امام صادق(علیه السلام) در ادامه با اشاره به جنبه سلبی قضیه، به تبیین یک سنت الهی می‌پردازند. می‌فرمایند بسیاری از اقوام گذشته که مستوجب عذاب الهی شدند، مادامی که حقوق فقرایشان را رعایت می‌کردند، از عذاب خداوند در امان بودند، اما زمانی که از پرداخت حقوق مستمندان و فقرا غفلت میورزیدند و این گناه را مرتکب می‌شدند، عذاب الهی بر ایشان مسجّل می‌شد. نمونه بسیار مشهور در این زمینه، تأخیر چند ساله عذاب فرعون و فرعونیان از جانب خداوند متعال می‌باشد. مادامی که عده زیادی از مردم فقیر و تهیدست سر سفره فرعون غذا می‌خوردند و سیر می‌شدند، خداوند عذابش را بر آن قوم نازل نکرد.
﴿ صفحه 132﴾
بنابراین بی اعتنایی به حقوق برادران ایمانی، عذاب الهی را به دنبال خواهد داشت؛ خواه در این دنیا باشد و خواه در آخرت. عذاب‌های اجتماعی مخصوص جامعه‌ای است که افرادش حقوق محرومان و مستضعفان را رعایت نمی‌کنند. چه بسا یکی از دلایل وقوع سیل ها، زلزله‌ها و گرفتاری‌های عجیب و غریب این باشد که مردم آن جوامع به افراد فقیر و تهیدست بهایی نمی‌دهند و توانمندانشان به فکر افزایش هر چه بیش تر قدرت و ثروت خود هستند، هرچند این کار به بهای محروم تر شدن محرومان جامعه باشد. توجه به این نکات می‌تواند پاسخ بسیاری از سؤالات را برای ما روشن نماید؛ سؤالاتی از این قبیل که: چرا خداوند افرادی را که مستحق عقاب بودند، عذاب نکرد و یا چرا بعضی انسان‌ها خیلی زود مستوجب عذاب الهی شدند؟