وَیَوْمَ نَحْشُرُهُمْ جَمِیعاً ثُمَّ نَقُولُ لِلَّذِینَ أَشْرَکُواْ أَیْنَ شُرَکَآؤُکُمُ الَّذِینَ کُنتُمْ تَزْعُمُونَ
و روزی که آنان را یکسره محشور میکنیم، سپس به کسانی که شرک ورزیدند گوییم: کجایند شریکان شما که بر ایشان گمان (خدایی) داشتید؟
نکته ها
بازخواست ذلّتبار مشرکین در قیامت، نشانهی محرومیّت آنان از رستگاری است، همان محرومیّتی که در آیهی قبل به آن اشاره شده است.
گرچه آیه، به شرک نظر دارد، ولی آنان هم که رهبری غیر اولیای خدا را بپذیرند و با اولیای معصوم الهی به مخالفت و جنگ برخیزند، به نوعی مشرکند. در زیارت جامعهی کبیره میخوانیم: «و مَن حاربکم مشرک» ** مفاتیح الجنان.*** و در حدیث آمده است: «الرّاد علینا کالرّاد علی اللّه و هو علی حدّ الشرک باللّه» ** کافی، ج1، ص67.*** کسی که کلام و راه ما را رد کند، همچون کسی است که کلام خدا را نپذیرد و چنین شخصی به منزلهی مشرک است.
پیام ها
1- دادگاه قیامت، علنی است. «نحشرهم جمیعاً ثم نقول»
2- قبل از هر عقیده و عشق و پرستشی، آمادهی پاسخگویی در روز قیامت باشیم. «و یوم نحشرهم... أین شرکاؤکم»
3- قیامت روز ظهور حقّ بودن توحید، حتّی برای مشرکان است. «أین شرکاؤکم»
4- شرک، خیالی بیش نیست. «تزعمون»