آیه
هَذَا ذِکْرٌ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِینَ لَحُسْنَ مََابٍ
جَنَّاتِ عَدْنٍ مُّفَتَّحَةً لَّهُمُ الْأَبْوَابُ
مُتَّکِئِینَ فِیهَا یَدْعُونَ فِیهَا بِفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ وَشَرَابٍ
وَعِندَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ
هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِیَوْمِ الْحِسَابِ
إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا مَالَهُ مِن نَّفَادٍ
ترجمه
این یاد (ما در دنیا از آنان) است و البتّه برای پرهیزکاران بازگشتگاهی نیکو (در قیامت) خواهد بود.
باغهای جاودانهای که درهایش به روی آنان گشوده است.
در آن جا (بر تختها) تکیه میزنند (و) میوههای فراوان و نوشیدنی در آن جا طلب میکنند.
و در کنارشان همسرانی است که به شوهرانشان چشم دوخته و همسالند.
این است آن چه برای روز حساب به شما وعده داده میشود.
این رزق ماست که برای آن پایانی نیست.
پیام ها
1- نقل تاریخ نباید سرگرمی باشد بلکه باید هدفدار و وسیلهی هوشیاری باشد. «واذکر... هذا ذکر»
2- ذکر، ابعاد مختلفی دارد: قرآن ذکر است، «نحن نزّلنا الذکر»**حجر، 9.*** نماز ذکر است، «اقم الصلاة لذکری»**طه، 14.*** تاریخ بزرگان نیز ذکر است. «هذا ذکر» (تاریخ بزرگان وسیله یادآوری و درس آموزی است).
3- تقوا وسیلهی خوش عاقبتی است. «للمتّقین لحسن مآب» (کلمه «مآب» به معنای مرجع و بازگشت است).
4- برای جذب مردم، به کلّی گویی اکتفا نکنید. (تنها به «حسن مآب» اکتفا نشده، بلکه به دنبال آن آمده است: «جنّات عدن...»)
5 - شناخت تاریخ گذشته و توجّه به جاذبههای آینده، در گرایش مردم به حقّ مؤثّرند. «واذکر... حسن مأب جنّات عدن»
6- انواع نعمت در بهشت جمع است. تعدّد باغها «جنّات» ابدیّت «عدن» سهل الوصول بودن «مفتحة لهم الابواب» وفور و کثرت «فاکهة کثیرة»
7- نشانه همسر خوب آن است که به غیر شوهر چشم ندوزد. «قاصرات الطرف»
8 - نعمتهای بهشتی، هم حساب و کتاب دارد «یوم الحساب» و هم دائمی است. «ماله من نفاد»
9- معاد، جسمانی است. (تکیه کردن بر تخت، خوردن میوه، نوشیدن شراب و داشتن همسر، همه و همه نشانه آن است که معاد جسمانی است). «متکئین، فاکهة، شراب، قاصرات الطرف»