بدون شک علی (علیه السلام) در زمره ثروتمندان اصحاب پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) نبود، زندگی ساده و زاهدانه ای داشت، با این حال برای احترام به این حکم الهی در همان مدت کوتاه چند بار صدقه داد و مسائل ضروری را از طریق نجوی با پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) در میان نهاد، و چنانکه گفتیم این مساءله در میان مفسران و ارباب حدیث مسلم
@@تفسیر نمونه جلد 23 صفحه 453@@@
است.
ولی بعضی با قبول این موضوع، اصرار دارند فضیلت بودن آنرا انکار کنند.
از جمله اینکه می گویند اگر بزرگان صحابه اقدام به این کار نکردند نیازی به آن ندیدند، و یا وقت کافی نداشتند، یا فکر می کردند مبادا باعث ناراحتی فقرا و وحشت اغنیا گردد! بنابراین فضیلتی برای علی (علیه السلام) محسوب یا موجب سلب فضیلتی از دیگران نمی گردد!.**به تفسیر (فخر رازی) و (روح البیان) ذیل آیات مورد بحث مراجعه شود.***
ولی گویا آنها در متن آیه دوم دقت نکرده اند که خداوند به عنوان سرزنش می فرماید: اءاءشفقتم ان تقدموا بین یدی نجواکم صدقات ((آیا از فقر ترسیدید و بخل کردید که قبل از نجوی صدقه ای ندادید)) و حتی در ذیل آیه تعبیر به توبه می کند که ظاهرا ناظر به همین معنی است، از این تعبیر روشن می شود که اقدام بر صدقه و نجوی با پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) کار مطلوبی بوده است و گرنه سرزنش و توبه نداشت.
بدون شک جمعی از اصحاب سرشناس پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) قبل از این ماجرا با پیامبر (صلی اللّه علیه و آله) نجوی داشتند (چون افراد عادی و دور افتاده کمتر اقدام به چنین کاری میکردند) ولی همین صحابه معروف بعد از دستور صدقه از این کار خودداری نمودند، تنها کسی که به این دستور احترام گذارد و جامه عمل به آن پوشانید علی (علیه السلام) بود چه می شود که ما ظاهر آیات و روایاتی که در این زمینه است و در کتب مختلف اسلامی نقل شده بپذیریم و با احتمالات ضعیف و بی اساس یک واقعیت را نادیده نگیریم، و با عبد الله بن عمر که این فضیلت را همردیف با تزویج فاطمه (علیه السلام) و پرچمداری روز فتح خیبر و برتر از ((حمر النعم)) قرار داده همصدا شویم؟!
@@تفسیر نمونه جلد 23 صفحه 454@@@