آیه و ترجمه
وَ لَقَدْ عَهِدْنَا إِلی ءَادَمَ مِن قَبْلُ فَنَسیَ وَ لَمْ نجِدْ لَهُ عَزْماً(115) وَ إِذْ قُلْنَا لِلْمَلَئکةِ اسجُدُوا لاَدَمَ فَسجَدُوا إِلا إِبْلِیس أَبی (116) فَقُلْنَا یَئَادَمُ إِنَّ هَذَا عَدُوُّ لَّک وَ لِزَوْجِک فَلا یخْرِجَنَّکُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشقَی (117) إِنَّ لَک أَلا تجُوعَ فِیهَا وَ لا تَعْرَی (118) وَ أَنَّک لا تَظمَؤُا فِیهَا وَ لا تَضحَی (119) فَوَسوَس إِلَیْهِ الشیْطنُ قَالَ یَئَادَمُ هَلْ أَدُلُّک عَلی شجَرَةِ الخُْلْدِ وَ مُلْکٍ لا یَبْلی (120) فَأَکلا مِنهَا فَبَدَت لهَُمَا سوْءَتُهُمَا وَ طفِقَا یخْصِفَانِ عَلَیهِمَا مِن وَرَقِ الجَْنَّةِ وَ عَصی ءَادَمُ رَبَّهُ فَغَوَی (121) ثمَّ اجْتَبَهُ رَبُّهُ فَتَاب عَلَیْهِ وَ هَدَی (122)
@@تفسیر نمونه جلد 13 صفحه 317@@@
ترجمه :
115 - ما از آدم از قبل پیمان گرفته بودیم، اما او فراموش کرد، عزم استواری برای او نیافتیم !
116 - آن هنگام که به فرشتگان گفتیم : برای آدم سجده کنید، همگی سجده کردند جز ابلیس که سر باز زد (و سجده نکرد).
117 - گفتیم : ای آدم این دشمن تو و همسر تو است، مبادا شما را از بهشت بیرون کند که به زحمت و رنج خواهی افتاد.
118 - (اما تو در بهشت راحت هستی ) در آن گرسنه نمی شوی، و برهنه نخواهی شد.
119 - و در آن تشنه نمی شوی و حرارت آفتاب آزارت نمی دهد!
120 - ولی شیطان او را وسوسه کرد و گفت ای آدم ! آیا می خواهی تو را به درخت عمر جاویدان و ملک فناناپذیر راهنمائی کنم ؟!
121 - سرانجام هر دو از آن خوردند (و لباس بهشتیشان فرو ریخت ) و عورتشان آشکار گشت و از برگهای (درختان ) بهشتی برای پوشاندن خود جامه دوختند، (بالاخره ) آدم نافرمانی پروردگارش را کرد و از پاداش او محروم شد!.
122 - سپس پروردگارش او را برگزید و توبه اش را پذیرفت، و هدایتش کرد.
تفسیر: