بِسْمِ اللَّهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ کَتَبْتُ یا مَوْلایَ - صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْکَ - مَسْتَغیثاً وَ شَکَوْتُ ما نَزَلَ بی مُسْتَجیراً بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ ثُمَّ بِکَ مِنْ اَمْرٍ قَْد دَهَمَنی وَ اَشْغَلَ قَلْبی وَ اَطالَ فِکْری وَ سَلََبنی بَعْضَ لُبّی وَ غَیَّرَ خَطیرَ نِعْمَةِ اللَّهِ عِنْدی اَسْلَمَنی عِنْدَ تَخَیَّلِ وُرُودِهِ الْخَلیلُ وَ تَبَرَّءَ مِنِّی عِنْدَ تَرائی اَقْبالِهِ اِلَیَّ الْحَمیمُ وَ عَجَزَتْ عَنْ دِفاعِهِ حیلَتی وَ خانَنی فی تَحَمُّلِهِ صَبْری وَ قُوَّتی فَلَجَاْتُ فیهِ اِلَیْکَ وَ تَوَّکَلْتُ فی الْمَسْئَلَةِ للَّهِ جَلَّ ثَناؤُهُ عَلَیْهِ وَ عَلَیْکَ فی دِفاعِهِ عَنّی عِلْماً بِمَکانِکَ مِنَ اللَّهِ رَبِّ العالَمینَ وَلیِّ التَّدْبیرِ وَ مالِکِ الاُمُورِ واثِقاً بِکَ فِی الْمُسارِعَةِ فِی الشَّفاعَةِ اِلَیْهِ جَلَّ ثَناؤُهُ فی اَمْری مَتَیَقّنا لاِجابَتِتِه تَبارَکَ وَ تَعالی اِیّاکَ بِاِعْطائی سُؤْلی وَ اَنْتَ یا مَوْلایَ جَدیرٌ بِتَحْقیقِ ظَنّی وَ تَصْدیقِ اَمَلی فیکَ فی اَمْرِ کَذا وَ کَذا (و به جای کذا و کذا نام حاجت خود را ببرد) فیما لا طاقَةَ لی بِحَمْلِهِ وَ لاصَبْرَ لی عَلَیْهِ وَ اِنْ کُنْتُ مُسْتَحِقّاً لَهُ وَ لاَضْعافِهِ بِقَبیحِ اَفْعالِی وَ تَفْریطی فِی الْواجِباتِ الَّتی للَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَاَغثِنی یا مَوْلایَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْکَ عِنْدَ اللَّهَفِ وَ قَدِّمِ الْمَسْئَلَةَ للَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فی اَمْری قَبْلَ حُلُولِ التَّلَفِ وَ شَماتَةِ الاَعْداءِ فَبِکَ بَسَطَتِ النِّعْمَةُ عَلَیَّ وَ اَسْئَلِ اللَّهَ جَلَّ جَلالِهِ لی نَصْراً عَزیزاً وَ فَتْحاً قَریباً فیهِ بُلُوغ ُالآمالِ وَ خَیْرُ الْمَبادی وَ خَواتِیمُ الاَعْمالِ وَ الاَمْنُ مِنَ الْمَخاوِفِ کُلُّها فی کُلِّ حالٍ اِنَّهُ جَلَّ ثَناؤُهُ لِما یَشاءُ فَعّالٌ وَ هُوَ حَسْبی وَ نِعمْ الْوَکیلُ فِی الْمَبْدَءِ وَ الْمالِ.
آنگاه بر بالای آن نهر یا غدیر برآید و اعتماد بر یکی از وکلای حضرت نماید یا عثمان سعید العمروی یا ولد او محمّد بن عثمان یا حسین بن روح یا علی بن محمّد السمری و یکی از آن جماعت را ندا نماید و بگوید:
یا فُلانَ بْنَ فُلانٍ سَلامٌ عَلَیْکَ اَشْهَدُ اَنَّ وَفاتِکَ فی سَبیل اللَّهِ وَ اَنَّک حَیٌّ عِنْدَاللَّهِ مَرْزُوقٌ خاطَبْتُکَ فی حَیاتِکَ الَّتی لَکَ عِنْدَاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ هذِهِ رُقْعَتی وَ حاجَتی اِلی مَوْلانا علیه السلام فَسَلِّمْها اِلَیْهِ وَ اَنْتَ الثِّقَةُ الاَمینُ.(1489)
پس نوشته را در نهر یا چاه یا غدیر اندازد که حاجت او برآورده میشود.
و [محدث نوری میفرماید:] از این خبر شریف چنین مستفاد میشود که آن چهار شخص معظم چنانچه در غیبت صغری واسطه بودند میان رعایا و آن جناب در عرض حوائج و رقاع و گرفتن جواب و ابلاغ توقیعات، در غیبت کبری نیز در رکاب همایون آن جناب هستند و به این منصب بزرگ مفتخر و سرافرازند پس معلوم شد که خوان احسان و جود و کرم و فضل و نعم امام زمان علیه السلام در هر قطری از اقطار ارض برای هر پریشان درمانده و گم گشته و وامانده و متحیر و نادان و سرگشته و حیران گسترده و باب آن باز و شارعش عام با صدق اضطرار و حاجت و عزم با صفای یویت و اخلاص سریرت اگر نادان است شربت علمش بخشند و اگر گمشده است به راهش رسانند و اگر مریض است لباس عافیتش پوشند.
[