آیه
رَبَّنَآ آتِهِمْ ضِعْفَیْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَ الْعَنْهُمْ لَعْناً کَبِیراً
یَآ أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ لَا تَکُونُواْ کَالَّذِینَ آذَوْاْ مُوسَی فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُواْ وَکَانَ عِندَ اللَّهِ وَجِیهاً
ترجمه
پروردگارا! آنان را عذاب دو چندان ده و به لعنتی بزرگ لعنت کن.
ای کسانی که ایمان آوردهاید! مانند کسانی نباشید که موسی را آزار دادند، پس خداوند او را از آنچه (دربارهاش به افترا) میگفتند، تبرئه فرمود و او نزد خداوند آبرومند بود.
نکته ها
در آیهی 57 مسألهی ایذای پیامبر مطرح شد، در این آیه تأکید میکند که شما مثل بنیاسرائیل نباشید که موسی را اذیّت کردند.
مراد از تهمتی که در مورد حضرت موسی مطرح شده، یا نسبتِ نقص جسمی است، یا نسبت قتل و یا سحر و جنون که شناخت موضوع آن در فهم آیه نقشی ندارد.
لعنت بزرگ، شاید همان لعنت آیه 161 سورهی بقره باشد که میفرماید: «ان الّذین کفروا و ماتوا و هم کفّار اولئک علیهم لعنة اللّه و الملائکة و الناس اجمعین» کسانی که کافر شدند و در حال کفر از دنیا رفتند، لعنت خداوند و فرشتگان و همهی مردم بر آنها خواهد بود.
پیام ها
1- تنها دعایی که از دوزخیان مستجاب میشود، دعا برای عذاب است.**تفسیر اطیب البیان.*** «ربّنا آتهم ضعفین من العذاب» چون در آیهی دیگر میفرماید: «لکلّ ضعفٌ»**اعراف، 37 .***
2- گاهی رهبران الهی، از طرف مؤمنان هدف تهمت و اذیّت قرار میگیرند. «یا ایّها الّذین آمنوا لا تکونوا»
3- لازمهی ایمان، دوری از تهمت است. «یا ایّها الّذین آمنوا لا تکونوا...»
4- از بیاثر ماندن تهمت به اولیای خدا درس بگیرید و تهمت نزنید. «فبرّأه اللّه»
5 - خداوند دامن انبیای خود را از تهمتهای دشمنان پاک میکند. «فبرّأه اللّه...»
6- تبرئهی مردان خدا از تهمت کافی نیست، باید از آنان تجلیل شود. «فبرّأه اللّه ممّا قالوا و کان عند اللّه وجیها»
7- تبرئه از تهمت و داشتن وجاهت، شرط موفقیّت در رهبری است. «فبرّأه اللّه ممّا قالوا و کان عنداللّه وجیها»
8 - کسی را که به مأموریّتی میفرستید و مسئولیّتی به او میدهید، باید از او حمایت کنید. «فبرّأه اللّه ممّا قالوا و کان عنداللّه وجیها»