فَکُلُواْ مِمّا ذُکِرَ اسْمُ اللَّهِ عَلَیْهِ إِن کُنتُم بَِایَتِهِ مُؤْمِنینَ
پس اگر به آیات الهی ایمان دارید (تنها از) آنچه نام خداوند (هنگام ذبح) بر آن برده شد بخورید.
نکته ها
بردن نام خداوند هنگام ذبح حیوان، نوعی مصونیّت دادن به مادیات و به صحنه آوردن ایمان است. یاد خدا در هر کاری خوب است، امّا در ذبح حیوان که گرفتن جان آن مطرح است، ضرورت مییابد.
از نشانههای جامعیّت مکتب اسلام این است که در یک مسئلهی جزیی مانند ذبح، همهی جوانب آن را مطرح کرده است: هم مکتب (نام خدا)، هم وسیله (آهن)، هم شیوهی بریدن رگها، هم امّت (مسلمان بودن کسی که ذبح میکند) و هم جهت (قبله) و هم موارد مصرف. «فکلوا مما ذکر اسم اللَّه»
پیام ها
1- غذا و خوراک مؤمن باید جهت الهی داشته باشد. «فکلوا مما ذکر اسم اللَّه»
2- نام خداوند، مُهر جواز مصرف و پروانهی استفاده از گوشت حیوانات قابل مصرف است. «فکلوا ممّا ذکر اسم اللّه علیه...»
3- برای تحکیم پایههای توحید، از هر فرصتی، حتّی ذبح حیوان باید استفاده کرد. آری توحید، تنها یک مسألهی ذهنی نیست. «فکلوا ممّا ذکر اسم اللّه علیه»
4- تغذیهی حلال و التزام به احکام، شرط ایمان است. «اِن کنتم بآیاته مؤمنین»