از آنجا که این سوره حس شکرگزاری را در انسانها به عالیترین وجهی برمی انگیزد، و بیان نعمتهای مادی و معنوی دنیا و آخرت شوق طاعت و بندگی را در دل او افزایش می دهد فضیلتهای فراوانی برای تلاوت آن در روایات آمده است، البته تلاوتی که در اعماق روح انسان نفوذ کند و مبداء حرکت گردد نه مجرد لقلقه زبان.
از جمله در حدیثی از رسول خدا می خوانیم: من قراء سورة الرحمن رحم الله ضعفه و ادی شکر ما انعم الله علیه: ((هر کس سوره الرحمن را بخواند خداوند به ناتوانی او (در ادای شکر نعمتها) رحم می کند، و حق شکر نعمتهائی را که به او ارزانی داشته خودش ادا می کند)).**(نور الثقلین) جلد 5 صفحه 187.***
در حدیث دیگری در ((ثواب الاعمال)) از امام صادق (علیه السلام) می خوانیم: تلاوت سوره الرحمن، و قیام به آن را هرگز رها نکنید، چرا که این سوره در قلوب منافقان هرگز استقرار نمی یابد، و خداوند آن را در قیامت در صورت انسانی قرار می دهد که زیباترین چهره، و خشبوترین رائحه را دارد، سپس در جائی قرار می گیرد که از همگان به خداوند متعال نزدیکتر است! خداوند از این سوره می پرسد: چه کسی در زندگی دنیا به محتوای تو قیام داشت و تلاوت تو را ادامه می داد؟
در پاسخ می گوید: خداوندا! فلان و فلان در اینحال صورتهای آنها سپید می شود، خدا به آنها می فرماید: اکنون هر که را می خواهید شفاعت کنید، آنها تا آنجا که آرزو دارند شفاعت می کنند، و برای هیچکس شفاعت نمی کنند مگر اینکه به آنها گفته می شود وارد بهشت شوید و هر کجا می خواهید ساکن
@@تفسیر نمونه جلد 23 صفحه 94@@@
گردید!.**(بحارالانوار) جلد 92 صفحه 306.***
و در حدیث دیگری از آن حضرت آمده است: من قراء سورة الرحمن فقال عند کل ((فبای آلاء ربکما تکذبان)) لا بشیء من آلائک رب اکذب، فان قراءها لیلا ثم مات مات شهیدا، و ان قراءها نهارا فمات مات شهیدا:
هر کس سوره الرحمن را بخواند و هنگامی که به آیه ((فبای آلاء ربکما تکذبان)) می رسد بگوید لا بشیء من الائک رب اکذب: ((خداوندا هیچیک از نعمتهای تو را انکار نمی کنم)) اگر این تلاوت در شب باشد و در همان شب بمیرد شهید خواهد بود، و اگر در روز باشد و در همان روز بمیرد نیز شهید خواهد بود))!.**همان***
@@تفسیر نمونه جلد 23 صفحه 95@@@