پاسخ :اولا معنای نظام اسلامی آن نیست که تمام افراد جامعهاش عادل باشند، بلکه نظام اسلامی آن است که قوانین و مدیرانش اسلامی باشند.
مسافرت خوب آن است که ماشین سالم و راننده ماهر باشد تا مسافرین را به مقصد برساند، نه آن که تمام مسافران بی مسئله باشند، هیچ کس در هیچ سفری برای سوار شدن به اتوبوس و قطار و هواپیما، تک تک مسافران را بررسی نمیکند، بلکه به سلامتی وسیله و مهارت راننده میاندیشد.
در آیه 102 سوره بقره میخوانیم که در زمان حضرت سلیمان(علیه السلام) (پیامبر معصومی که حکومتش هدیهای الهی بود)، گروهی به جای پیروی از آن حضرت، پیرو شیطان بودند: و اتبعوا ما تتلوا الشیاطین علی ملک سلیمان
ثانیا عدالت همه جا به معنای تساوی نیست. پزشک عادل، پزشکی نیست که به همه بیماران یک نوع دارو بدهد، معلم عادل، معلمی نیست که به همه دانشآموزان یک نمره بدهد، بلکه این تساوی، کمال بی عدالتی است. مگر سلول چشم با سلول استخوان پا یکسان است؟ مگر برگها، میوهها، کوهها، دشتها، معدنها، جنگلها، کرات آسمانی، کهکشانها، رنگها، نژادها،و... یکسانند؟! آری، تفاوت دو نوع است: گاهی حکیمانه و بر حق است و گاهی تبعیض و نا حق.
اختلافات گاهی بر اساس ظلم است که باید با تمام قدرت جلوی آن را گرفت. سرمایههایی را که با زد و بند، کمفروشی، احتکار، توطئه، اختلاس، سرقت، ربا و امثال آن جمع شده است، باید از حلقوم متجاوزان بیرون کشید.
اما گاهی تفاوت و اختلافی که در اثر کار، هنر، تخصص، مدیریت، ابتکار و امثال آن پیدا میشود، چنانچه حقوق واجب الهی آن (خمس و زکات و...) پرداخت شود، مانعی ندارد. اگر بخواهیم حق ابتکار و هنر و کار و تخصص را نادیده بگیریم، جامعه را کد میماند و رشدی ندارد.