رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود - رهرو آنست که آهسته و پیوسته رود
دوام و پشتکار در هر کاری پسندیده است، در عبادت هم چنین است. از نظر اسلام، عبادت کوچک و کم، ولی پیوسته، ارزشمندتر از عمل نیک بزرگ ولی بی دوام است.
قرآن میفرماید: «فَاعْبُدْهُ وَاصْطَبِرْ لِعِبَدَتِهِ»**مریم، آیه 65.***
خدا را بپرست، و در راه عبادت او صبور و شکیبا باش.
از رسولخدا صلی الله علیه و آله نقل شده که: «آفَةُالْعِبادَةِ الْفَتْرَةُ»**بحارالانوار، ج 77، ص 68.***
آفت عبادت، سستی و گاهی انجام دادن و گاهی ترک است.
و در احادیث بسیاری این مضمون آمده است که:
«اِنَّ اَحَبَّ الاعْمالِ اِلَی اللهِ تَعالی اَدْوَمُها و اِنْ قَلَّ»**نهج الفصاحه، جمله 453.*** نزد خداوند، محبوبترین کارها، آنست که بیشتر دوام یابد، هر چند اندک باشد!
سفارش شده که: هر کاری را شروع کردید، حدّاقل تا یکسال ادامه دهید. پس تداوم داشتن عبادت و روحیه پرستش در انسان، مهمّ است. نه آنکه گاهی تب عبادت و دعا و مسجد انسان را بگیرد، و مدّتی هم بکلّی این امور را رها کند و بیگانه با عبادت شود.