آیه
بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَکُن مِّنَ الشَّاکِرِینَ
وَمَا قَدَرُواْ اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالْأَرْضُ جَمِیعاً قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ السَّمَوَاتُ مَطْوِیَّاتُ بِیَمِینِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَی عَمَّا یُشْرِکُونَ
ترجمه
بلکه تنها خدا را پرستش کن و از سپاس گزاران باش.
و خدا را آن گونه که حقّ اوست قدردانی نکردند (و او را نشناختند)، در حالی که روز قیامت زمین یکسره در قبضهی قدرت اوست و آسمانها به دست قدرت او در هم پیچیدهاند. او منزه است و از آن چه شریک او قرار میدهند، برتر است.
نکته ها
امام صادق علیه السلام فرمود: مراد از «یمین» دست قدرت خداست.**توحید صدوق، ص 161.***
فرمانهای خداوند دو نوع است:
1. دستور مولوی که خداوند به عنوان مولا صادر میکند و عقل را به اسرار آن راهی نیست، نظیر فرمان طواف در مکّه. «و لیطّوفوا بالبیت العتیق»**حج، 29.***
2. دستور ارشادی، که عقل نیز راز و رمز آن را درک میکند و حکم خداوند، ارشاد به حکم عقل است، نظیر جمله «کن من الشاکرین» زیرا تشکّر در برابر ولی نعمت را عقل حکم میکند.
پیام ها
1- یکتا پرستی راه نجات از خسارت است. «لتکونن من الخاسرین بل اللّه فاعبد»
2- بهترین راه تشکّر از خداوند عبادت است. «فاعبد و کن من الشاکرین»
3- توحید، نشانهی شناخت درست و قدرشناسی است و شرک، برخاسته از عدم شناخت و قدردانی است. «و ما قدرو اللّه حقّ قدره»
4- آسمان و زمین در برابر قدرت الهی ناچیزند. «قبضته - مطویّات بیمینه»
5 - برای شناخت بهتر خداوند، باید به قدرت و احاطهی مطلقهی او توجّه کنیم. «و ما قدروا اللّه حقّ قدره و الارض جمیعاً... و السموات...»
6- به سراغ دیگران نرویم، که همه چیز تنها به دست خداست. «و الارض... و السموات مطویّات... سبحانه و تعالی عمّا یشرکون»