]
ششم - ابن السکّیت یعقوب بن اسحاق اهوازی شیعی:
یکی از ائمه لغت و حامل لواء علم عربیت و ادب و شعر و صاحب اصلاحک المنطق و از خواص امام محمّد تقی و امام علی نقی علیه السلام است و ثقه و جلیل است و در سنه دویست و چهل و چهار متوکل او را به قتل رسانید. و سببش آن بود که او را مؤدب اولاد متوکل بود، روزی متوکل از وی پرسید که دو پسر من معتزّ و مؤید نزد تو بهتر است یا حسن و حسین؟ ابن السکّیت شروع کرد به نقل فضایل حسنین علیهما السلام، متوکل امر کرد به غلامان ترک خود تا او را در زیر پای خود افکندند و شکمش را بمالیدند پس او را به خانهاش بردند. در فردای آن روز وفات کرد، و به قولی در جواب متوکل گفت که قنبر خادم علی علیه السلام بهتر است از تو و دو پسران تو، متوکل امر کرد تا زبانش را از قفایش بیرون کشیدند، و او را ابن السکیت میگفتند به جهت کثرت سکوت او.(1222)
وَ مِنَ الْغَریبِ اِنَّهُ وَقَعَ فیما حَذَّرَهُ مِنْ عَثَراتِ اللِّسانِ بِقَوْلِهِ قَبْلَ ذلِکَ بِیَسِیرٍ:
یُصابُ الْفَتی مِنْ عَثْرَةٍ بِلِسانِهِ - وَ لَیْسَ یُصابُ الْمَرْءُ مِنْ عَثْرِةِ الرِّجْل
فَعَثْرَتُهُ فِی الْقَوْلِ تَذْهِبُ رَأْسَهُ - وَ عَْثرَتُهُ فِی الرِّجْلِ تَبْرَءُ عَنْ مَهْلٍ(1223)