آیه
ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِن دُونِهِ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ
ترجمه
این همه، دلیل بر آن است که خداوند، حقّ، و آنچه غیر از او میخوانند باطل است، و همانا خداوند بلند مرتبه و بزرگ است.
نکته ها
از آیهی 24 تا آیه 30، ده صفت از صفات الهی مطرح شده است: غنیّ، حمید، عزیز، حکیم، سمیع، بصیر، خبیر، حقّ، علیّ، کبیر و در هر آیه به نکتهای اشاره شده است، مثلاً در آیه 25، خالقیّت خداوند مطرح شده، «خلق السّموات...» در آیه 27، به نعمتهای الهی اشاره شده، «مانفدت کلمات اللّه» و در آیهی 28، قدرت مطلقهی پروردگار در مبدأ و معادِ انسان بیان شده است. «ما خَلقُکم و لابَعثُکم»
تنها خداوند و آنچه از جانب او و یا وابسته به او باشد، حقّ است و هر چه غیر از او و یا وابسته به غیر او باشد، باطل و ناپایدار است.
پیام ها
1- منشأ همهی افعال و صفات خداوند در آفرینش، ثابت و پایدار بودن اوست. «ذلک بانّ اللّه هوالحقّ»
2- حقّ و باطل، ملاک انتخاب است، نه تقلید، تبلیغ، تطمیع و یا تهدید. «ذلک بانّ اللّه هوالحقّ و اَنّ ما یدعون من دونه الباطل»
3- در بیان حقیقت، صراحت و قاطعیّت داشته باشیم. (در این آیه، سه مرتبه کلمهی «أنّ» به کار رفته که نشانهی تأکید است.)