(128) رَبَّنَا وَاجْعَلْنَا مُسْلِمَیْنِ لَکَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِنَآ أُمَّةً مُّسْلِمَةً لَّکَ وَأَرِنَا مَنَاسِکَنَا وَتُبْ عَلَیْنَآ إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِیمُ
(ابراهیم واسماعیل همچنین گفتند:) پروردگارا! ما را تسلیم (فرمان) خود قرارده واز نسل ما (نیز) امّتی که تسلیم تو باشند قرارده و راه وروش پرستش را به ما نشانده وتوبهی ما را بپذیر، که همانا تو، توبهپذیر مهربانی.
نکتهها:
با آنکه حضرت ابراهیم واسماعیل هر دو در اجرای فرمان ذبح، عالیترین درجه تسلیم در برابر خدا را به نمایش گذاردند، امّا با این همه در این آیه از خداوند میخواهند که مارا تسلیم فرمان خودت قرارده. گویا از خداوند تسلیم بیشتر و یا تداوم روحیّه تسلیم را میخواهند. کسی که فقط تسلیم خدا باشد، نه تسلیم عموی بتتراش میشود و نه در برابر بتها به زانو میافتد و نه از طاغوتها پیروی میکند.
پیامها:
1- به کمالات امروز خود قانع نشوید، تکامل و تداوم آنرا از خدا بخواهید. (ربنا و اجعلنا مسلمَین لک)
2- توجّه به نسل و فرزندان، یک دورنگری عاقلانه و خداپسندانه است که حاکی از وسعت نظر و سوز وعشق درونی است وبارها در دعاهای حضرت ابراهیم آمده است. (ومن ذریّتنا)
3- راه و روش بندگی را باید از خدا آموخت وگرنه انسان گرفتار انواع خرافات و انحرافات میشود. (أرنا مناسکنا)
4- تا روح تسلیم نباشد، بیان احکام سودی نخواهد داشت. در اینجا ابراهیم علیه السلام ابتدا از خداوند روح تسلیم تقاضا میکند، سپس راه و روش عبادت و بندگی را میخواهد. (واجعلنا مسلمَین لک... ارنا مناسکنا)
5 - نیاز به توبه وبازگشت الطاف الهی، در هر حال وبرای هر مقامی، ارزش است.**در حدیث میخوانیم: رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم هر روز، هفتاد مرتبه استغفار مینمود، با اینکه او معصوم بود و هیچ گناهی نداشت.*** (تب علینا)
6- یکی از آداب دعا، ستایش پروردگار است که در این آیه نیز به چشم میخورد. (التواب الرحیم)