ترک نماز، قطع رابطه کردن با آفریدگار هستی است و این در دنیا و آخرت، عواقب تلخی دارد. در قیامت، اهل بهشت از دوزخیان میپرسند: چه چیز شمارا روانه جهنّم کرد؟ یکی از پاسخهایشان اینست که ما پابند به نماز نبودیم: «لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ»**مدّثر، آیه 43.***
در جایی دیگر، به نمازگزارانی که نسبت به نمازشان سهل انگار و بیاعتنا هستند و گاهی میخوانند و گاهی نمیخوانند، میگوید: وای بر آنان: «فَوَیْلٌ لِلْمُصَلّینَ الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ»**ماعون، آیه 5.***
رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده است: «مَنْ ترک الصّلاة مُتعمّداً فَقَد کَفر»**محجةالبیضاء، ج 1، ص 301. ***هر که از روی عمد و با توجّه نماز را رها کند، از اسلام خارج شده و کافر است.
و نیز فرموده است: «بَیْنَ الْعَبدِ وَ بَیْنَ الکُفرِ تَرْکُ الصَّلاةِ»**نهج الفصاحه، جمله 1098.***
مرز میان اسلام و کفر، چیزی بیش از رها کردن نماز نیست.