آیه
إِنَّمَآ أَمْرُهُ إِذَآ أَرَادَ شَیْئاً أَن یَقُولَ لَهُ کُن فَیَکُونُ
فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ
ترجمه
چون چیزی را اراده کند، فرمانش این است که بگوید: «باش» پس بی درنگ موجود میشود.
پس منزّه است کسی که حاکمیّت و مالکیّت همه چیزی به دست اوست و به سوی او باز گردانده میشوید.
نکته ها
از آن جا که ایمان به معاد باید بسیار جدی و قوی باشد، هر گونه شبههزدایی از آن باید طوری انجام گیرد که ذرهای خلل در ذهن باقی نماند. خداوند در پاسخ کسی که استخوان پوسیدهای را خورد کرد و به زمین ریخت، چندین جواب داد که آخرین آن این آیه است. «انّما امره اذا...»
تحقّق فرمان و ارادهی الهی زمان نمیخواهد، به اصطلاح مثل یک چشم به هم زدن است. «و ما امرنا الاّ واحدة کلمح بالبصر»**قمر، 50.***
خداوند حتّی نیاز به گفتن کلمه «کُن» ندارد، زیرا این خود نیاز است و در شأن او نیست، بنابراین مراد از کلمه «کُن» همان اراده و حکم اوست. به فرمودهی حضرت علیعلیه السلام «لا بصوت یقرع و لابنداء یسمع»**نهجالبلاغه، خطبه 186.***.
پیام ها
1- برای خداوند، آفرینش همه اشیا یکسان است. «اذا اراد شیئاً»
2- خداوند در آفرینش هستی، نه وسیله میخواهد نه کمک و نه کسی که موانع را بر طرف کند. «کن فیکون»
3- میان ارادهی خدا و انجام کار فاصلهای نیست. «کن فیکون»
4- چگونه خدا را در برپایی قیامت عاجز میدانید؟ او از هر عجز و ناتوانی منزّه است. «فسبحان الّذی»
5 - هم سرچشمهی هستی به دست اوست و هم بازگشت همه چیز به سوی اوست. «بیده ملکوت کلّ شیء و الیه ترجعون»