قُلْ إِنِّی أَخَافُ إنْ عَصَیْتُ رَبِّی عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ
بگو: همانا اگر پروردگارم را نافرمانی کنم، از عذاب روزی بزرگ بیمناکم.
نکته ها
خوف و ترس دو گونه است:
الف: ناپسند، مثل ترس از جهاد.
ب: پسندیده، مانند خوف از عذاب الهی.
پیام ها
1- قانون الهی برای همه یکسان است، پیامبر خدا هم اگر معصیت کند، باید از گرفتاری آن بترسد. «أخاف اِن عَصیتُ ربّی»
2- ترس اولیای خدا، از قهر الهی است، نه از طاغوتها و مردم. «أخاف... ربّی»
3- توجّه به ربوبیّت خداوند، مقتضی پرهیز از معصیت اوست. «ان عصیت ربّی»
4- ترس از کیفر، از عوامل بازدارنده از انحراف و خطاست. «أخاف ان عصیت ربّی عذاب یوم عظیم»
5 - اظهار ترس رسول خدا از قیامت، نقش سازنده برای دیگران دارد. «قل انّی أخاف... عذاب یوم عظیم»
6- در برابر تطمیع و وعدههای دیگران، از اهرم حساب قیامت استفاده کنید. (با توجّه به شأن نزول آیهی قبل که پیشنهاد کردند ما تو را بینیاز میکنیم، تو از تبلیغ دست بردار، پیامبر میفرماید: من از قیامت میترسم.) «انّی اخاف... عذاب یوم عظیم»