وَتَرَی کَثِیراً مِّنْهُمْ یُسَرِعُونَ فِی الإِْثْمِ وَالْعُدْوَ نِ وَأَکْلِهِمُ السُّحْتَ لَبِئْسَ مَا کَانُواْ یَعْمَلُونَ
و بسیاری از آنان (مدعیان ایمان) را میبینی که در گناه و ظلم و حرامخواری شتاب میکنند. بهراستی چه زشت است آنچه انجام میدهند.
نکته ها
در آیهی گذشته، سخن از روحیّهی کفر ونفاق اهل کتاب بود، در اینجا بیان فسادهای اخلاقی و اجتماعی و اقتصادی آنان است.
«سُحت» در اصل به معنای جدا کردن پوست و نیز به معنای شدّت گرسنگی است، سپس به هر مال نامشروع مخصوصاً رشوه گفته شده است، زیرا این گونه اموال، صفا و طراوت و برکت را از اجتماع انسانی میبرد. همان طور که کندن پوستِ درخت باعث پژمردگی یا خشکیدن آن میگردد. بنابراین «سُحت» معنای وسیعی دارد و اگر در بعضی روایات مصداق خاصّی از آن ذکر شده، دلیل اختصاص نیست. ** تفسیر نمونه.***
پیام ها
1- در انتقاد از منحرفان، باید انصاف داشت. «کثیراً منهم» (نه تمام آنها)
2- سیمای جامعه اسلامی، سبقت در خیرات است، «یسارعون فی الخیرات» **مؤمنون، 61.*** ولی سیمای جامعه کفر و نفاق، سبقت در فساد است. «یسارعون فی الاثم والعدوان»
3- بدتر از فساد اخلاقی «اثم» و فساد اجتماعی «عدوان» و فساد اداری «سُحت»، عادت به فساد و سرعت در آن است. «یسارعون فی الاثم...» («یسارعون»، دلالت بر استمرار دارد)
4- چه بسا مدّعیان ایمان که به گناه، تجاوز و حرامخواری شتاب میکنند. «تری... یسارعون...»
5 - بدتر از آلودگی به گناه، غرق شدن در گناه است. «فی الاثم»
6- با اینکه تجاوز و عدوان و حرامخواری از نمونههای اثم و گناه است، ولی نام این دو به خاطر اهمیّت و خطر و یا به خاطر شیوع در میان اهل کتاب، جداگانه آورده شده است. «یسارعون فی الاثم و العدوان و اکلهم السّحت»