((اربة )) در اصل از ماده ((ارب )) (بر وزن عرب ) - چنانکه راغب در مفردات می گوید - به معنی شدت احتیاج است که انسان برای بر طرف ساختن آن چاره جوئی می کند، گاهی نیز به معنی حاجت بطور مطلق استعمال می شود.
و منظور از ((اولی الاربة من الرجال )) در اینجا کسانی هستند که میل جنسی دارند و نیاز به همسر بنابراین ((غیر اولی الاربة )) کسانی را شامل می شود که این تمایل در آنها نیست .
در اینکه منظور از این عنوان چه کسانی است ؟ در میان مفسران گفتگو است : بعضی آن را به معنی پیر مردانی دانسته اند که شهوت جنسی در آنها خاموش شده است، مانند ((القواعد من النساء)) (زنانی که از سر حد ازدواج بیرون رفته اند و از این نظر بازنشسته شده اند).
بعضی دیگر آن را به مردان ((خصی )) (خواجه ).
و بعضی دیگر به ((خنثی )) که آلت رجولیت مطلقا ندارد تفسیر کرده اند.
اما آنچه بیش از همه می توان روی آن تکیه کرد و در چند حدیث معتبر از امام باقر (علیه السلام ) و امام صادق (علیه السلام ) نقل شده این است که منظور از این تعبیر مردان ابلهی است که به هیچ وجه احساس جنسی ندارند، و معمولا از آنها در کارهای ساده و خدمتکاری استفاده می کنند، تعبیر به ((التابعین )) نیز همین معنی را تقویت می کند.**برای توضیح بیشتر به جواهر الکلام جلد 29 صفحه 94 به بعد و همچنین وسائل باب 111 از ابواب مقدمات نکاح (جلد 14 صفحه 148) و همچنین تهذیب جلد 7 صفحه 468 مراجعه شود.***
@@تفسیر نمونه جلد 14 صفحه 453@@@
اما از آنجا که این وصف یعنی عدم احساس میل جنسی درباره گروهی از پیران صادق است بعید نیست که مفهوم آیه را توسعه دهیم و این دسته از پیر مردان نیز در معنی آیه داخل باشند.
در حدیثی از امام کاظم (علیه السلام ) نیز روی این گروه از پیر مردان تکیه شده است .
ولی به هر حال مفهوم آیه این نیست که این دسته از مردان همانند محارمند، قدر مسلم این است که پوشیدن سر یا کمی از دست و مانند آن در برابر این گروه واجب نیست .