تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 3(سوره های مائده و انعام)
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره انعام آیه 100

وَجَعَلُواْ لِلَّهِ شُرَکَاءَ الْجِنَّ وَخَلَقَهُمْ وَخَرَقُواْ لَهُ بَنِینَ وَبَنَتٍ بِغَیْرِ عِلْمٍ سُبْحَنَهُ وَتَعَلَی‏ عَمَّا یَصِفُونَ‏

و آنان برای خدا شریکانی از جنّ قرار دادند، در حالی که آنان را نیز خدا آفریده است و از روی نادانی برای خداوند، پسران و دخترانی ساخته و پرداختند. خداوند برتر و منزّه است از آنچه آنان درباره‏ی او وصف می‏کنند.
نکته ها
«خلق»، ایجاد چیزی از روی حساب است و«خرق»، پاره‏کردن چیزی بی‏رویّه و بی‏حساب. «خرقوا» یعنی بدون دقّت و مطالعه مطلبی را اظهار کردن، یا بدون حساب ساختن و و بی دلیل ادّعا کردن است. **تفسیر نمونه.***
به گفته‏ی قرآن، مسیحیان، حضرت عیسی را و یهودیان حضرت عُزَیر را پسر خدا می‏دانستند. **توبه، 30.*** جمعی هم ملائکه را فرزندان خدا می‏پنداشتند. زردشتیان، اهریمن را که از جنّ بود رقیب خدا قرار داده و همه‏ی بدی‏ها را به او منسوب می‏کردند، برخی عرب‏ها هم میان خدا و جنّ، نسبتی فامیلی معتقد بودند. «جعلوا بینه و بین الجنّة نَسَباً» ** صافّات، 158.*** این آیه همه‏ی آن گمان‏ها را باطل شمرده و می‏فرماید: خداوند از همه‏ی این اوصاف، منزّه و برتر است.
پیام ها
1- جهل، ریشه‏ی خرافه گرایی است. «خرقوا ... بغیر علم» (عقائد انسان نسبت به خداوند باید بر اساس علم باشد.)
2- چگونه مخلوق، شریک خالق می‏شود؟ «شرکاء... و خلقهم»
3- ازدواج و فرزند آوری، تأمین یک کمبود و نقص است و خداوند از این عیب‏ها، منزّه است. «سبحانه»