آیه
أللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَی عَلَی الْعَرْشِ مَا لَکُم مِّن دُونِهِ مِن وَلِیٍّ وَلَا شَفِیعٍ أَفَلَا تَتَذَکَّرُونَ
ترجمه
خداوند کسی است که آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است، در شش روز آفرید، سپس بر عرش استیلا یافت؛ برای شما جز او هیچ یاور و شفاعت کنندهای نیست، آیا متذکّر نمیشوید (و پند نمیگیرید؟)
نکته ها
در زبان عربی برای «روز» دو واژه به کار میرود: یکی «نهار» و یکی «یوم». اولی به معنای روز در مقابل شب است و دومی به مجموع روز و شب و دورهای از شبها و روزها نیز گفته میشود.
با آنکه خداوند میتوانست آسمان و زمین را در یک لحظه بیافریند؛ امّا او اراده کرده است که آفرینش موجودات به شکل تدریجی صورت گیرد. این آیه میفرماید: آفرینش آسمانها و زمین در طی شش دوره صورت گرفته است.
پیام ها
1- برای محو شرک، باید از قدرت لایزال الهی و آفرینش آسمانها و زمین سخن گفت. «خلق - استوی - ما لکم من دونه من ولیّ»
2- آفرینش و مدیریّت هستی، از یکدیگر جدا نیست. «خلق - استوی»
3- عرش، مرکز تدبیر و ادارهی جهان است. «استوی علی العرش»
4- یکی از راههای انذار این است که تکیهگاهها و دلبستگیهای مادّی و غیر الهی، میان تهی و بیاثر معرّفی شوند. «لتنذر... ما لکم من دونه»
5 - یکی از راههای انذار، یادآوری نعمتهاست. «خلق... أفلاتتذکّرون»
این همه نقش عجب بر در و دیوار وجود
هر که فکرت نکند نقش بود بر دیوار
6- انسان در فطرت خود حقایقی را مییابد، لیکن باید با تذکّر و یادآوری، او را غفلت زدایی نمود. «تتذکّرون»