در تعقیب دستورات دهگانه ای که در آیات قبل گذشت و در آخر آن فرمان به پیروی از ((صراط مستقیم خدا)) و مبارزه با هر گونه نفاق و اختلاف داده شده بود، این آیه در حقیقت تاکید و تفسیر و توضیحی روی همین مطلب است.
نخست می فرماید: ((آنها که آئین و مذهب خود را پراکنده کردند و به
@@تفسیر نمونه جلد 6 صفحه 49 @@@
دسته های مختلف تقسیم شدند، در هیچ چیز با آنها ارتباط نداری و آنها نیز هیچگونه ارتباطی با مکتب تو ندارند)) زیرا مکتب تو مکتب توحید و صراط مستقیم است و صراط مستقیم و راه راست همواره یکی بیش نیست (ان الذین فرقوا دینهم و کانوا شیعا لست منهم فی شیء).**(شیع) از نظر لغت به معنی فرقه ها و دسته ها و پیروان افراد مختف است، بنابراین مفرد آنبه معنی دسته ای است که پیروی از مکتب یا شخص معینی می کند این معنی لغوی شیعه است ولی اصطلاحا معنی خاصی دارد و به کسانی گفته می شود که بعد از پیامبر (ص) پیرو مکتب امیرمؤمنان علی (ع) می باشند، و نباید معنی لغوی و اصطلاحی آن را با هم اشتباه کرد.***
سپس به عنوان تهدید و توبیخ اینگونه افراد تفرقه انداز، می گوید: ((کار اینها واگذار به خدا است، و آنها را از اعمالشان آگاه خواهد ساخت)) (انما امرهم الی الله ثم ینبئهم بما کانوا یفعلون).