وَمَا تَأْتِیهِم مِنْ ءَاَیَةٍ مِنْ ءَایَتِ رَبِّهِمْ إِلَّا کَانُوا عَنْهَا مُعْرِضِینَ
فَقَدْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَآءَهُمْ فَسَوْفَ یَأْتِیِهمْ أَنْبؤُ اْ مَا کَانُواْ بِهِ یَسْتَهْزِءُونَ
و هیچ نشانه و آیهای از نشانههای پروردگارشان برای آنها نمیآمد، جز آنکه (به جای تصدیق و ایمان) از آن اعراض میکردند.
پس همین کهحقّ برای آنان آمد، آن را تکذیب کردند، پس به زودی خبرهای مهم (و تلخ دربارهی کیفر) آنچه را به مسخره میگرفتند به سراغشان خواهد آمد.
نکته ها
شاید مراد از «خبرهای بزرگ» در آیه، خبر فتح مکّه یا شکست مشرکین در جنگ بدر و امثال آن باشد. **تفسیر مراغی.***
پیام ها
1- برای لجبازان، نوع دلیل و آیه تفاوتی ندارد، آنها همه را رد میکنند. «آیة من آیات ربّهم»
2- لجوجان و کافران، حاضر به شنیدن و تفکّر و تحقیق کردن نیستند، همین که حقی آمد، تکذیب میکنند. «فقد کَذّبوا بالحقّ لمّا جاءهم»
3- هم باید به مؤمنان دلگرمی داد که راهشان حقّ است، «بالحق»و هم کافران را تهدید کرد که خبرهای تلخ برایتان خواهد آمد.«فسوف یأتیهم»
4- استهزا، شیوهی همیشگی کفّار است. «کانوا به یستهزءون»
5 - سقوط انسان سه مرحله دارد: اعراض، تکذیب و استهزا. در این دو آیه به هر سه مورد اشاره شده است. «معرضین - کذّبوا یستهزءون»