در آیات فوق ((فساد در ارض )) در مقابل ((ایمان و عمل صالح )) قرار گرفته، و ((فجور)) (شکافتن پرده دین ) و تقوا در برابر پرهیزکاری .
آیا این دو، بیان یک واقعیت است به دو عبارت، یا بیان دو مطلب ؟
بعید نیست هر دو تاءکید یک معنی بوده باشد، چرا که متقین همان مؤمنان صالح العملند و ((فجار)) همان ((مفسدان فی الارض )) .
این احتمال نیز وجود دارد که جمله اول اشاره به جنبه های اعتقادی و عملی هر دو باشد و صاحبان عقیده درست و عمل صالح را با آنها که فاسد العقیده و فاسد العملند مقایسه می کند، در حالی که جمله دوم تنها به جنبه های عملی اشاره دارد .
این تفاوت نیز ممکن است که تقوا و فجور ناظر به کمال و نقصان شخص باشد، و عمل صالح و فساد در ارض ناظر به جنبه های اجتماعی .
@@تفسیر نمونه جلد 19 صفحه 269@@@
ولی تاءکید مناسبتر به نظر می رسد .