یَمَعْشَرَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ أَلَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنکُمْ یَقُصُّونَ عَلَیْکُمْ ءَایَتِی وَیُنذِرُونَکُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا قَالُواْ شَهِدْنَا عَلَی أَنفُسِنَا وَ غَرَّتْهُمُ الْحَیَوةُ الدُّنْیَا وَشَهِدُواْ عَلَی أَنْفُسِهِمْ أَنَّهُمْ کَانُواْ کَفِرِینَ
(در قیامت به آنان گفته میشود:) ای گروه جنّ و انس! آیا پیامبرانی از خودتان به سویتان نیامدند تا آیات مرا بر شما بخوانند و شما را از دیدار این روز بیمتان دهند؟ گویند: ما علیه خودمان گواهی میدهیم و زندگی دنیا آنان را فریب داد و بر علیه خود شهادت دادند که کافر بودهاند.
نکته ها
از آیات قرآن استفاده میشود که حضرت محمّد صلی الله علیه وآله، برای جنّ نیز فرستاده شده و آنان نیز قرآن را میفهمند، گروهی هم ایمان میآورند. ** آیات اوّل سورهی جنّ و آیه 28 سورهی احقاف.*** به گفتهی برخی مفسّران (مثل آلوسی، قرطبی، طبرسی و سیّد قطب) رسولان جنّ، وحی را از طریق رسولان انس دریافت کرده و به نژاد خود میرساندند. زیرا کلمهی «رسول» به غیر انسان هم گفته میشود، مثل: «اللَّه یصطفی من الملائکة رسلاً» **حج، 75.***
در این آیه، دو اقرار از سوی کافران آمده است، یکی گواهی به آمدن پیامبران، دوّم اعتراف به کفر خویش.
مواقف در قیامت مختلف است؛ گاهی در موقفی کفّار ابتدا انحراف خود را انکار میکنند، مثل آیه 23 همین سوره: «واللَّه ربّنا ما کنّا مشرکین»، آنگاه که فهمیدند قیامت جای انکار نیست، به گناه خود اعتراف میکنند.
پیام ها
1- جنّ و انس هر دو مکلف به پذیرش دعوت انبیایند و رسولان برای هر دو نژاد آمدهاند. «الجنّ والانس»
2- انذار، قویترین اهرم تربیت و وظیفهی مهم پیامبران است. «و ینذرونکم»
3- قویترین ضامن اجرای احکام الهی برای اصلاح فرد وجامعه، ایمان به معاد است. «ینذرونکم لقاء یومکم هذا»
4- قیامت، جای کتمان وانکار نیست، لذا انسانها علیه خود اقرار میکنند. «شهدوا علی انفسهم»
5 - دنیاخواهی، عامل بیاعتنایی به دعوتهای انبیاست. «غرّتهم الحیاة...» (فریفته شدن به دنیا، موجب فراموشی آخرت است.)
6- علاقهی افراطی به دنیا، انسان را به کفر میکشاند. «غرّتهم الحیاة الدنیا... انهم کانوا کافرین»