بعضی از مفسران در اینجا ایرادی مطرح کرده اند که خلاصه اش این است :
@@تفسیر نمونه جلد 10 صفحه 215@@@
ما از یک طرف در آیه فوق می خوانیم یاد خدا مایه آرامش دلها است، و از طرفی دیگر در آیه 2 سوره انفال می خوانیم انما المؤمنون الذین اذا ذکر الله وجلت قلوبهم : مؤمنان کسانی هستند که وقتی نام خدا برده می شود قلبشان ترسان می گردد آیا این دو با هم منافات ندارند؟
پاسخ سؤال این است که منظور از آرامش همان آرامش در برابر عوامل مادی است که غالب مردم را نگران می سازد که نمونه های روشن آن در بالا ذکر شد، ولی مسلما افراد با ایمان در برابر مسئولیتهای خویش نمی توانند نگران نباشند، و به تعبیر دیگر آنچه در آنها وجود ندارد نگرانیهای ویرانگر است که غالب نگرانیها را تشکیل می دهد اما نگرانی سازنده که انسان را به انجام وظیفه در برابر خدا و خلق و فعالیتهای مثبت زندگی وا می دارد در وجود آنها هست و باید هم باشد، و منظور از خوف از خدا نیز همین است .**در جلد 7 تفسیر نمونه صفحه 86 نیز در این باره توضیحاتی داده ایم***