آیه
فَإِنْ أَعْرَضُواْ فَمَآ أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظاً إِنْ عَلَیْکَ إِلَّا الْبَلاَغُ وَإِنَّآ إِذَآ أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا وَإِن تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ فَإِنَّ الْإِنسَانَ کَفُورٌ
ترجمه
پس اگر روی گردانند (غمگین مباش) ما ترا بر آنان نگهبان نفرستادیم، (تا به اجبار آنان را به ایمان واداری،) جز رساندن پیام، مسئولیّتی بر تو نیست و البتّه هرگاه از جانب خود رحمتی به انسان بچشانیم به آن شاد شده (و از ما غافل میشود) و اگر به خاطر دست آورد کارشان بلایی به آنان رسد، (نعمتها را فراموش میکنند،) همانا انسان ناسپاس است.
نکته ها
همیشه اعراض مردم به خاطر عملکرد مسئولین و رهبران نیست، حتّی اگر پیامبر معصوم هم تبلیغ کند گروهی اعراض میکنند.
پیام ها
1- رهبر جامعه باید اعراض از دین مردم را پیش بینی کند. «فان اعرضوا»
2- مسئولیّت پیامبر، ابلاغ رسالت است نه اجبار مردم به پذیرش. «فما ارسلناک علیهم حفیظاً ان علیک الا البلاغ»
3- نعمتها از خداست، پس نباید ما را از خدا غافل کند. «اذقنا... منّا رحمة»
4- ابلاغ دین بر پیامبر واجب است گرچه عدهای نپذیرند. «ان علیک الا البلاغ»
5 - لذّتهای دنیا، جز به مقدار چشیدن نیست. «اذقنا رحمة»
6- رحمت هر چه باشد از جانب خداست. «منّا رحمة»
7- انسان موجودی کم ظرفیّت است. «اذقنا رحمة... فرح بها»
8 - رحمتها از جانب خداست ولی مصیبتها بازتاب عمل انسان است. «منّا رحمة... سیئة بما قدمت ایدیهم»
9- در تلخیها نیز باید یاد خدا باشیم و گرنه مورد ملامت و سرزنش قرار میگیریم. «تصیبهم سیّئة بما قدمت ایدیهم فان الانسان کفور»