وَإِذَا جَاءَتْهُمْ ءَایَةٌ قَالُواْ لَنْ نُؤْمِنَ حَتَّی نُؤْتَی مِثْلَ مَا أُوِتِیَ رُسُلُ اللَّهِ اللَّهُ أَعْلَمُ حَیْثُ یَجْعَلُ رِسَالَتَهُ سَیُصِیبُ الَّذِینَ أَجْرَمُواْ صَغَارٌ عِنْدَ اللَّهِ وَعَذَابٌ شَدِیدُ بِمَا کَانُوا یَمکُرُونَ
و چون آیه و نشانهای (از سوی خدا برای هدایت آنان) نازل شد گفتند: ما هرگز ایمان نمیآوریم تا آنکه به ما هم مثل آنچه به فرستادگان خدا داده شد، داده شود، (بگو:) خداوند بهتر میداند که رسالت خود را کجا (و نزد چه کسی) قرار دهد. به زودی به آنها که گناه کردند، به سزای آن مکر و نیرنگها که میکردند، خواری و عذاب سخت از نزد خداوند خواهد رسید.
نکته ها
در شأن نزول آیه گفتهاند که ولیدبن مغیره، مغز متفکّر کفّار، میگفت: چون سن وثروت من بیش از محمّدصلی الله علیه وآله است، پس باید به من هم وحی شود. البتّه چنین حرفی از ابوجهل هم نقل شده است.
دربارهی جمعی از سران کفر که در جنگ «بدر» کشته شدند، وعدهی الهی عملی شد و ذلّت به آنان رسید.
پیام ها
1- سردمداران قدرتمند، به دلیل خود برتربینی، استکبار نموده ودعوت اسلام را نمیپذیرند. «قالوا لن نؤمن حتّی نؤتی مثل ما اوتی»
2- ملاک گزینشهای الهی، علم او به شایستگیهاست. «اللَّه أعلم»
3- نتیجهی استکبار در برابر حقّ، ذلّت و خواری است. «لن نؤمن... سیصیب الّذین اجرموا صغار عند اللّه»