آیه
لِلَّهِ مَا فِی السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ
ترجمه
آنچه در آسمانها و زمین است از آنِ خداست، همانا خداوند بینیاز و ستوده است.
پیام ها
1- خداوند، نه در آفریدن و نه در اداره عالم، نیازمند کسی نیست. «خلق السّموات... للّه ما فی السّموات... هو الغنیّ»
2- تنها خداوند، خالق و مالکِ آفریدههاست، «للّه ما فی السّموات و الارض» و تنها اوست که بینیاز و سزاوار ستایش است. «انّ اللّه هو الغنیّ الحمید»
3- سفارش به حمد و ستایش خداوند در آیهی قبل، به خاطر نیاز او نیست. «قل الحمدللّه... هو الغنیّ الحمید»