تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 3(سوره های مائده و انعام)
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره انعام آیه 110

وَنُقَلِّبُ أَفْئِدَتَهُمْ وَأَبْصَرَهُمْ کَمَا لَمْ یُؤمِنوُاْ بِهِ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ نَذَرُهُمْ فِی طُغْیَنِهِمْ یَعْمَهُونَ

همان‏گونه که در آغاز ایمان نیاوردند، این بار نیز دلها و چشم‏هایشان را دگرگون و واژگون می‏کنیم و آنان را در طغیانشان رها می‏سازیم تا سرگردان بمانند.
پیام ها
1- وارونه شدن دل افراد لجوج، سنّت خداوند است. «و نُقَلِّبُ أفئدتهم»
2- ایمان به خدا و رسالت نیاز به قلب سالم دارد. «و نُقَلِّب أفئدتهم»
3- گناه و لجاجت، دید و بینش انسان را دگرگون می‏سازد. «و نُقَلِّبُ أفئدتهم»
4- کسی که با دیدن معجزات اولیه ایمان نیاورده، نباید تقاضای معجزات دیگری کند. «لم یؤمنوا به اوّل مَرَّة»
5 - گرچه خداوند «مقلّب القلوب» است، ولی این انسان است که با انتخاب ایمان یا کفر زمینه دگرگونی را فراهم می‏کند. «نُقَلِّبُ ... کما لم یؤمنوا»
6- طغیان، ریشه‏ی کفر است. «لم یؤمنوا ... طغیانهم»
7- کسی را که خداوند رها کند، سرگردان می‏شود. «نذرهم... یعمهون»