آیه و ترجمه
فَإِذَا بَرِقَ الْبَصرُ(7)
وَ خَسف الْقَمَرُ(8)
وَ جُمِعَ الشمْس وَ الْقَمَرُ(9)
یَقُولُ الانسنُ یَوْمَئذٍ أَیْنَ المَْفَرُّ(10)
َکلا لا وَزَرَ(11)
إِلی رَبِّک یَوْمَئذٍ المُْستَقَرُّ(12)
یُنَبَّؤُا الانسنُ یَوْمَئذِ بِمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ(13)
بَلِ الانسنُ عَلی نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ(14)
وَ لَوْ أَلْقَی مَعَاذِیرَهُ(15)
ترجمه :
7 - در آن هنگام چشمها از شدت وحشت به گردش در می آید .
8 - و ماه بی نور گردد .
9 - و خورشید و ماه یکجا جمع شوند .
10 - آن روز انسان می گوید : را فرار کجاست ؟
@@تفسیر نمونه جلد 25 صفحه 287@@@
11 - هرگز چنین نیست ، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد .
12 - و قرارگاه نهائی تنها به سوی پروردگار تو است .
13 - و در آن روز انسان را از تمام کارهائی که از پیش یا پس فرستاده ، آگاه می کنند .
14 - بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است .
15 - هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهائی بتراشد .
تفسیر :