باید افکار خودمان را به راه بیندازیم، یعنی همه ایران این کار را بکند. همه دانشگاهها، همه کارخانهها، همه افکارشان را به کار بیندازند. از آنها میآید، راه را خدا باز میکند. ابتدا به نظر آدم میآید که یک کاری نمیشود، وقتی که وارد شد کم کم میبیند نه، خدا راه را باز کرد و شد. خوب یک همچو کاری که این جوانهای عزیز ما کردند،(154) یک کار مهمی بود، کار کوچکی نبود. این کار مهم را همت گماشتند و با همت کار را انجام دادند. کارهای دیگر را هم میتوانند انجام بدهند. و ما باید مأیوس نباشیم. ما باید خودمان را از دیگران، از غیر خدا مأیوس کنیم و بگوییم آنها هیچ، و با اتکاء به خدای تبارک و تعالی و قدرت ملی خودمان، اسلامی خودمان کارهایمان را پیش ببریم و پیش رود این کارها: منتها بعضیهایشان زود پیش میرود، بعضیهایشان هم یک قدری دیرتر پیش میرود. باید ما عزم مان را جزم کنیم به اینکه نه دستمان را پیش آمریکا دراز کنیم نه پیش شوروی و نه پیش دیگران.(155)