وَلَا تَأْکُلُواْ مِمَّا لَمْ یُذْکَرِ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ وَإِنَّهُ لَفِسْقٌ وَإِنَّ الشَّیَطِینَ لَیُوحُونَ إِلَی أَوْلِیَائِهِمْ لِیُجَدِلُوکُمْ وَإِنْ أَطَعْتُمُوهُمْ إِنَّکُمْ لَمُشْرِکُونَ
و از آنچه نام خداوند بر آن برده نشده، نخورید، چرا که خوردن آن فسق (و خروج از مدار بندگی) است. همانا شیاطین، به دوستان خود القا میکنند تا به جدال با شما برخیزند (که مثلاً چه فرقی است میان حیوان مرده یا ذبح شده) و اگر از آنان اطاعت کنید، قطعاً شما هم مشرک میشوید.
نکته ها
چون حرامخواری، قساوت قلب میآورد و زمینهی گناهان دیگر است، اسلام آن را به شدّت منع کرده است.
در آیه 5 سورهی مائده خواندیم که طعام اهل کتاب برای شما حلال است. این آیه میگوید: گوشت هر حیوانی که نام خداوند بر آن برده نشود حرام است. از آنجا که اهل کتاب، این شرط را رعایت نمیکنند، پس گوشت حیوان آنها برای ما حرام است و مراد از طعام در آن آیه، حبوبات و امثال آن است، نه گوشت. **تفسیر المیزان.***
وسوسهی شیاطین این گونه است که میگوید: حیوان مرده را خدا کشته و کشتهی خدا بهتر از کشتهی انسان است! پس چرا حیوانِ مرده، حرام ولی حیوانِ ذبح شده حلال است؟! غافل از آنکه اجرای فرمان الهی مهم است و حیوان مرده، به خاطر بیرون نیامدن خونهای کثیف از بدنش، معمولاً بیماریهایی را همراه دارد. علاوه بر آنکه مردن، خود دلیل بیماری و ناسالم بودن حیوان است.
پیام ها
1- مسلمان، حتّی در مسائل تغذیه باید تعهّد دینی را مراعات کند. «و لاتأکلوا ممّا لم یذکر اسم اللّه علیه»
2- بردن نام خدا به هنگام ذبح، تشریفات نیست، بلکه حکمی لازم الاجراست و ترک آن، فسق است. «اِنّه لَفِسق»
3- هر کجا ناباوری بیشتر است، تأکید نیز لازم است. چون پذیرفتن شرایط حلال بودن ذبح، برای مردم جاهل سنگین بود، خداوند با چند تأکید مسئله را مطرح کرد. «انّه لفسق» (جمله اسمیّه، «اِنّ» وحرف «لام»، نشان تأکید است)
4- انسان، در اثر مصرف حرام، زمینهی پذیرش القائات شیطانی را پیدا میکند. «و لا تأکلوا... و انّ الشیاطین لیوحون»
5 - شیطانها، قدرت وسوسه و القا دارند. «انّ الشیاطین لیوحون»
6- وسوسههای شیاطین، تنها در اولیای آنان نافذ است، نه در اولیای خدا. «لیوحون الی أولیائهم»
7- پشتوانهی جدالهای انسان، وسوسهها وهوسهاست. «لیوحون... لیجادلوکم»
8 - جدال در احکام الهی، از حربهها و القائات شیطانی است. «و انّ الشیاطین... لیجادلوکم»
9- جدال در احکام دینی، انسان را به شرک میکشاند. «لیجادلوکم... لمشرکون»
10- خداپرستانی که در عمل، مطیع غیر خدا میباشند، مشرکند. «انّکم لمشرکون»