إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَوَتِ وَالْأَرْضَ حَنِیفاً وَمَآ أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِکِینَ
من از سر اخلاص روی خودرا به سوی کسی گرداندم که آسمانها و زمین را پدید آورد و من از مشرکان نیستم.
نکته ها
عبور از افول و ناپایداری و رسیدن به ثبات، جلوهای از دید ملکوتی است که خداوند به حضرت ابراهیم داده است.
«حَنیف» از «حنف»، به معنای خالص وبیانحراف، وگرایش به راه حقّ ومستقیم است.
«فَطر» که به معنای آفریدن است، در اصل، مفهوم شکافتن را دارد. شاید اشاره به علم روز داشته باشد که میگوید: جهان در آغاز، تودهی واحدی بوده، سپس از هم شکافته و کرات آسمانی یکی پس از دیگری پدید آمده است. **تفسیر نمونه.***
پیام ها
1- همین که راه حقّ برای ما روشن شد، با قاطعیّت اعلام کنیم و از تنهایی نهراسیم. «اِنّی وَجّهت»
2- کسی که از پرستش بتهایی جزیی، مادّی، محدود و فانی بگذرد، به معبودی کلّی، معنوی، بینهایت و ابدی میرسد. «للّذی فطر السموات والارض»
3- در جلوهها غرق نشوید که دیر یا زود، رنگ میبازند، به خدا توجّه کنید که جلوه آفرین است. «فَطَر السموات والارض»
4- انسان میتواند به جایی برسد که عقائد باطل نسلها و عصرها را درهم بشکند. «و ما أنا من المشرکین»
5 - توحید ناب، همراه با برائت از شرک است. «و ما أنا من المشرکین»