پاسخ : موفقیت انبیا دلایل زیادی دارد از جمله:
1- پاکی و حسن سابقه و سوز و خلوص آنان.
2- استدلال و منطق آنان، نه تحکم و قلدری.
3- عمل به آنچه میگفتند و پیشگامی در عمل و استقامت تا پای جان.
4- سعه صدر و خوش اخلاقی آنان.
5- دستورات و تکالفی مطابق فطرت و وعدههای الهی.
6- جامعه دستورات نسبت به تمام مسائل فردی، اجتماعی، خانوادگی، روانی، اقتصادی، سیاسی، بهداشتی، عبادی و غیره... .
7- آسان و دلپذیر جلوه دادن دستورات.
به یک مثال توجه کنید:
کودک بیمار از آمپول میترسد. پزشک برای اینکه او را آماده کند، کلماتی میگوید، از جمله: 1- فرزندم! عزیزم! من تو را دوست دارم، 2- همه مردم و کودکان بیمار قبل از تو آمپول زدهاند، 3- درد آمپول چند لحظهای بیشتر نیست، تحمل کن تا خوب شوی، 4- اگر آمپول قابل تحمل نیست، به جای آن قرص و کپسول میدهم.
خداوند که میخواهد فرمان روزه گرفتن بدهد، همین شیوه را بکار میبرد. اول میفرماید: یا ایهاالذین آمنواای کسانی که به من ایمان و علاقه دارید! در این عبارت یک نوع احترام صمیمیت و دوستی است که انسان را آماده میکند؛ بعد میفرماید: کتب الیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون**سوره بقره، آیه 183.*** روزه گرفتن بر شما واجب شد، همان گونه که بر مردم مردم قبل از شما نیز واجب شده و نتیجهاش تقوای الهی است؛ پس از آن میفرماید: ایاما معدودات چند روزی بیشتر نیست.
سپس میفرماید: فمن کان منکم میضا او الی سفر فعدة من ایام اخر**سوره بقره، آیه 184.*** اگر کسی بیمار یا مسافر بود برنامه دیگری برای او قرار میدهیم. آری، تعبیراتی را که خداوند برای فرمان روزه گرفتن بکار برده، نظیر همان تعبیرات پزشک مراجعه است که کودکان را آماده میکند. این است رمز موفقیت انبیا (علیه السلام).