(225) لَا یُؤَاخِذُکُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِی أَیْمَنِکُمْ وَلَکِنْ یُؤَاِخذُکُمْ بِمَا کَسَبَتْ قُلُوبُکُمْ وَ اللَّهُ غَفُورٌ حَلِیمٌ
خداوند، شما را به خاطر سوگندهای لغو (که بدون قصد یاد کردهاید،) مؤاخذه نمیکند، امّا به آنچه دلهای شما (از روی اراده و آگاهی واختیار) کسب کرده، مؤاخذه میکند وخداوند آمرزنده وحلیم (بردبار) است.
نکتهها:
سوگندهایی که از روی بی توجّهی و یا در حال عصبانیّت و بدون فکر و اراده و یا پر حرفی وعجله و سبقلسان از انسان سرمیزند، ارزش حقوقی ندارد. مسئولیّت، تنها در برابر سوگندهایی است که با توجّه و در حال عادّی، به نام مقدّس خداوند برای انجام کار مفید یاد شود. این قبیل سوگندها شرعاً واجبالاجرا میباشد و شکستن آن حرام میباشد و کفّاره آن عبارت است از: اطعام ده فقیر، یا اعطای لباس به آنها، و یا آزاد کردن یک برده و در صورت عدم امکان هیچ یک از اینها، سه روز روزه گرفتن.**مائده، 89 .***
پیامها:
1- مسئولیّت انسان، وابسته به اراده و انتخاب اوست. خداوند لغزشهایی را که در شرائط غیر عادّی از انسان صادر شود، میبخشد. (لا یؤاخذکم اللّه باللغو)
2- انگیزه و نیّت، ملاک ثواب وعقاب است. (کسبت قلوبکم)
3- یکی از جلوههای حِلم ومغفرت الهی، گذشت از خطاهای غیر عمدی انسان است. (لا یؤاخذکم اللّه... غفور رحیم)