آیه
وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ
ترجمه
و اگر از آنان سؤال کنی: چه کسی آسمانها و زمین را آفریده است؟ حتماً خواهند گفت: خدا. بگو: ستایش از آنِ خداست، ولی بیشتر مردم نمیدانند.
نکته ها
شبیه این تعبیر، در موارد دیگر قرآن نیز آمده است، از جمله آیات: 61 و 63 عنکبوت، 38 زمر و 9 زخرف که نشان میدهد مشرکان، منکر خالقیّت خدا نبودند و انحرافشان در شریک قراردادن بتها به هنگام عبادت و آرزوی شفاعت از آنان بود، «و ما نعبدهم الاّ لیقرّبونا الی اللّه زُلفی»**زمر، 3.*** در حالی که خود، آنها را از سنگ و چوب تراشیده بودند.
امام باقر علیه السلام، پاسخ مشرکان در این آیه را نشان فطری بودن توحید دانستند.**تفسیر نورالثقلین، ذیل آیه و توحید صدوق، ص330.***
پیام ها
1- خالق بودنِ خداوند، بر مشرکان نیز پوشیده نیست. «و لئن سألتهم من خَلَق... لیقولنّ اللّه»
2- مشرکان به انحراف خود اقرار ضمنی دارند. «لئن سألتهم... لیقولنّ اللّه»
3- همهی آفریدهها از آنِ اوست، پس تنها او را ستایش کنیم. «قل الحمدللّه»
4- سپاس خداوند را به زبان آوریم. «قل الحمدلِلّه»
5 - انحراف مشرکان معمولاً برخاسته از جهل آنان است. «بل اکثرهم لایعلمون»