چگونگی نماز خواندن اولیاء دین، برای پیروان آن معصومین، درس آموزنده و الهام بخش و الگوست.
در اینجا به نمونههایی از نماز آنان اشاره میشود:
صدای اذان برای رسولخدا صلی الله علیه و آله چنان جاذبه داشت و نشاط میآورد، که هنگام اذان به بلال میفرمود: «اَرْحنا یا بلال»**محجةالبیضاء، ج 1، ص 377.*** ای بلال: ما را از غم و اندوه تلخی رهایی بخش. و آن حضرت میفرمود: کسی که صدای اذان را بشنود و بی تفاوت بماند، جفا کرده است.**نهج الفصاحه، جمله 132.***
هنگام نماز، رنگ از چهره علی علیه السلام میپرید و میلرزید و میفرمود: «جاءَ وَقْتُ الصَّلاةِ، وَقْتُ اَمانَةٍ عَرَضَها اللّهُ عَلی السّمواتِ وَالارضِ وَالْجِبالَ فَأبَیْنَ اَنْ یَحْمِلْنَها وَاَشْفَقْنَ مَنْها»**تفسیر صافی، ج 2، ص 370.***
وقت نماز رسیده، وقت امانتی که خدا بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه کرد، امّا آنها از قبول آن دوری کرده و ترسیدند.
و این تحمّل بار امانت الهی، بزرگترین افتخار بشر است. به قول حافظ:
آسمان بار امانت نتوانست کشید - قرعه فال به نام من دیوانه زدند
امام سجّاد علیه السلام همین که در نماز، به جمله «مالک یوم الدین» میرسید، آنقدر تکرار میکرد، تا بیننده خیال میکرد که او در آستانه جان دادن قرار گرفته است.**بحارالانوار، ج 84، ص 247.*** و نیز در سجده غرق عرق میشد.
امام باقر علیه السلام میفرماید: پدرم امام سجّاد، در شبانه روز، هزار رکعت نماز میخواند.**وسائلالشیعه، ج 1، ص 68.***
رسول خدا صلی الله علیه و آله هرگاه که وقت نماز فرا میرسید، گویا کسی را نمیشناخت و حال معنوی خاصّی پیدا میکرد.**بحارالانوار، ج 84، ص 258.***
و میفرمود: گرسنه از غذا سیر و تشنه از آب، سیراب میشود ولی من از نماز، سیر نمیشوم.**مستدرک وسائلالشیعه، ج 1، ص 174.***
علی علیه السلام در جنگ صفّین، مراقب خورشید بود و گاهی به آسمان نگاه میکرد. ابن عباس علّت آنرا از وی پرسید. فرمود: برای اینکه نماز اوّل وقت، از دستم نرود. گفت: حالا؟... فرمود: آری!...**سفینةالبحار، ج 2، ص 44.***
آری... اینگونه که ماهیها از شنا کردن خسته نمیشوند، اولیاء خدا نیز در عبادت و نماز، خسته و ملول نمیشوند بلکه با هر عبادتی، شوق بیشتری جهت عبودیّت و نیایش به درگاه خداوند مییابند.
نقل میکنند که مرحوم علامه امینی (مؤلف کتاب الغدیر) یک ماه رمضان، در حرم مطهّر حضرت رضا علیه السلام هر شب هزار رکعت نماز میخواند...**ناقل: آیة...مروارید در مشهد. ***اینست روش کسی که در مکتب اولیاء الله، درس عشق و محبت آموخته باشد. بندگان وارسته و اولیاء خدا، هنگام نماز، با عشقی فراوان به نماز میایستادند، عطر میزدند، بهترین لباس خویش را میپوشیدند، رنگشان تغییر میکرد، به استقبال نماز میرفتند و خوف و هراسشان از آن بود که مبادا مورد عنایت خدا قرار نگیرند، یا در نماز حالت خشوع و توجّه نداشته باشند.