسُولِ اللَّهِ وَ دَمِهِ وَ لَمْ یُولَدْ لِسِتَّةِ أَشْهُرٍ إِلَّا عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ ع وَ الْحُسَیْنُ بْنُ عَلِیٍّ ع
وَ فِی رِوَایَةٍ أُخْرَى عَنْ أَبِی الْحَسَنِ الرِّضَا ع أَنَّ النَّبِیَّ ص كَانَ یُؤْتَى بِهِ الْحُسَیْنُ فَیُلْقِمُهُ لِسَانَهُ فَیَمُصُّهُ فَیَجْتَزِئُ بِهِ وَ لَمْ یَرْتَضِعْ مِنْ أُنْثَى
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 365 روایت 4@*@
ترجمه:
امام صادق علیهالسلام فرمود: جبرئیل علیهالسلام بر محمد صلى للّه علیه و آله نازل شد و گفت: اى محمد! خدا ترا مژده مىدهد به مولودى كه از فاطمه متولد شود و امت تو او را بعد از تو مىكشند فرمود: اى جبرئیل! سلام به پروردگارم، مرا به مولودى كه از فاطمه متولد شود و امتم او را به كشند نیازى نیست، جبرئیل به آسمان بالا رفت و سپس فرود آمد و همان سخن را گفت، پیغمبر فرمود: اى جبرئیل! سلام به پروردگارم مرا به مولودى كه از فاطمه متولد شود و امتم او را به كشند نیازى نیست، جبرئیل به آسمان بالا رفت و سپس فرود آمد و گفت: اى محمد! پروردگارت به تو سلام مىرساند و ترا مژده مىدهد كه امامت و ولایت و وصیت را در ذریه او قرار داده، او هم پیغام داد كه من راضى گشتم.
«پس به ناخوشى او را آبستن شد و به ناخوشى زائید و از آبستن شدن تا از شیر گرفتنش سى ماه بود، و چون به قوت رسید و چهل ساله شد، گفت: پروردگارا! مرا وادار كن تا نعمت ترا كه به من و به پدر و مادرم انعام كردهئى سپاس گزارم و عملى شایسته كنم كه پسند تو باشد و بعضى از فرزندانم را شایسته كن» اگر او نمىفرمود: بعضى از فرزندانم را شایسته كن، همه فرزندان آنحضرت امام مىشدند، و امام حسین از فاطمه علیهماالسلام و از هیچ زن دیگر شیر نخورد، بلكه او را خدمت پیغمبر صلى للّه علیه و آله مىآوردند و آن حضرت انگشت ابهامش را در دهان او مىگذارد و او باندازهاى كه دو روز و سه روزش را كفایت كند، از آن مىمكید، پس گوشت حسین علیهالسلام از گوشت و خون رسولخدا صلى للّه علیه و آله روئید. و فرزندى شش ماهه متولد نشد، جز عیسى بن مریم علیهالسلام و حسین بن على علیهماالسلام.
و در روایت دیگر است كه امام رضا علیهالسلام فرمود: حسین را نزد پیغمبر صلى للّه علیه و آله مىآوردند و آن حضرت زبانش را در دهان او مىگذاشت تا مىمكید و به همان اكتفا مىكرد و از هیچ زنى شیر نخورد.
5- عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ رَفَعَهُ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ فَقالَ إِنِّی سَقِیمٌ قَالَ حَسَبَ فَرَأَى مَا یَحُلُّ بِالْحُسَیْنِ ع فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ لِمَا یَحُلُّ بِالْحُسَیْنِ ع
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 366 روایت 5@*@
ترجمه:
امام صادق علیهالسلام راجع بقول خداى عزوجل: «ابراهیم نگاهى به ستارگان كرد و گفت من بیمارم 88 سوره 37 -» فرمود: ابراهیم حساب كرد و آنچه به حسین علیهالسلام وارد مىشود (از اوضاع كواكب) فهمید، سپس گفت: من بیمارم، از آنچه به حسین علیهالسلام وارد مىشود.
6- أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى بْنِ عُبَیْدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَسْبَاطٍ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ حُمْرَانَ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع لَمَّا كَانَ مِنْ أَمْرِ الْحُسَیْنِ ع مَا كَانَ ضَجَّتِ الْمَلَائِكَةُ إِلَى اللَّهِ بِالْبُكَاءِ وَ قَالَتْ یُفْعَلُ هَذَا بِالْحُسَیْنِ صَفِیِّكَ وَ ابْنِ نَبِیِّكَ قَالَ فَأَقَامَ اللَّهُ لَهُمْ ظِلَّ الْقَائِمِ ع وَ قَالَ بِهَذَا أَنْتَقِمُ لِهَذَا
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 366 روایت 6@*@
ترجمه:
امام صادق علیهالسلام فرمود: چون كار حسین چنان شد كه شد (اصحاب و جوانهایش كشته شدند و خودش تنها ماند) فرشتگان به سوى خدا شیون و گریه برداشتند و گفتند: با حسین برگزیده و پسر پیغمبرت چنین رفتار كنند؟ پس خدا شبح و سایه حضرت قائم علیهالسلام را به آنها نمود و فرمود: با این انتقام او را مىگیرم.
7- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْحَكَمِ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمِیرَةَ عَنْ عَبْدِ الْمَلِكِ بْنِ أَعْیَنَ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ ع قَالَ لَمَّا نَزَلَ النَّصْرُ عَلَى الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ حَتَّى كَانَ بَیْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ ثُمَّ خُیِّرَ النَّصْرَ أَوْ لِقَاءَ اللَّهِ فَاخْتَارَ لِقَاءَ اللَّهِ
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 367 روایت 7@*@
ترجمه:
امام باقر علیهالسلام فرمود، چون نصرت خدا براى حسین بن على علیهالسلام فرود آمد تا آنجا كه میان آسمان و زمین قرار گرفت، او را در انتخاب نصرت یا دیدار خدا مخیر ساختند، او دیدار خدا را انتخاب كرد.
8- الْحُسَیْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو كُرَیْبٍ وَ أَبُو سَعِیدٍ الْأَشَجُّ قَالَ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ إِدْرِیسَ عَنْ أَبِیهِ إِدْرِیسَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ الْأَوْدِیِّ قَالَ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ ع أَرَادَ الْقَوْمُ أَنْ یُوطِئُوهُ الْخَیْلَ فَقَالَتْ فِضَّةُ لِزَیْنَبَ یَا سَیِّدَتِی إِنَّ سَفِینَةَ كُسِرَ بِهِ فِی الْبَحْرِ فَخَرَجَ إِلَى جَزِیرَةٍ فَإِذَا هُوَ بِأَسَدٍ فَقَالَ یَا أَبَا الْحَارِثِ أَنَا مَوْلَى رَسُولِ اللَّهِ ص فَهَمْهَمَ بَیْنَ یَدَیْهِ حَتَّى وَقَفَهُ عَلَى الطَّرِیقِ وَ الْأَسَدُ رَابِضٌ فِی نَاحِیَةٍ فَدَعِینِی أَمْضِی إِلَیْهِ وَ أُعْلِمُهُ مَا هُمْ صَانِعُونَ غَداً قَالَ فَمَضَتْ إِلَیْهِ فَقَالَتْ یَا أَبَا الْحَارِثِ فَرَفَعَ رَأْسَهُ ثُمَّ قَالَتْ أَ تَدْرِی مَا یُرِیدُونَ أَنْ یَعْمَلُوا غَداً بِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع یُرِیدُونَ أَنْ یُوطِئُوا الْخَیْلَ ظَهْرَهُ قَالَ فَمَشَى حَتَّى وَضَعَ یَدَیْهِ عَلَى جَسَدِ الْحُسَیْنِ ع فَأَقْبَلَتِ الْخَیْلُ فَلَمَّا نَظَرُوا إِلَیْهِ قَالَ لَهُمْ عُمَرُ بْنُ سَعْدٍ لَعَنَهُ اللَّهُ فِتْنَةٌ لَا تُثِیرُوهَا انْصَرِفُوا فَانْصَرَفُوا
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 367 روایت 8@*@
ترجمه:
(این روایت از نظر اینكه جنبه تاریخى دارد و سندش بامام علیهالسلام نمىرسد از ترجمه آن صرفنظر شد).
9- عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدٍ عَنْ سَهْلِ بْنِ زِیَادٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ یُونُسَ عَنْ مَصْقَلَةَ الطَّحَّانِ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع یَقُولُ لَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ ع أَقَامَتِ امْرَأَتُهُ الْكَلْبِیَّةُ عَلَیْهِ مَأْتَماً وَ بَكَتْ وَ بَكَیْنَ النِّسَاءُ وَ الْخَدَمُ حَتَّى جَفَّتْ دُمُوعُهُنَّ وَ ذَهَبَتْ فَبَیْنَا هِیَ كَذَلِكَ إِذَا رَأَتْ جَارِیَةً مِنْ جَوَارِیهَا تَبْكِی وَ دُمُوعُهَا تَسِیلُ فَدَعَتْهَا فَقَالَتْ لَهَا مَا لَكِ أَنْتِ مِنْ بَیْنِنَا تَسِیلُ دُمُوعُكِ قَالَتْ إِنِّی لَمَّا أَصَابَنِی الْجَهْدُ شَرِبْتُ شَرْبَةَ سَوِیقٍ قَالَ فَأَمَرَتْ بِالطَّعَامِ وَ الْأَسْوِقَةِ فَأَكَلَتْ وَ شَرِبَتْ وَ أَطْعَمَتْ وَ سَقَتْ وَ قَالَتْ إِنَّمَا نُرِیدُ بِذَلِكِ أَنْ نَتَقَوَّى عَلَى الْبُكَاءِ عَلَى الْحُسَیْنِ ع قَالَ وَ أُهْدِیَ إِلَى الْكَلْبِیَّةِ جُوَناً لِتَسْتَعِینَ بِهَا عَلَى مَأْتَمِ الْحُسَیْنِ ع فَلَمَّا رَأَتِ الْجُوَنَ قَالَتْ مَا هَذِهِ قَالُوا هَدِیَّةٌ أَهْدَاهَا فُلَانٌ لِتَسْتَعِینِی عَلَى مَأْتَمِ الْحُسَیْنِ فَقَالَتْ لَسْنَا فِی عُرْسٍ فَمَا نَصْنَعُ بِهَا ثُمَّ أَمَرَتْ بِهِنَّ فَأُخْرِجْنَ مِنَ الدَّارِ فَلَمَّا أُخْرِجْنَ مِنَ الدَّارِ لَمْ یُحَسَّ لَهَا حِسٌّ كَأَنَّمَا طِرْنَ بَیْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ لَمْ یُرَ لَهُنَّ بِهَا بَعْدَ خُرُوجِهِنَّ مِنَ الدَّارِ أَثَرٌ
@@اصول كافى جلد 2 صفحه 367 روایت 9@*@
ترجمه:
مصقله گوید: شنیدم امام صادق علیهالسلام مىفرمود: چون حسین علیهالسلام كشته شد، همسر كلبیه آن حضرت (یعنى دختر امرؤالقیس و مادر سكینه) برایش سوگوارى بپا كرد و خود گریست و زنان و خدمتگزاران او هم گریستند تا اشك چشمشان خشك شد و تمام گشت، آن هنگام یكى از كنیزانش را دید مىگرید و اشك چشمش جاریست، او را طلبید و گفت: چرا در میان ما تنها اشك چشم تو جاریست؟ او گفت: من چون به سختى و مشقت مىافتم سویق (شربت مخصوصى) مىآشامم، او هم دستور داد غذا و سویق تهیه كنند، و خودش از آن خورد و نوشید و به دیگران هم خورانید و نوشانید و گفت مقصودم از این عمل این است كه براى گریستن بر حسین علیهالسلام نیرو پیدا كنیم.
شخصى براى زن كلبیه چند پرنده سیاه رنگ هدیه فرستاد تا به وسیله آنها بر سوگوارى حسین علیهالسلام كمك شود، او چون آنها را دید، گفت: اینها چیست؟ گفتند: هدیهایست كه فلانى فرستاده است تا بر سوگوارى حسین علیهالسلام كمك شوى. او گفت: ما كه عروسى نداریم، اینها را براى چه مىخواهیم؟! سپس دستور داد تا آنها را از خانه بیرون كردند، چون از خانه بیرون شدند، اثرى از آنها احساس نشد، مثل اینكه میان آسمان و زمین پرواز كردند و بعد از رفتن آنها از خانه اثرى در خانه از آنها دیده نشد.
شرح :
این روایت چنانكه مرحوم مجلسى (ره) گوید: از نظر لفظ و معنى داراى تشویش و اضطرابست.