از آن‌چه عرض شد می‌توان نتیجه‌گیری كرد كه «روحیه‌ی هر انسانى را انتخاب‌هایش مشخص مىكند» و بر اساس همین قاعده می‌پرسیم به چه كسى جوان می‌گویند و مشخصات جوانان چیست؟!
با مقایسه با دو مرحله‌ی «كودكی» و «پیری یا کهنسالی» می‌توان گفت: جوان؛ كسى است كه انتخاب‌هاى او اساسی و بلند مدت است و به اهدافی نظر دارد که خیلی سطحی و زودگذر نیست و برای رسیدن به آنها برنامه ریزی مىكند. این برای روحیه جوان یک حقیقت است و اگر مطابق روحیه‌ی خود عمل نكند، یا هنوز از نظر روحی كودك است و یا پیرى است شكسته و فرتوت. مثلاً وقتی فردى که بین هفده تا بیست سال دارد و ما از لحاظ سنّى او را جوان مىدانیم، مقدارى آب در یک لیوان بریزد و مگسی را در آن بیندازد تا در آب غرق شود، مىگوییم او هنوز بچّه است چون انتخابش سطحی و سرگرم‌کننده و بچّهگانه است و از او چنین انتخابی را انتظار نداریم چون جوان باید انتخاب‌هایی بزرگ‌تر از این گونه اعمال داشته باشد، انتظارمان آن است که یک جوان انتخاب‌هایی وسیع و عمیق و همه جانبه داشته باشد.
در اسلام به انسانِ جوان، انسان رشید می‌گویند؛ یعنى انسانی كه رشد كرده و انتخاب‌های بزرگ انجام می‌دهد و به اهداف واقعى و عمیق و به ابزارهاى مناسبی كه او را به اهدافش مىرساند، فكر مىكند. اصطلاحاً می‌گویند فلانی دیگر کودک نیست رشید شده و می‌تواند تکالیف دینی‌اش را انجام دهد، یعنی می‌تواند به موضوعاتی بیندیشد که عمیق‌تر از موضوعات محدود زندگی دنیایی است.