در ((تاریخ القرآن)) از ((ابن ندیم)) نقل شده که سوره ((واقعه)) چهل و چهارمین سوره ای است که بر پیغمبر اکرم (صلی اللّه علیه و آله) نازل شد**تاریخ القرآن ابوعبدالله زنجانی صفحه 59.*** قبل از آن سوره ((طه))، و بعد از آن ((شعرا)) بوده است.
این سوره همانگونه که از لحن آن پیدا است، و مفسران نیز تصریح کرده اند، در مکه نازل شده است، هر چند بعضی گفته اند آیه 81 و 82 در مدینه نازل گردیده، ولی دلیلی برای این گفته در دست نیست، و نشانه ای در آیات مزبور بر این ادعا وجود ندارد.
سوره واقعه چنانکه از نامش پیدا است از قیامت و ویژگیهای آن سخن می گوید، و این معنی در تمام آیات 96 گانه سوره مساءله اصلی است، اما از یک نظر می توان محتوای سوره را در هشت بخش خلاصه کرد:
1 - آغاز ظهور قیامت و حوادث سخت و وحشتناک مقارن آن.
2 - گروه بندی انسانها در آن روز و تقسیمشان به ((اصحاب الیمین)) و ((اصحاب الشمال)) و ((مقربین)).
3 - بحث مشروحی از مقامات مقربین و انواع پاداشهای آنها در بهشت.
4 - بحث مشروحی درباره گروه دوم یعنی اصحاب الیمین و انواع مواهب الهی بر آنها.
5 - بحث قابل ملاحظه ای درباره ((اصحاب الشمال)) و مجازاتهای دردناک آنها در دوزخ.
@@تفسیر نمونه جلد 23 صفحه 194@@@
6 - ذکر دلائل مختلفی پیرامون مساءله معاد از طریق بیان قدرت خداوند، و خلقت انسان از نطفه ناچیز، و تجلی حیات در گیاهان، و نزول باران، و فروغ آتش، که در ضمن نشانه هائی از توحید نیز محسوب می شود.
7 - ترسیمی از حالت احتضار و انتقال از این جهان به جهان دیگر که آن خود نیز از مقدمات رستاخیز است.
8 - نظر اجمالی دیگری روی پاداش و کیفر مؤ منان و کافران و سرانجام سوره را با نام پروردگار عظیم پایان می دهد.