آیه
وَلَوْ نَشَآءُ لَطَمَسْنَا عَلَی أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُواْ الصِّرَاطَ فَأَنَّی یُبْصِرُونَ
وَلَوْ نَشَآءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَی مَکَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُواْ مُضِیّاً وَ لَا یَرْجِعُونَ
ترجمه
و اگر بخواهیم فروغ دیدگانشان را محو میکنیم، پس آنگاه که در راه سبقت میگیرند، چگونه خواهند دید؟
و اگر بخواهیم آنان را در جای خود مسخ میکنیم (و به مجسّمههایی بیروح مبدّل میسازیم،) به گونهای که نه بتوانند به راه خود ادامه دهند و نه بر گردند.
نکته ها
اگر این دو را ادامه آیات قبل در مورد عذاب کفّار در قیامت بدانیم، بیانگر ناتوانی کفّار در جستجوی راه بهشت و حیرت و سرگردانی آنها در صحرای محشر است. امّا اکثر مفسّران این دو را مربوط به کیفر دنیوی کفّار دانسته و آن را نوعی تهدید در از دست دادن قوّه بینایی و یافتن راه خانه و کسب و کار دانستهاند.**تفسیر نمونه.***
پیام ها
1- فکر نکنید آن چه دارید باید داشته باشید یا جاودانه خواهید داشت، از قهر و غضب الهی و تغییر نعمتها غافل نباشید. «لو نشاء طمسنا»
2- علاج واقعه را قبل از وقوع باید کرد. قبل از نزول عذاب باید از لجاجت دست برداشت. «لو نشاء... لو نشاء...»
3- هر مکانی میتواند ظرف قهر خدا باشد. «علی مکانتهم»
4- قهر خدا که آمد احدی توان تحمّل ندارد. «فما استطاعوا...»
5 - سنّت خداوند، آزاد گذاشتن انسانها است تا از راه دیدن و شنیدن حقایق ایمان بیاورند، نه آنکه از طریق قهر و اجبار و فشار ایمان آورند. «لو نشاء لمسخناهم» (حرف «لَو» نشانه آن است که سنّت خداوند، مسخ و زمینگیر کردن مردم نیست.)