همانگونه که در تفسیر سوره نساء اشاره کردیم، در زمان جاهلیت عرب ارث از یکی از سه راه بود: از طریق ((نسب )) (نسب در نزد آنها تنها منحصر به فرزندان پسر بود و کودکان و زنان از بردن ارث محروم بودند)! و از طریق ((تبنی )) یعنی ((پسر خواندگی )) و از طریق ((عهد)) و ((پیمان )) که از آن تعبیر
@@تفسیر نمونه جلد 7 صفحه 266@@@
به ((ولاء)) می کردند.**درباره ارث از طریق ولاء در جلد سوم تفسیر نمونه صفحه 367 مشروحا بحث کرده ایم***
در آغاز اسلام که هنوز قانون ارث نازل نشده بود، به همین روش عمل می شد، اما به زودی مساءله ((اخوت اسلامی )) جای آنرا گرفت، و تنها مهاجران و انصار که با یکدیگر پیمان اخوت بسته بودند، از یکدیگر ارث می بردند، پس از مدتی که اسلام گسترش بیشتری پیدا کرد، ارث انتقال به خویشاوندان نسبی و سببی پیدا کرد، و حکم اخوت اسلامی در زمینه ارث منسوخ گشت و قانون نهائی ارث نازل گشت، که در آیات فوق و آیه 6 سوره احزاب به آن اشاره شده است، آنجا که می فرماید: (و اولوا الارحام بعضهم اولی ببعض فی کتاب الله ).
اینها همه از نظر تاریخ مسلم است ولی همانگونه که گفتیم جمله ((و اولوا الارحام )) که در آیات مورد بحث آمده، اختصاص به مساءله ارث ندارد، بلکه معنی وسیعی را میرساند که ارث جزء آن است .**در جلد سوم تفسیر نمونه صفحه 285 به بعد مطالب مشروحی در زمینه ارث گذشت***