آیه و ترجمه
أَن تَقُولَ نَفْسٌ یَحَسرَتی عَلی مَا فَرَّطت فی جَنبِ اللَّهِ وَ إِن کُنت لَمِنَ السخِرِینَ(56)
أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَاخ لَکنت مِنَ الْمُتَّقِینَ(57)
أَوْ تَقُولَ حِینَ تَرَی الْعَذَاب لَوْ أَنَّ لی کرَّةً فَأَکُونَ مِنَ الْمُحْسِنِینَ(58)
بَلی قَدْ جَاءَتْک ءَایَتی فَکَذَّبْت بهَا وَ استَکْبرْت وَ کُنت مِنَ الْکَفِرِینَ(59)
ترجمه :
56 - (این دستورها به خاطر آن است که ) مبادا کسی روز قیامت بگوید افسوس بر من از کوتاهیهائی که در اطاعت فرمان خدا کردم و (آیات او را) به سخریه گرفتم !
57 - و مبادا بگوید: اگر خداوند مرا هدایت می کرد از پرهیزگاران بودم .
58 - یا هنگامی که عذاب را می بیند بگوید: آیا می شود بار دیگر (به دنیا) بازگردم تا از نیکوکاران باشم ؟!
59 - آری آیات من به سراغ تو آمد اما آن را تکذیب کردی و تکبر ورزیدی و از کافران بودی
@@تفسیر نمونه جلد 19 صفحه 510@@@
تفسیر: