بدانکه این ماه و ماه شعبان و ماه رمضان در شرافت تمامند و روایت بسیار در فضیلت آنها واردشده بلکه ازحضرت رسولصلی الله علیه وآله روایت شدهکه ماه رجبماهبزرگخداست وماهی در حرمت و فضیلت به آن نمیرسد و قتال با کافران در این ماه حرامست و رجب ماه خداست و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امّت من است کسی که یک روز از ماه رجب را روزه دارد مستوجب خشنودی بزرگ خدا گردد و غضب الهی از او دور گردد و دری از درهای جهنّم بر روی او بسته گردد و از حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام منقول است که هر که یکروز از ماه رجب را روزه بدارد آتش جهنّم یکساله راه از او دور شود و هر که سه روز از آنرا روزه دارد بهشت او را واجب گردد و ایضاً فرمود که رجب نام نَهری است در بهشت از شیر سفیدتر و از عسل شیرینتر هر که یکروز از رجب را روزه دارد البتّه از آن نهر بیاشامد و از حضرت صادقعلیه السلام منقول است که حضرت رسولصلی الله علیه وآله فرموده که ماه رجب ماه استغفار اُمّت من است پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است و رجب را اَصَبّ میگویند زیرا که رحمت خدا در این ماه بر اُمّت من بسیار ریخته میشود پس بسیار بگوئید اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَاَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ، و ابن بابویه بسند معتبر از سالم روایت کرده است که گفت رفتم بخدمت حضرت صادقعلیه السلام در اواخر ماه رجب که چند روز از آن مانده بود چون نظر مبارک آن حضرت بر من افتاد فرمود که آیا روزه گرفتهای در این ماه گفتم نه واللَّه ای فرزند رسول خدا فرمود که آنقدر ثواب از تو فوت شده است که قدر آنرا بغیر خدا کسی نمیداند بدرستیکه این ماهیست که خدا آنرا بر ماههای دیگر فضیلت داده و حُرمت آنرا عظیم نموده و برای روزه داشتن آن گرامی داشتن را بر خود واجب گردانیده پس گفتم یَابْنَ رَسُولِ اللَّهِ اگر در باقیمانده اینماه روزه بدارم آیا ببعضی از ثواب روزه داران آن فایز میگردم فرمود ای سالم هر که یکروز از آخر این ماه روزه بدارد خدا او را ایمن گرداند از شدّت سَکَراتِ مرگ و از هَوْل بعد از مرگ و از عذاب قبر و هر که دو روز از آخر این ماه روز دارد بر صراط بآسانی بگذرد و هر که سه روز از آخر این ماه را روزه دارد ایمن گردد از ترس بزرگ روز قیامت و از شدّتها و هَوْلهای آنروز و بَرات بیزاری از آتش جهنّم به او عطا کنند و بدانکه از برای روزه ماه رجب فضیلت بسیار وارد شده است و روایت شده که اگر شخص قادر بر آن نباشد هر روز صد مرتبه این تسبیحاترا بخواندتا ثواب
روزه آن را دریابد سُبْحانَ الْإِلهِ الْجَلیلِ سُبْحانَ مَنْ لا یَنْبَغِی التَّسْبیحُ اِلاَّ منزه است خدای بزرگ منزه است آنکه تنزیه و تسبیح جز برای او شایسته نیستلَهُ سُبْحانَ الْأَعَزِّ الْأَکْرَمِ سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَهُوَ لَهُ اَهْلٌمنزه است خدای برتر و کریمتر منزه است آنکه لباس عزت در بردارد و شایسته آن است
و امّا اعمال آن پس بر دو قسم است:
قسم اوّل اعمال مشترکه آن است که متعلّق به همه ماه است و اختصاصی بروز معیّن ندارد و آن چند امر است اوّل آنکه در تمام ایّام ماه رجب بخواند این دعا را که روایت شده حضرت امام زین العابدینعلیه السلام در حجر در غُرّه رجب خواند: یا مَنْ یَمْلِکُ حَوآئِجَ السَّآئِلینَ ای که مالک حاجات خواستارانیویَعْلَمُ ضَمیرَ الصَّامِتینَ لِکُلِّ مَسْئَلَةٍ مِنْکَ سَمْعٌ حاضِرٌ وَجَوابٌو ای که نهاد خاموشان دانی برای هر خواستهای از جانب تو گوشی شنوا و پاسخی آماده استعَتیدٌ اَللّهُمَّ وَمَواعیدُکَ الصَّادِقَةُ واَیادیکَ الفاضِلَةُ ورَحْمَتُکَخدایا به حق وعدههای راستت و نعمتهای بسیار و رحمتالواسِعَةُ فَاَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ واَنْ تَقْضِیَوسیعت از تو خواهم که درود فرستی بر محمد و آل محمد وحَوائِجی لِلدُّنْیا وَالْأخِرَةِ اِنَّکَ عَلی کُلِّشَیْءٍ قَدیرٌ دویّم بخواند این دعاحوائج دنیا و آخرتم را برآوری که براستی تو بر هرچیز توانایی راکه حضرت صادقعلیه السلام در هر روز ماه رجب میخواندند خابَ الوافِدُونَ عَلی غَیْرِکَ نومید شدند آنان که بر دیگری وَخَسِرَ المُتَعَرِّضُونَ اِلاَّ لَکَ وَضاعَ المُلِمُّونَ اِلاَّ بِکَ وَاَجْدَبَ جز تو وارد شدند و زیانکار شدند کسانی که به غیر از تو رو کردند و تباه گشتند آنانکه جز به درگاه تو فرود آمدندالْمُنْتَجِعُونَ اِلاَّ مَنِ انْتَجَعَ فَضْلَکَ بابُکَ مَفْتُوحٌ لِلرَّاغِبینَ وَخَیْرُکَو گرفتار قحطی شدند کسانی که جز از فضل تو پوییدند در خانهات بهروی مشتاقان باز و خیر و نیکیتمَبْذُولٌ لِلطَّالِبینَ وَفَضْلُکَ مُباحٌ لِلسَّآئِلینَ وَنَیْلُکَ مُتاحٌ لِلأمِلینَبه خواستاران عطا شده و فضل و بخششت برای خواهندگان مباح و آزاد است عطایت برای آرزومندان مهیاستوَرِزْقُکَ مَبْسُوطٌ لِمَنْ عَصاکَ وَحِلْمُکَ مُعْتَرِضٌ لِمَنْ ناواکَ عادَتُکَو روزیت حتی برای کسانی که نافرمانیت کنند گسترده است و بردباریت حتی در مورد آنکه به دشمنیت الْإِحْسانُ اِلَی الْمُسیئینَ وَسَبیلُکَ الإِبْقآءُ عَلَی الْمُعْتَدینَ اَللّهُمَبرخاسته شامل است شیوهات نیکی به بدکارانست و راه و رسمت زندگی دادن به سرکشان است خدایافَاهْدِنی هُدَی الْمُهْتَدینَ وَارْزُقْنیِ اجْتِهادَ الْمُجْتَهِدینَپس مرا به راه راهیافتگان رهبری کن و کوشش کوشایانرا روزیم کنوَلاتَجْعَلْنی مِنَالْغافِلینَ الْمُبْعَدینَ واغْفِرْلی یَوْمَالدّینِ سیّم شیخ درو قرارم مده از بیخبران دور شده از دربارت و در روز جزا گناهم بیامرز مصباحفرموده مُعَلَّیبن خُنَیْس از حضرت صادقعلیه السلام روایت کرده که فرمود بخوان در ماهرجب اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ صَبْرَ الشَّاکِرینَ لَکَ وَعَمَلَ الْخائِفینَ مِنْکَ وَیَقینَخدایا از تو خواهم شکیبایی سپاسگزارانت را و کردار ترسانندگانت را و یقینالْعابِدینَ لَکَ اَللّهُمَّ اَنْتَ الْعَلِیُّ الْعَظیمُ وَاَنَا عَبْدُکَ الْبآئِسُ الْفَقیرُپرستندگانت را خدایا تو والا و بزرگی و من بنده مستمند بینوای تواماَنْتَ الْغَنِیُّ الْحَمیدُ وَاَنَا الْعَبْدُ الذَّلیلُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِتویی بینیاز ستوده و منم بنده خوار درگاه خدایا درود فرست بر محمد و آلشوَاْمْنُنْ بِغِناکَ عَلی فَقْری وَبِحِلْمِکَ عَلی جَهْلی وَبِقُوَّتِکَ عَلیو منت نِه بوسیله توانگریت بر فقر و نداریم و به بردباریت بر نادانیم و به نیرویت برضَعْفی یا قَوِیُّ یا عَزیزُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الْأَوصیآءِناتوانیم ای نیرومند و ای با عزت خدایا درود فرست بر محمد و آل او آن اوصیاءالْمَرْضیِّینَ وَاکْفِنی ما اَهَمَّنی مِنْ اَمْرِ الدُّنْیا وَالآخِرَةِ یا اَرْحَمَپسندیده و کفایت کن آنچه از کار دنیا و آخرتم که مرا به اندوه انداخته ای مهربانترینالرَّاحِمینَ مؤلف گوید: که سیّد بن طاوُس نیز این دعا را در اقبال روایت کرده و از روایتمهربانان او ظاهر میشود که این دعا جامعترین دعاها است و در همه اوقات میتوان خواند چهارم و نیز شیخ فرموده که مستحبّ است بخوانند در هر روز این دعا را اَللّهُمَّ یا ذَاالْمِنَنِ خدایا ای دارایالسَّابِغَةِ وَالْألاءِ الْوازِعَةِ والرَّحْمَةِ الْواسِعَةِ وَالْقُدْرَةِ الْجامِعَةِعطاهای فراوان و نعمتهای بخش شده و رحمت گشاده و نیروی تام و تماموَالنِّعَمِ الْجَسْیمَةِ وَالْمَواهِبِ الْعَظیمَةِ وَالْأَیادِی الْجَمیلَةِ والْعَطایَاو نعمتهای بزرگ و موهبتهای سترگ و بخششهای نیکو و دهشتهای کاملالْجَزیلَةِ یا مَنْ لا یُنْعَتُ بِتَمْثیلٍ وَلا یُمَثَّلُ بِنَظیرٍ وَلا یُغْلَبُ بِظَهیرٍ یاای که به تمثیل و مثال آوردن وصفت نتوان کرد و ای که به نظیری تشبیهت نتوان نمودن و ای که با کمکگرفتن هم مغلوبمَنْ خَلَقَ فَرَزَقَ وَاَلْهَمَ فَاَنْطَقَ وَابْتَدَعَ فَشَرَعَ وَعَلا فَارْتَفَعَ وَقَدَّرَنشوی ای که آفرید و روزی داد و الهام کرده گویایش کرد و ابداع کرده سپس شروع کرد و برتر شد پس مرتفع گردید و اندازهفَاَحْسَنَ وَصَوَّرَ فَاَتْقَنَ وَاحْتَجَّ فَاَبْلَغَ وَاَنْعَمَ فَاَسْبَغَ وَاَعْطی فَاَجْزَلَگرفت و نیکو گرفت و نقشبندی کرد پس محکم ساخت و حجت آورد و آنرا رساند و نعمت داد و فراوانشکرد و عطاکرده وآنراوَمَنَحَ فَاَفْضَلَ یا مَنْ سَما فِی الْعِزِّ فَفاتَ نَواظِرَ الْأَبْصارِ وَدَنا فِیافزون کرد و بخشید و زیاده بخشید ای که در عزت چنان بالا است که از دیدگاه چشمها در گذشته و درالُّلطْفِ فَجازَ هَواجِسَ الْأَفْکارِ یا مَنْ تَوَحَّدَ باِلْمُلکِ فَلا نِدَّ لَهُ فیلطف چنان نزدیک است که از آنچه در افکار خطور کند گذشته ای که در فرمانروایی یکتا است که همتایی برای او درمَلَکُوتِ سُلْطانِهِ وَتفَرَّدَ بِالْألاءِ وَالْکِبرِیآءِ فَلا ضِدَّ لَهُ فی جَبَرُوتِقلمرو سلطنتش نیست و به بخششها و بزرگواری یگانه است که رقیبی برای او در جبروتشَاْنِهِ یا مَنْ حارَتْ فی کِبْرِیآءِ هَیْبَتِهِ دَقایِقُ لَطایِفِ الْأَوْهامِمقامش نیست ای که در بزرگی هیبتش ریزهکاریهای دقیق اندیشهها سرگردان گشته و دیدههای تیزبینان در مقاموَانْحَسَرَتْ دُونَ اِدْراکِ عَظَمَتِهِ خَطایِفُ اَبْصارِ الْأَنامِ یا مَنْ عَنَتِادراک عظمتش وامانده است ای که چهرهها در برابر هیبتش زبون گشته و گردنها درالْوُجُوهُ لِهَیْبَتِهِ وَخَضَعَتِ الرِّقابُ لِعَظَمتِهِ وَوجِلَتِ الْقُلُوبُ مِنْمقابل عظمتش خاضع شده و دلها از ترسش هراسان گشته است از خیفَتِهِ اَسئَلُکَ بِهذِهِ الْمِدْحَةِ الَّتی لا تَنْبَغی اِلاَّ لَکَ وَبِما وَاَیْتَ بِهِ تو خواهم به حق همین ستایشی که جز برای تو شایسته دیگری نیست و بدانچهعَلی نَفْسِکَ لِداعیکَ مِنَ الْمُؤْمِنینَ وَبِما ضَمِنْتَ الإِجابَةَ فیهِ عَلیبر عهده خود گرفتهای برای خوانندگانت از مؤمنین و بدانچه اجابت آنرا برنَفْسِکَ لِلدَّاعینَ یا اَسْمَعَ السَّامِعینَ وَاَبْصَرَ النَّاظِرینَ وَاَسْرَعَخویش ضمانت کردهای برای خوانندگان ای شنواترین شنوایان و ای بیناترین بینایان و ای سریعترینالْحاسِبینَ یا ذَاالْقُوَّةِ الْمتینَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیّینَ وَعَلیحسابگران ای که دارای نیرویی محکم هستی درود فرست بر محمد خاتم پیمبران و براَهْلِ بَیْتِهِ وَاقْسِمْ لی فی شَهْرِنا هذا خَیْرَ ما قَسَمْتَ وَاحْتِمْ لی فیخاندان او و قسمت من کن در این ماه بهترین قسمتهایی که کردهای و مسلّم کن برایم در آنچهقَضآئِکَ خَیْرَ ما حَتَمْتَ وَاخْتِمْ لی بِالسَّعادَةِ فیمَنْ خَتَمْتَ وَاَحْیِنیمقدر کردهای بهترین چیزی را که مسلّم کردهای ومُهرکن زندگیم را بهخوشبختی در زمره کسانیکه زندگیشان را مُهر کردهای ما اَحْیَیْتَنی مَوْفُوراً وَاَمِتْنی مَسْرُوراً وَمَغْفُوراً وَتوَلَّ اَنْتَ نَجاتی و زندهام بدار تا زمانی که زندهام داری پرروزی باشم و در حال شادمانی و آمرزیدگی بمیرانم و خودت عهدهدار نجاتممِنْ مُسائَلَةِ الْبَرْزَخِ وَادْرَأْ عَنّی مُنْکَراً وَنَکیراً وَاَرِ عَیْنی مُبَشِّراًاز سؤال و جواب برزخ بشو و منکر و نکیر را از من دفع کن و مبشروَبَشیراً وَاجْعَلْ لی اِلی رِضْوانِکَ وَجِنانِکَ مَصیراً وَعَیْشاً قَریراًو بشیر (دو فرشته رحمت) را به چشمم آر و قرار ده برایم راهی بسوی رضوان و بهشتت و زندگی خوش و خرّمتوَمُلْکاً کَبیْراً وَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ کَثیراً مؤلف گوید: که این دعائی استو فرمانروایی بزرگت و درود فرست بر محمد و آلش بسیار که در مسجد صَعْصَعهْ نیز خوانده میشود پنجم شیخ روایت کرده که بیرون آمد از ناحیه مُقَدّسه بر دست شیخ کبیر ابی جعفر محمّد بن عثمان بن سعید (رض) این توقیع شریف بخوان در هر روز از ایّام رجب:
بنام خدای بخشاینده مهربان
اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ بِمَعانی جَمیعِ ما یَدْعُوکَ بِهِ وُلاةُ اَمْرِکَخدایا از تو خواهم به حق معانی تمام آنچه بوسیله آنها والیان فرمان تو را خوانندالْمَاْمُونُونَ عَلی سِرِّکَ الْمُسْتَبْشِرُونَ بِاَمْرِکَ الْواصِفُونَ لِقُدْرَتِکَآنان که امین بر سر پنهانی تو هستند و به دستورت مژده جویند و نیرویت را توصیف کنند و عظمتتالْمُعْلِنُونَ لِعَظَمَتِکَ اَسئَلُکَ بِما نَطَقَ فیهِمْ مِنْ مَشِیَّتِکَ فَجَعَلْتَهُمْرا آشکارا اعلام کنند از تو خواهم بدانچه گویا شده درباره ایشان از ارادهات و بدین سبب ایشانرامَعادِنَ لِکَلِماتِکَ وَاَرْکاناً لِتَوْحیدِکَ وَآیاتِکَ وَمَقاماتِکَ الَّتیمعادن کلمات خویش و پایههای یگانگی و نشانهها و مقامات خویش قرارشان دادی آن مقاماتی که در هیچجالاتَعْطیلَ لَها فی کُلِّ مَکانٍ یَعْرِفُکَ بِها مَنْ عَرَفَکَ لا فَرْقَ بَیْنَکَتعطیل ندارد و هرکه تو را بشناسد بوسیله آنها شناخته میان تو و آنها فرقی نیستوَبَیْنَها اِلاَّ اَنَّهُمْ عِبادُکَ وَخَلْقُکَ فَتْقُها وَرَتْقُها بِیَدِکَ بَدْؤُها مِنْکَجز اینکه ایشان بندگان تو و مخلوق توأند و فتق و رتق کارشان بدست تو است شروعشان از جانب تو وَعَوْدُها اِلَیْکَ اَعْضادٌ واَشْهادٌ ومُناةٌ واَذْوادٌ وَحَفَظَةٌ وَرُوَّادٌ فَبِهمْ و بازگشتشان بسوی تو است کمککاران و گواهان و میزانها و مدافعان و نگهبانان وبازرسان هستند که بدیشانمَلَأْتَ سَمآئَکَ وَاَرْضَکَ حَتّی ظَهَرَ اَنْ لا اِلهَ إلاَّ اَنْتَ فَبِذلِکَ اَسْئَلُکَآسمان و زمینت را پر کردهای تا معلوم شد که معبودی جز تو نیست پس بدان وسیله از تو میخواهموَبِمَواقِعِ الْعِزِّ مِنْ رَحْمَتِکَ وَبِمَقاماتِکَ وَعَلاماتِکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلیو بهجاهای عزیز و ارجمند نزول رحمتت و به مقامات و نشانههایت که درود فرستی برمُحَمَّدٍ وَآلِهِ واَنْ تَزیدَنی ایماناً وَتَثْبیتاً یاباطِناً فی ظُهُورِهِ وَظاهراًمحمد و آلش و ایمان و پایداریم را (در دین) بیفزایی ای که در عین آشکاری نهانی و ای که در عین نهانیفی بُطُونِهِ وَمَکْنُونِهِ یا مُفَرِّقاً بَیْنَ النُّورِ وَالدَّیْجُورِ یا مَوْصُوفاً بِغَیْرِو مستوری آشکاری ای جداکننده نور و ظلمت ای که بدون رسیدن به کنه و کُنْهٍ وَمَعْرُوفاً بِغَیْرِ شِبْهٍ حآدَّ کُلِّ مَحْدُودٍ وَشاهِدَ کُلِّ مَشْهُودٍ وَمُوجِدَ و حقیقت تو را وصف کنند و بدون شبیه تو را بشناسند اندازهگیر هر چیز محدود و گواه هر گواهیشده و هستیدهکُلِّ مَوْجُودٍ وَمُحْصِیَ کُلِّ مَعْدُودٍ وَفاقِدَ کُلِّ مَفْقُودٍ لَیْسَ دُونَکَ مِنْهر موجود و شمارنده هر معدود و گمکننده هر گمشده معبودی جز تو نیستمَعْبُودٍ اَهْلَ الْکِبْرِیآءِ وَالْجُودِ یا مَنْ لا یُکَیَّفُ بِکَیْفٍ وَلا یُؤَیَّنُ بِاَیْنٍای شایسته بزرگی و بخشش ای که به وصف و چگونگی درنیایی و در جایی جایگیر نشوییا مُحْتَجِباً عَنْ کُلِّ عَیْنٍ یا دَیْمُومُ یا قَیُّومُ وَعالِمَ کُلِّ مَعْلُومٍ صَلِای در پرده از هر دیده ای جاویدان ای پایدار و ای دانای هر دانسته درود فرستعَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَعَلی عِبادِکَ الْمُنْتَجَبینَ وَبَشَرِکَ الُْمحْتَجِبینَبر محمد و آلش و بر بندگان برگزیدهات و انسانهایت که در پردهاندوَمَلائِکَتِکَ الْمُقَرَّبینَ وَالْبُهْمِ الصَّآفّینَ الْحآفّینَ وَبارِکَ لَنا فیو فرشتگان مقربت و گمنامان صفزده و مهیای فرمانت و مبارک کن بر ما در اینشَهْرِنا هذَا الْمُرَجَّبِ الْمُکَرِّمِ وَما بَعْدَهُ مِنَ الْأَشْهُرِ الْحُرُمِ وَاَسْبِغْماه بزرگ و گرامی و ماههای حرام و پس از آن و فراوان کنعَلَیْنافیهِالنِّعَمَ وَاَجْزِلْ لَنافیهِ الْقِسَمَ وَاَبْرِرْ لَنافیهِ الْقَسَمَ بِاسْمِکَ الْأَعْظَمِدر این ماه بر ما نعمتها را و سرشار کن در آن برای ما سهمها را و سوگندهای ما را در این ماه به انجام رسان به حق نام اعظمالْأَعْظَمِ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ الَّذی وَضَعْتَهُ عَلیَ النَّهارِ فَاَضآءَ وَعَلَی اللَّیْلِو بزرگترت که برتر و گرامیترین نامها است آن نامی را که بر روز نهادی و روشن گشت و بر شب گذاردیفَاَظْلَمَ وَاغْفِرْ لَنا ما تَعْلَمُ مِنَّا وَما لا نَعْلَمُ وَاعْصِمْنا مِنَ الذُّنُوبِ خَیْرَپس تاریک شد و بیامرز برای ما آنچه تو از ما دانی و آنچه را ما ندانیم و نگاهمان دار از گناهان به بهترینالْعِصَمِ وَاکْفِنا کَوافِیَ قَدَرِکَ وَامْنُنْ عَلَیْنا بِحُسْنِ نَظَرِکَ وَلا تَکِلْنانگهداری و باکفایت خویش ما را از کفایت قضا و قدرت بینیاز کن و با نیکنظری خود بر ما منت نه و ما رااِلی غَیْرِکَ وَلا تَمْنَعْنا مِنْ خَیْرِکَ وَبارِکَ لَنا فیما کَتَبْتَهُ لَنا مِنْبه غیر خودت وامگذار و از خیر و نیکیت منعمان مفرما و مبارک گردان برای ما در آنچه از اَعْمارِنا واَصْلِحْ لَنا خَبیئَةَ اَسْرارِنا واَعْطِنا مِنْکَ الْأَمانَ وَاْستَعْمِلْنا عمرمان مقدر فرمودهای و اصلاح گردان برای ما اسرار پوشیدهمان را و از جانب خود به ما ایمنی و امان ببخش و ما رابِحُسْنِ الْإیمانِ وَبَلِّغْنا شَهْرَ الصِّیامِ وَما بَعْدَهُ مِنَ الْأَیَّامِ وَالْأَعْوامِبا ایمان خوب به کار وادار و برسان ما را به ماه روزه و روزها و سالهای بعد از آنیا ذَا الْجَلالِ والإِکْرامِ ششم و نیز شیخ روایت کرده که بیرون آمد از ناحیه مقدسه برای دارای جلالت و بزرگواری دست شیخ ابو القاسم (رض) این دعاء در ایّام رجب: اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ خدایا من از تو خواهمبِالْمَوْلُودَیْنِ فی رَجَبٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلیٍّ الثانی وَابْنِهِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍبه حق دو مولود در ماه رجب یعنی محمد بن علی دوم (حضرت جواد) و فرزندش علی بن محمد آن امامالْمُنْتَجَبِ وَاَتَقَرَّبُ بِهِما اِلَیْکَ خَیْرَ الْقُرَبِ یا مَنْ اِلَیْهِ الْمَعْرُوفُبرگزیده و تقرب جویم بوسیله آن دو بسویت به بهترین تقرب ای که از او احسان و نیکیطُلِبَ وَفیما لَدَیْهِ رُغِبَ اَسئَلُکَ سُؤالَ مُقْتَرِفٍ مُذْنِبٍ قَدْ اَوْبَقَتْهُجویند و همه آنچه را نزد او است راغبند از تو خواهم خواستن خطاکار و گنهکاری کهذُنُوبُهُ وَاَوْثَقَتْهُ عُیُوبُهُ فَطالَ عَلَی الْخَطایا دُؤُبُهُ وَمِنَ الرَّزایاگناهانش او را به نابودی کشانده و عیبهایش او را در بند افکنده و شیوهاش بر خطاکاری طولانیشده وکارهایش با رنج وبلاخُطُوبُهُ یَسْئَلُکَ التَّوْبَةَ وَحُسْنَ الْأَوْبَةِ وَالنُّزُوعَ عَنِ الْحَوْبَةِ وَمِنَآمیخته از تو پذیرش توبه و نیکویی هنگام بازگشت و جدایی از گناه و رهایی ازالنَّارِ فَکاکَ رَقَبَتِهِ وَالْعَفْوَ عَمَّا فی رِبْقَتِهِ فَاَنْتَ مَوْلایَ اَعْظَمُ اَمَلِهِآتش و گذشتن تو را از آنچه در گردن دارد خواهان است پس تویی ای مولای من بزرگترین آرزووَثِقَتُِهُِ اَللّهُمَّ واَسئَلُکَ بِمَسآئِلِکَ الشَّریفَةِ وَ وَسآئِلِکَ الْمُنیفَةِ اَنْوتکیهگاهش خدایا از تو خواهم به حق مسألههای شریفت و وسیلههای والایت که مراتَتَغَمَّدَنی فی هذَا الشَّهْرِ بِرَحْمَةٍ مِنْکَ واسِعَةٍ وَنِعْمَةٍ وازِعَةٍ وَنَفْسٍدر این ماه فراگیری به رحمت وسیعت و نعمت بخش شدهات و نفس قانعی به من بدهی که قانع باشد بدانچه بِما رَزَقْتَها قانِعَةٍ اِلی نُزُولِ الحافِرَةِ وَمَحَلِّ الْأخِرَةِ وَما هِیَ اِلَیْهِ روزیش کردهای تا آن هنگام که به گور درآید و به جایگاه آخرت و آنچه سرانجام او استصآئِرَةٌ هفتم ونیز شیخ روایت کرده از جناب ابوالقاسم حسین بن روح (رض) که نایببرود خاص حضرت صاحب الأمرعلیه السلام است که فرمود زیارت کن در هر مشهدی که باشی از مشاهد مشرّفه در ماه رجب به این زیارت میگوئی چون داخل شدی: اَلْحَمْدُ للَّهِِ الَّذی اَشْهَدَنا ستایش خدایی را سزاست که ما رامَشْهَدَ اَوْلِیآئِهِ فی رَجَبٍ وَاَوْجَبَ عَلَیْنا مِنْ حَقِّهِمْ ما قَدْ وَجَبَدر ماه رجب به زیارتگاه اولیائش رسانید و واجب کرد بر ما از حق ایشان آنچه را که واجب بودوَصَلَّی اللَّهُ عَلی مُحَمَّدٍ الْمُنْتَجَبِ وَعَلی اَوْصِیآئِهِ الْحُجُبِ اَللّهُمَو درود خدا بر محمد برگزیده و بر اوصیاء در پس پردهاش خدایافَکَما اَشْهَدْتَنا مَشْهَدَهُمْ فَاَنْجِزْ لَنا مَوْعِدَهُمْ وَاَوْرِدْنا مَوْرِدَهُمْ غَیْرَچنانچه ما را موفق به زیارت مرقدشان کردی پس وعده آنها را نیز درباره ما وفا کن و ما را در جای ورود آنهامُحَلَّئینَ عَنْ وِرْدٍ فی دارِ الْمُقامَةِ وَالْخُلْدِ وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ اِنّی[قَدْ]وارد کن نه اینکه ما را از ورود در خانه اقامت و خلود دور سازند سلام بر شما که براستیقَصَدْتُکُمْ وَاعْتَمَدْتُکُمْ بِمَسْئَلَتی وَحاجَتی وَهِیَ فَکاکُ رَقَبَتی مِنَمن شما را مقصود خویش قرار داده و در خواسته و حاجتم به شما تکیه کردم و آن حاجت و خواستهام آزادیم ازالنَّارِ وَالْمَقَرُّ مَعَکُمْ فی دارِ الْقَرارِ مَعَ شیعَتِکُمُ الْأَبْرارِ وَالسَّلامُآتش دوزخ و جایگیر شدنم با شما است در خانه همیشگی با شیعیان نیکوکارتان و سلامعَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَی الدَّارِ اَنَا سائِلُکُمْ وَآمِلُکُمْ فیمابر شما به خاطر آن شکیبایی که کردید و چه نیکو است سرانجام آن خانه بهشت، من از شما خواهم و آرزومند اِلَیْکُمُ التَّفْویضُ وَعَلَیْکُمُ التَّعْویضُ فَبِکُمْ یُجْبَرُ الْمَهیضُ وَیُشْفَیشمایمدرآن چیزهاییکه دراختیار شما است وتعویض آن برعهده شمااست پس بوساطت شماجوشخورد استخوان شکسته الْمَریضُ وَما تَزْدادُ الْأَرْحامُ وَما تَغیضُ اِنّی بِسِرِّکُمْ مُؤْمِنٌ و درمان شود شخص بیمار و آنچه در رحمها زیاد گردد یا کم شود همانا من به راز شما معتقدموَلِقَوْلِکُمْ مُسَلِّمٌ وَعَلَی اللَّهِ بِکُمْ مُقْسِمٌ فی رَجْعی بِحَوائِجیو به گفتار شما تسلیمم و خدا را به شما قسم میدهم که از اینجا که بازگردم حوائجم را گرفتهوَقَضائِها وَاِمْضائِها وَاِنْجاحِها وَاِبْراحِها وَبِشُؤُنی لَدَیْکُمْوبرآورده شده و به امضاء رسیده باشد و بدانها کامیاب گشته و سختیش رفع شده باشد و نیز درباره کارهایم نزد شماوَصَلاحِها وَالسَّلامُ عَلَیْکُمْ سَلامَ مُوَدِّعٍ وَلَکُمْ حَوائِجَهُ مُودِ عٌو اصلاحش را از او خواهم و سلام بر شما سلام خداحافظی کنندهای که حاجتهای خود را نزد شما سپردهیَسْئَلُ اللَّهَ اِلَیْکُمُ الْمَرْجِعَ وَسَعْیُهُ اِلَیْکُمْ غَیْرُ مُنْقَطِعٍ وَاَنْ یَرْجِعَنی مِنْو از خدا خواهد که دوباره نزد شما آید و راهش بسوی شما بریده نشود و نیز خواهم که خدا مرا ازحَضْرَتِکُمْ خَیْرَ مَرْجِع ٍ اِلی جَنابٍ مُمْرِعٍ وَخَفْضٍ مُوَسَّعٍ وَدَعَةٍمحضر شما به بهترین وجهی برگرداند، برگرداند بسوی جایی سرسبز و خرم و زندگانی وسیع و گواراوَمَهَلٍ اِلی حینِ الْأَجَلِ وَخَیْرِ مَصیرٍ وَمَحَلٍّ فی النَّعیمِ الْأَزَلِو در خوشی و آسایش تا هنگام رسیدن مرگ و بهترین سرانجام و جایگاه در بهشت پرنعمت ازلیوَالْعَیْشِ الْمُقْتَبَلِ وَدَوامِ الْأُکُلِ وَشُرْبِ الرَّحیقِ وَالسَّلْسَلِ وَعَلٍو زندگی آینده و خوراکیهای همیشگی و نوشیدن شراب و آب پاکیزه و گوارا در چند باروَنَهَلٍ لا سَاَمَ مِنْهُ وَلا مَلَلَ وَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ وَتَحِیَّاتُهُ عَلَیْکُمْو یکبار که نوشیدنش خستگی و ملال نیاورد و رحمت خدا و برکات و تحیتهای او بر شما بادحَتّیَ الْعَوْدِ اِلی حَضْرَتِکُمْ والْفَوزِ فی کَرَّتِکُمْ وَالْحَشْرِ فی زُمْرَتِکُمْتا هنگام بازگشت من به نزد شما و رستگار شدن در زمان رجعت شما و محشور شدن در زمره شماوَرَحْمَةُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ عَلَیْکُمْ وَصَلَواتُهُ وَتَحِیَّاتُهُ وَهُوَ حَسْبُنا وَنِعْمَو رحمت خدا و برکاتش و درودها و تحیاتش بر شما باد و او ما را بس است و نیکوالْوَکیلُ هشتم سیّد بن طاوس روایت کرده از محمد بن ذکوان که معروف به سجّاد استوکیلی است برای آنکه آنقدر سجده کرد و گریست در سجود که نابینا شد گفت عرض کردم به حضرت صادقعلیه السلام فدای تو شوم این ماه رجب است تعلیم بنما مرا دعائی در آنکه حقّ تعالی مرابه آن
نفع بخشد حضرت فرمود بنویس بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ بگو در هر روز از رجب در به نام خدای بخشاینده مهربان صبح و شام و در عقب نمازهای روز و شب یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَآمَنُ سَخَطَهُ ای که برای هر خیری به او امید دارم و از خشمشعِنْدَ کُلِّ شَرٍّ یا مَنْ یُعْطِی الْکَثیرَ بِالْقَلیلِ یا مَنْ یُعْطی مَنْ سَئَلَهُ یادر هر شری ایمنی جویم ای که میدهد (عطای) بسیار در برابر (طاعت) اندک ای که عطا کنی به هرکه از تو خواهد ایمَنْ یُعْطی مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ وَمَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً اَعْطِنیکه عطا کنی به کسی که از تو نخواهد و نه تو را بشناسد از روی نعمت بخشی و مهرورزی عطا کن به منبِمَسْئَلَتی اِیَّاکَ جَمیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَجَمیعَ خَیْرِ الْأخِرَةِ وَاصْرِفْ عَنّیبه خاطر درخواستی که از تو کردم همه خوبی دنیا و همه خوبی و خیر آخرت را و بگردان از منبِمَسْئَلَتی اِیّاکَ جَمیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَشَرِّ الْأخِرَةِ فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ مابه خاطر همان درخواستی که از تو کردم همه شر دنیا و شر آخرت را زیرا آنچه تو دهی چیزی کم ندارد (یا کم نیاید) و اَعْطَیْتَ وَزِدْنی مِنْ فَضْلِکَ یا کَریمُ راوی گفت پس گرفت حضرت محاسن بیفزا بر من از فضلت ای بزرگوار شریفخود را درپنجه چپ خود وخواند ایندعا را به حال التجا و تضرّع به حرکت دادن انگشت سبّابه دست راست پس گفت بعد از این یا ذَاالْجَلالِ وَالْأِکْرامِ یا ذَاالنَّعْمآءِ ای صاحب جلالت و بزرگواری ای صاحب نعمتوَالْجُودِ یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتی عَلَی النَّارِ نهم از حضرتو جود ای صاحب بخشش و عطا حرام کن محاسنم را بر آتش دوزخ رسولصلی الله علیه وآله روایت شده که هر که در ماه رجب صد مرتبه بگوید اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذی لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ وختم کند آنرا به صدقه ختم فرماید حقّ تعالی برای او برحمت و مغفرت و کسیکه چهارصد مرتبه بگوید بنویسد برای او اجر صد شهید دهم ونیز از آنحضرت مروی است که کسیکه بگوید در ماه رجب هزار مرتبه لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ بنویسد خداوند عَزَّ وَجَلَّ برای او صدهزار حسنه و بنا فرماید برای او صد شهر در بهشت یازدهم روایت است کسی که در رجب در وقت صبح هفتاد مرتبه و در وقت پسین نیز هفتاد مرتبه بگوید اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ و چون تمام کرد دستها را بلند کند و بگوید اَللّهُمَّ اغْفِرْ لی وَتُبْ عَلَیَّ پس اگر در ماه رجب بمیرد خدا از او راضی باشد و آتش او را مسّ نکند به برکت رجب دوازدهم در جمیع این ماه هزار مرتبه بگوید اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ ذَاالْجَلالِ وَالْأِکْرامِ مِنْ جَمیعِ الذُّنُوبِ وَالآثامِ تا خداوند رحمان او را بیامرزد سیزدهم سیّد در اقبال فضیلت بسیار از حضرت رسولصلی الله علیه وآله نقل کرده برای خواندن قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ ده هزار مرتبه یا هزار مرتبه یا صد مرتبه در ماه رجب و نیز روایت کرده که هر که در روز جمعه ماه رجب صد مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ بخواند برای او نوری باشد در قیامت که او را به بهشت بکشاند چهاردهم سیّد روایت کرده که هر که در ماه رجب یک روز روزه بدارد و چهار رکعت نماز گذارد بخواند در رکعت اوّل صد مرتبه آیة الکرسی و در رکعت دوّم دویست مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ نمیرد تا جای خود را در بهشت ببیند یا دیده شود برای او پانزدهم و نیز سیّد روایت کرده از حضرت رسولصلی الله علیه وآله که هر که در روز جمعه ماه رجب چهار رکعت نماز کند مابین ظهر و عصر بخواند در هر رکعتی حمد یک مرتبه و آیة الکرسی هفتمرتبه و قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ پنج مرتبه پس ده مرتبه بگوید اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذی لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ وَاَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ بنویسد حقّ تعالی برای او از روزیکه این نماز را گذارده تا روزیکه بمیرد هرروزی هزارحسنه وعطا فرماید او را به هر آیهای که خوانده شهری در بهشت از یاقوت سرخ وبه هر حرفی قصری در بهشت از دُرّ سفید و تزویج فرماید او را حور العین و راضی شود از او بغیر سخط و نوشته شود از عابدین و ختم فرماید برای او به سعادت و مغفرت «الخبر». شانزدهم سه روز از این ماه را که پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بدارد زیرا که روایت شده هر که در یکی از ماههای حرام این سه روز را روزه بدارد حقّ تعالی برای او ثواب نهصد سال عبادت بنویسد هفدهم در تمام ماه رجب شصت رکعت نماز کند به این طریق که در هر شب آن دو رکعت بجا آورد بخواند در هر رکعت حمد یک مرتبه و قُلْ یا ایُّهَا الکافِرُونَ سه مرتبه و قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ یک مرتبه و چون سلام دهد دستها را بلند کند و بگوید: لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ معبودی نیست جز خدای یگانهای که شریک ندارد خاص او است فرمانروایی و مخصوصالْحَمْدُ یُحْیی وَیُمیتُ وَهُوَ حَیٌّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُوَ عَلیاو است ستایش میمیراند و زنده کند و او است زندهای که نمیرد هر چه خیر است بدست او است و او برکُلِّشَیْءٍ قَدیرٌ وَاِلَیْهِ الْمَصیرُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِهر چیز توانا است و بسوی او است بازگشت و جنبش و نیرویی نیست مگر بوسیله خدای برتر و بزرگاَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ وَ آلِهِ و بکشد دستها را بصورت خود ازخدایا درود فرست بر محمد پیامبر امی (درس نخوانده) و بر آلش حضرترسولصلی الله علیه وآله مرویستکه کسیکه این عمل را بجا آورد حقّ تعالی دعای او را مستجاب گرداند و ثواب شصت حجّ و شصت عمره به او عطا فرماید هیجدهم از حضرت رسولصلی الله علیه وآله مروی است کسی که در یک شب از ماه رجب بخواند صد مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ در دو رکعت نماز پس گویا صد سال روزه گرفته در راه خدا و حقّ تعالی در بهشت صد قصر به او مرحمت فرماید هر قصری در جوار پیغمبری از پیغمبرانعلیهم السلام نوزدهم ونیز از آن حضرت مرویست که هر که در یک شب از شبهای رجب ده رکعت نماز کند بخواند در هر رکعتی حمد و قُل یا أیّهَا الْکافِرُونَ یکمرتبه و توحید سه مرتبه بیامرزد حقّ تعالی هر گناهی که کرده «الخبر». بیستم علّامه مجلسی در زاد المعاد فرموده که از حضرت امیرالمؤمنینعلیه السلام منقول است که حضرت رسولصلی الله علیه وآله فرمود که هر که در هر شب و هر روز ماه رجب و شعبان و رمضان سه مرتبه هر یک از حمد و آیة الکرسی و قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ و قُلْ هُوَ اللَّهُ أحَدٌ وقُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ الفَلَقِ وقُلْ اَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ بخواند و سه مرتبه بگوید سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ للَّهِِ وَلا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ اَکْبَرُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ و سه مرتبه بگوید اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ و سه مرتبه بگوید اَللّهُمَّ اغْفِرْ لِلْمُؤمِنینَ وَالْمُؤمِناتِ و چهارصد مرتبه بگوید اَسْتَغْفِرُ اللَّهَ وَاَتُوبُ اِلَیْهِ خداوند تعالی گناهانش را بیامرزد اگر چه بعدد قطرههای باران و برگ درختان و کف دریاها باشد «الخبر» ونیز علّامه مجلسی فرموده که در هر شب از شبهای این ماه هزار مرتبه لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وارد شده است و بدان که شب جمعه اوّل ماه رجب را لیلة الرَّغائب میگویند و از برای آن عملی از حضرت رسولصلی الله علیه وآله وارد شده با فضیلت بسیار که سیّد در اقبال و علّامه در اجازه بنی زهره نقل کردهاند از جمله فضیلت او آنکه گناهان بسیار بسبب او آمرزیده شود و آنکه هر که این نماز را بگذارد چون شب اوّل قبر او شود حقّ تعالی بفرستد ثواب این نماز را بسوی او به نیکوتر صورتی با روی گشاده و درخشان و زبان فصیح پس با وی گوید ای حبیب من بشارت باد تو را که نجات یافتی از هر شدّت و سختی گوید تو کیستی بخدا سوگند که من روئی بهتر از روی تو ندیدم و کلامی شیرینتر از کلام تو نشنیدهام و بوئی بهتر از بوی تو نبوئیدم گوید من ثواب آن نمازم که در فلان شب از فلان ماه از فلان سال بجا آوردی آمدم امشب بنزد تو تا حقّ تو را ادا کنم و مونس تنهائی تو باشم و وحشت را از تو بردارم و چون در صور دمیده شود من سایه بر سر تو خواهم افکند در عرصه قیامت پس خوشحال باش که خیر از تو معدوم نخواهد شد هرگز وکیفیت آن چنان است که روز پنجشنبه اوّل آن ماه را روزه میداری چون شب جمعه داخل شود ما بین نماز مغرب و عشاء دوازده رکعت نماز میگذاری هر دو رکعت به یک سلام و در هر رکعت از آن یک مرتبه حمد و سه مرتبه اِنَّا اَنْزَلْناهُ و دوازده مرتبه قُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ میخوانی و چون فارغ شدی از نماز هفتاد مرتبه میگوئی اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ وَعَلی آلِهِ پس به سجده میروی و هفتاد مرتبه میگوئی سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَالرُّوحِ پسسر ازسجده برمیداری وهفتاد مرتبه میگوئی رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَتَجاوَزْ عَمَّا تَعْلَمُ اِنَّکَ اَنْتَ الْعَلِیُّ الأَعْظَمُ پس باز به سجده میروی و هفتاد مرتبه میگوئی سُبُّوحٌ قُدّوُسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَالرُّوحِ پس حاجت خود را میطلبی که انشاءاللَّه برآورده خواهد شد و بدان نیز که در ماه رجب زیارت حضرت امام رضاعلیه السلام مندوبست و اختصاصی دارد چنانچه عمره در این ماه فضیلت دارد و روایت شده که تالی حجّ است در فضیلت و منقول است که جناب علیّ بن الحسینعلیه السلام مُعْتَمِر شده بود در ماه رجب و شبانه روز نماز در نزد کعبه میگذاشت و پیوسته در سجده بود در شب و روز و این ذکر از آن حضرت شنیده میشد که در سجده میگفت: عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِکَ فَلْیَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِکَ.
قِسْمِ دُویّم
در اعمال مَخصوصه اَیّام ولیالی ماه رجب است
شب اوّل شب شریفی است و در آن چند عمل است اوّل آنکه چون هلال را بیند بگوید:
اَللّهُمَّ اَهِلَّهُ عَلَیْنا بِالْأَمْنِ وَالْأیمانِ وَالسَّلامَةِ وَالْإِسْلامِ رَبّی خدایا این ماه را بر ما نو کن به امنیت و ایمان و سلامت و دین اسلام پروردگار منوَرَبُّکَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ و نیز از حضرت رسولصلی الله علیه وآله منقول است که چون هلال رجب راو پروردگار تو (ای ماه) خدای عزوجل میباشد میدید میگفت اَللّهُمَّ بارِکْ لَنا فی رَجَبٍ وَشَعْبانَ وَبَلِّغْنا شَهْرَ رَمَضانَ خدایا برکت ده بر ما در ماه رجب و شعبان و ما را به ماه رمضان برسانوَاَعِنَّا عَلَی الصِّیامِ وَالْقِیامِ وَحِفْظِ اللِّسانِ وَغَضِّ الْبَصَرِ وَلا تَجْعَلْو کمکمان ده برای گرفتن روزه و شبزندهداری و نگهداری زبان و پوشیدن چشم و بهره ما را از آن ماهحَظَّنا مِنْهُ الْجُوعَ وَالْعَطَشَ دویّم غسل کند چنانکه بعضی از علماء فرمودهاند ازتنها گرسنگی و تشنگی قرار مده حضرت رسولصلی الله علیه وآله مروی است که هر که درک کند ماه رجب را و غسل کند در اوّل و وسط و آخر آن بیرون آید از گناهان خود مانند روزیکه از مادر متولّد شده سیّم زیارت کند حضرت امام حسینعلیه السلام را چهارم بعد از نماز مغرب بیست رکعت نماز کند بحمد و توحید و بعد از هر دو رکعت سلام دهد تا محفوظ بماند خود و اهل و مال و اولادش و از عذاب قبر در پناه باشد و از صراط بیحساب مانند برق بگذرد پنجم بعد از نماز عشاء دو رکعت نماز کند بخواند در رکعت اوّل حَمْد واَلَمْ نَشْرَحْ یکمرتبه و توحید سه مرتبه و در رکعت دویّم حَمد و اَلَمْ نَشْرَحْ و توحید و مُعَوَّذَتَیْن را و چون سلام نماز داد سی مرتبه لا اِلهَ اِلّا اللَّهُ بگوید و سی مرتبه صَلَوات بفرستد تا حقّ تعالی گناهان او را بیامرزد مانند روزیکه از مادر متولّد شده ششم آنکه بخواند سی رکعت نماز در هر رکعت حمد و قُلْ یا اَیُّها الْکافِرُونَ یک مرتبه و توحید سه مرتبه هفتم بجا آورد آنچه را که شیخ در مصباح متهجّد ذکر نموده فرموده ذکر عمل شب اوّل رجب روایت کرده است ابوالبختری وهببنوهب از حضرت امام جعفرصادق از پدرش از جدّش از حضرت امیرالمؤمنینعلیهم السلام که آنحضرت را خوش میآمد که فارغ سازد خود را چهار شب در تمام سال یعنی اِحیا بدارد آن شبها را به عبادت و آن چهار شب: شب اوّل رجب و شب نیمه شعبان و شب عید فطر و شب عید قربان بود و روایت شده است از ابو جعفر ثانی حضرت امام محمَّد جوادعلیه السلام که فرمود مستحَبّ است که هر آدمی بخواند این دعا را در شب اوّل رجب بعد از عشاء
آخرة: اَللّهُمَّ اِنّی اَسْئَلُکَ بِاَنَّکَ مَلِکٌ وَاَنَّکَ عَلیکُلِّشَیْءٍ مُقْتَدِرٌ وَاَنَّکَ خدایا از تو خواهم بواسطه آنکه تو فرمانروایی و تو بر هر چیز توانایی و توما تَشآءُ مِنْ أَمْرٍ یَکُونُ اَللّهُمَّ اِنّی اَتَوَجَّهُ اِلَیْکَ بِنَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ نَبِیِهر کاری را بخواهی میشود خدایا من بسویت رو کنم بوسیله پیامبرت محمد پیامبرالرَّحْمَةِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ یا مُحَمَّدُ یا رَسُولَ اللَّهِ اِنّی اَتَوَجَّهُ بِکَرحمت درود تو بر او و آلش، ای محمد ای رسول خدا براستی من به تو رو آوردهام برایاِلَی اللَّهِ رَبِّکَ وَرَبِّی لِیُنْجِحَ بِکَ طَلِبَتی اَللّهُمَّ بِنَبِیِّکَ مُحَمَّدٍرفتن به درگاه خدا پروردگار من و تو تا بلکه بوسیله تو حاجت روا گردم خدایا به حق پیامبرت محمدوَالْأَئِمَّةِ مِنْ اَهْلِ بَیْتِهِ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ اَنْجِحْ طَلِبَتی پس سؤالو به حق پیشوایان از خاندانش صلی الله علیه و علیهم که حاجتم را روا کن کن حاجتت را و روایت کرده است علیّ بن حدید که حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام بعد از فراغ از نماز شب در حال سجده میگفت لَکَ الْمَحْمِدَةُ اِنْ اَطَعْتُکَ وَلَکَ الْحُجَّةُ اِنْ برای تو است ستایش اگر پیرویت کنم و تو حجت و برهانعَصَیْتُکَ لا صُنْعَ لی وَلا لِغَیْری فی اِحْسانٍ اِلاَّ بِکَ یا کائِنُ قَبْلَبر من داری اگر نافرمانیت کنم نه کاری از من ساخته است و نه از غیر من در مورد احسان مگر بوسیله تو ای بوده پیشکُلِّشَیْءٍ وَیا مُکَوِّنَ کُلِّشَیْءٍ اِنَّکَ عَلی کُلِّشَیْءٍ قَدیرٌ اَللّهُمَّ اِنّیاز هر چیز و ای بود کننده هر چیز براستی تو بر هر چیز توانایی خدایا به تواَعُوذُ بِکَ مِنَ الْعَدیلَةِ عِنْدَ الْمَوْتِ وَمِنْ شَرِّ الْمَرْجِعِ فِی الْقُبُورِ وَمِنَپناه برم از انحراف هنگام مرگ و از بازگشت بد در میان گور و از النَّدامَةِ یَوْمَ الْأزِفَةِ فَاَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ پشیمانی در روز قیامت پس از تو خواهم که درود فرستی بر محمد و آل محمد وتَجْعَلَ عَیْشی عیشَةً نَقِیَّةً وَمَیْتَتی میتَةً سَوِیَّةً وَمُنْقَلَبی مُنْقَلَباًقرار دهی زندگی مرا زندگی پاک و پاکیزه و مرگم را مرگی معتدل و مستقیم و بازگشتم را بازگشتیکَریماً غَیْرَ مُخْزٍ وَلا فاضِحٍ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الْأَئِمَّةِگرامی که خواری و رسوایی در آن نباشد خدایا درود فرست بر محمد و آلش آن پیشوایانی کهیَنابیعِ الْحِکْمَةِ وَاُولِی النِّعْمَةِ وَمَعادِنِ الْعِصْمَةِ وَاْعصِمْنی بِهِمْ مِنْسرچشمههای حکمت و ولی نعمت و معادن عصمتند و بوسیله ایشان مرا ازکُلِّ سُوءٍ وَلا تَاْخُذْنی عَلی غِرَّةٍ وَلا عَلی غَفْلَةٍ وَلا تَجْعَلْ عَواقِبَهر بدی محافظت فرما و مگیر مرا در حال غرور و نه در حال غفلت و بیخبری و قرار مده پایاناَعْمالی حَسْرَةً وَارْضَ عَنّی فَاِنَّ مَغْفِرَتَکَ لِلظَّالِمینَ وَاَنَا مِنَکارهایم را حسرت و افسوس و از من راضی شو که راستی آمرزشت مخصوص ستمکاران است و من نیزالظَّالِمینَ اَللّهُمَّ اغْفِرْ لی ما لا یَضُرُّکَ واَعْطِنی ما لا یَنْقُصُکَ فَاِنَّکَاز ستمکارانم خدایا بیامرز از من آنچه را زیان به تو نزند و عطا کن به من آنچه تو را کم نیاید زیرا کهالْوَسیعُ رَحْمَتُهُ الْبدَیعُ حِکْمَتُهُ وَاَعْطِنِی السَّعَةَ وَالدَّعَةَ وَالْأَمْنَرحمت تو وسیع و فرزانگیت تازه و جدید است و عطا کن به من وسعت و فراخی و امنیتوَالصِّحَّةَ وَالْبُخُوعَ وَالْقُنُوعَ وَالشُّکْرَ وَالْمُعافاةَ وَالتَّقْوی وَالصَّبْرَو سلامتی و فروتنی و قناعت و سپاسگزاری و تندرستی و پرهیزکاری و شکیباییوَالصِّدْقَ عَلَیْکَ وَعَلی اَوْلِیآئِکَ وَالْیُسْرَ وَالشُّکْرَ وَاعْمُمْ بِذلِکَ یاو راستی (و درستی) نسبت به تو و نسبت به دوستانت و آسانی و شکر و در اینها که گفتم و با من شریک سازرَبِّ اَهْلی وَ وَلَدی وَاِخْوانی فیکَ وَمَنْ اَحْبَبْتُ وَاَحَبَّنی وَوَلَدْتُپروردگار من خانواده و فرزندان و برادران دینی مرا و کسانی را که من دوست دارم یا آنان مرا دوست دارند و فرزندان آیندهوَوَلَدَنی مِنَ الْمُسْلِمینَ وَالْمُؤْمِنینَ یا رَبَّ الْعالَمینَ ابن اُشَیْم گفته اینو پدران گذشته من از مسلمانان و مؤمنین ای پروردگار جهانیان دعاء بعد از هشت رکعت نماز شب و پیش از نماز وِتْر است آنگاه سه رکعت وِتْر را بجا میآوری پس چون سلام دادی بگو در حالتی که نشسته باشی اَلْحَمْدُ للَّهِِ الَّذی لا تَنْفَدُ ستایش آن خدایی را سزاستخَزآئِنُهُ وَلا یَخافُ آمِنُهُ رَبِّ اِنِ ارْتَکَبْتُ الْمَعاصِیَ فَذلِکَ ثِقَةٌ مِنّیکه خزینههایش پایان نپذیرد و هر که در امان او بود هراس ندارد پررودگارا اگر من دست به نافرمانی زدم این بخاطر آن اطمینانیبِکَرَمِکَ اِنَّکَ تَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِکَ وَتَعْفوُ عَنْ سَیِّئاتِهِمْ وَتَغْفِرُبود که به کرم تو داشتم براستی که تو از بندگانت توبهشان را میپذیری و از گناهانشان درگذریالزَّلَلَ وَاِنَّکَ مُجیبٌ لِداعیکَ وَمِنْهُ قَریبٌ وَاَنَا تائِبٌ اِلَیْکَ مِنَو لغزشهاشان بیامرزی و براستی که تو خوانندهات را پاسخ دهی و به او نزدیکی و من بسوی توالْخَطایا وَراغِبٌ اِلَیْکَ فی تَوْفیرِ حَظّی مِنَ الْعَطایا یا خالِقَ الْبَرایااز گناهان توبه کنم و میل دارم از درگاهت که بهرهام را از عطاهای خویش فراوان گردانی ای آفریننده خلایق یا مُنْقِذی مِنْ کُلِّ شَدیدَةٍ یا مُجیری مِنْ کُلِّ مَحْذُورٍ وَفِّرْ عَلَیَّ ای نجات دهنده من از هر سختی ای پناه ده من از هر خطر و چیز ترسناکالسُّرُورَ وَاکْفِنی شَرَّ عَواقِبِ الْأُمُورِ فَاَنْتَ اللَّهُ عَلی نَعْمآئِکَ وَجَزیلِخدایا نشاط و خوشحالیم را فراوان گردان و از شر پایان هر کار نگاهم دارد که براستی ای خدا تو بر نعمتها و عطاهایعَطآئِکَ مَشْکُورٌ وَلِکُلِّ خَیْرٍ مَذْخُورٌ و بدان که علماء از برای هر شب این ماهسرشارت مورد سپاسگزاری هستی و برای هر خیر و خوبی ذخیره ما باشی نماز مخصوصی ذکر فرمودهاند که مقام را گنجایش نقل آن نیست.
روز اوّل رجب
روز شریفی است و در آن چند عمل است اوّل روزه گرفتن روایت شده که حضرت نوحعلیه السلام در این روز بکشتی سوار شد و امر فرمود کسانی را که با او بودند روزه بدارند و هر که این رُوز را روزه بدارد آتش جهنّم یکسال راه از او دور شود دوّم غسل کند سیّم زیارت امام حسینعلیه السلام کند شیخ روایت کرده از بشیر دَهَّان از امام جعفر صادقعلیه السلام که فرمود هر که زیارت کند حسین بن علیّعلیهما السلام را در روز اوّل رجب بیامرزد خداوند عالَم او را البته چهارم بخواند دعای طویلی که سیّد در اقبال نقل فرموده پنجم شروع کند به نماز سلمان(رض) بدینطریق که ده رکعت نماز گذارد و بعد از هر دو رکعت سلام دهد و در هر رکعت یکمرتبه حمد و سه مرتبه سوره توحید و
سه مرتبه قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ بخواند و بعد از هر سلام دستها را بلند کند و بگوید لا اِلهَ معبودی نیستاِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ یُحْیی وَیُمیتُ وَهُوَجز خدای یگانه که شریک ندارد فرمانروایی از آن او است و ستایش مخصوص او است زنده میکند و میمیراند و او استحَیٌّ لا یَمُوتُ بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُوَ عَلی کُلِّشَیْءٍ قَدیرٌ پس بگوید اَللّهُمَّ لازندهای که هرگز نمیرد هر چه خیر است بدست او است و او بر هر چیزی توانا است خدایا جلوگیریمانِعَ لِما اَعْطَیْتَ وَلا مُعْطِیَ لِما مَنَعْتَ وَلا یَنْفَعُ ذَاالْجَدِّ مِنْکَ الْجَدُّنیست از آنچه تو عطا کنی و عطابخشی نیست برای آنکس که تو منعش کنی و کوشش شخص کوشا او را از تو بینیاز نکندپس دستها را بر روی خود کشد و در روز نیمه ماه نیز این نماز را بهمین کیفیّت بخواند لکن عوض این دعا بعد از عَلی کُلِّشَیْءٍ قَدیرٌ بگوید: اِلهاً واحِداً اَحَداً فَرْداً صَمَداً آن معبود یگانه یکتای فرد بینیازی لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلا وَلَداً و در روز آخر ماه نیز چنین کند لکن بعد از عَلی کُلِّشَیْءٍ که نگرفته است همدم و نه فرزندی قَدیرٌ بگوید وَصَلَّی اللَّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ الطَّاهِرینَ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ و درود خدا بر محمد و آل پاکیزهاش باد و جنبش و نیرویی نیستاِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ پس دستها را بر روی خود بکشد و حاجت خود را بطلبد و از فوائدجز به خدای بلند مرتبه و بزرگ این نماز نباید غفلت نمود که آن بسیار است وبدانکه از برای حضرت سلمان نیز نماز دیگری است در روز اوّل این ماه ده رکعت در هر رکعت حمد یکمرتبه و توحید سه مرتبه با فضیلت بسیار که مجملش آمرزش گناهان و محفوظ بودن از فتنه قبر و عذاب روز قیامت و رفتن جُذام و بَرَص و ذات الجنب از خواننده آن است و سیّد نیز برای این روز چهار رکعت نماز نقل کرده هر که خواهد به اقبال مراجعه کند و در این روز سنه (57) پنجاه و هفت بقولی ولادت حضرت باقرعلیه السلام واقع شده و لکن مختار داعی در سیّم صفر است و در روز دوّم این ماه بقولی ولادت با سعادت حضرت امام علیّ نقیعلیه السلام است سنه 212 و شهادت آن حضرت در سیّم سنه (254) دویست و پنجاه و چهار در سُرَّ مَنْ رَأی واقع شده، روز دهم بقول ابن عیّاش ولادت حضرت امام محمّد تقیعلیه السلام واقع شده.
شب سیزدهم
بدانکه مستحبّ است در هریک از ماه رجب وشعبان ورمضان آنکه در شب سیزدهم دو رکعت نمازبگذارند درهر رکعت حمد یک مرتبه و یس و تَبارَکَالمُلْکُ وتوحید بخوانند و در شب چهاردهم چهار رکعت بدو سلام بهمین کیفیّت و درشب پانزدهم شش رکعت به سه سلام بهمین کیفیّت از حضرت صادقعلیه السلام مرویست که هر که چنین کند جمیع فضیلت این سه ماه را دریابد و جمیع گناهانش غیر از شرک آمرزیده شود روز سیزدهم اوّل ایّام البیض است و ثواب بسیاری برای روزه این روز و دو روز بعد وارد شده و اگر کسی خواهد عمل اُمّ داوُد بجا آورد باید این روز را روزه بگیرد و در این روز بنا بر مشهور بعد از سی سال از عامالفیل ولادت با سعادت حضرت امیر المؤمنینعلیه السلام در میان کعبه مُعَظَّمه واقع شده است شب نیمه ماه رجب شب شریفی است و در آن چند عملست اوّل غسل دوّم احیاء آن به عبادت چنانکه علّامه مجلسی فرموده سیّم زیارت امام حسینعلیه السلام چهارم شش رکعت نماز که در شب سیزدهم ذکر شد پنجم سی رکعت نماز در هر رکعت حمد و ده مرتبه توحید و این نماز را سید از حضرت رسولصلی الله علیه وآله نقل کرده با فضیلت بسیار ششم دوازده رکعت نماز هر دو رکعت بیک سلام و در هر رکعت هر یک از سوره حمد و توحید و فلق و ناس و آیة الکرسی و قَدْر را چهار مرتبه بخواند و بعد از سلام چهار مرتبه بگوید اَللَّهُ اَللَّهُ رَبّی لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً وَلا اَتَّخِذُ مِنْ دُونِه وَلِیّاً و هر چه میخواهد بخواند و این نماز را بدین طریق سیّد از حضرت صادقعلیه السلام روایت کرده و لکن شیخ در مصباح فرموده روایت کرده داود بن سرحان از حضرت صادقعلیه السلام که فرمود بجا میآوری در شب نیمه رجب دوازده رکعت نماز میخوانی در هر رکعت حمد و سوره و چون فارغ شدی از نماز میخوانی بعد از آن حمد و معوذتین و سوره اخلاص و آیة الکرسی را چهار مرتبه و میگوئی بعد از آن سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُ للَّهِِ وَلا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ وَاللَّهُ اَکْبَرُ چهار مرتبه پس میگوئی اَللَّهُ اَللَّهُ رَبّی لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً وَما شآءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ و بجا میآوری در شب بیست و هفتم نیز مثل این را روز نیمه رجب روز مبارکیست و در آن چند عمل است اوّل غسل دوّم زیارت حضرت امام حسینعلیه السلام از ابن ابیبصیر منقول است که گفت سؤال کردم از حضرت امام رضاعلیه السلام که در چه ماه زیارت کنیم امام حسینعلیه السلام را فرمود در نیمه رجب و نیمه شعبان سیّم نماز سلمان به نحویکه در روز اوّل گذشت چهارم چهار رکعت نماز بخواند و بعد از سلام دست خود را پهن کند و بگویداَللّهُمَّ یا مُذِلَّ کُلِّ جَبَّارٍ خدایا ای خوارکننده هر ستمکار سرکشوَیا مُعِزَّ الْمُؤْمِنینَ اَنْتَ کَهْفی حینَ تُعْیینِی الْمَذاهِبُ وَاَنْتَ بارِئُو ای عزت بخش مؤمنان تویی پناهگاه من در آن هنگام که از راهها وامانده شوم و تویی که از روی مهریخَلْقی رَحْمَةً بی وَقَدْ کُنْتَ عَنْ خَلْقی غَنِیّاً وَلَوْ لا رَحْمَتُکَ لَکُنْتُکه به من داشتی به خلقت من دست زدی در صورتیکه از خلقتم بینیاز بودی و اگر مهر تو نبود بطور مسلم منمِنَ الْهالِکینَ وَاَنْتَ مُؤَیِّدی بِالنَّصْرِ عَلی اَعْدآئی وَلَوْ لا نَصْرُکَدر زمره نابودان بودم و تویی که مرا بوسیله یاری دادن بر دشمنانم کمک دهی و اگر یاری تو نبوداِیَّایَ لَکُنْتُ مِنَ الْمَفْضُوحینَ یا مُرْسِلَ الرَّحْمَةِ مِنْ مَعادِنِهابطور حتم من از رسوایان بودم ای فرستنده رحمت از معدنهای آنوَمُنْشِئَ الْبَرَکَةِ مِنْ مَواضِعِها یا مَنْ خَصَّ نَفْسَهُ بِالشُّمُوخِو ای پدید آرنده برکت از جاهای آن ای که مخصوص داشت خود را به بلندی مقام وَالرِّفْعَةِ فَاَوْلِیآؤُهُ بِعِزِّهِ یَتَعَزَّزُونَ وَیا مَنْ وَضَعَتْ لَهُ الْمُلُوکُ نیرَ و رفعت و از اینرو دوستانش به عزت او عزیز گردند و ای که پادشاهان طوق مذلت را برای اوالْمَذَلَّةِ عَلی اَعْناقِهِمْ فَهُمْ مِنْ سَطَواتِهِ خآئِفُونَ اَسئَلُکَ بِکَیْنُونِیَّتِکَبر گردن نهادهاند و از سطوتهای او ترسانند از تو خواهم به حق بود کردنت الَّتِی اشْتَقَقْتَها مِنْ کِبْرِیآئِکَ وَاَسئَلُکَ بِکِبْرِیآئِکَ الَّتِی اشْتَقَقْتَها مِنْ که آنرا از کبریای خود جدایش کردی و از تو خواهم به حق کبریایت که آن را از عزتتعِزَّتِکَ وَاَسئَلُکَ بِعِزَّتِکَ الَّتِی اسْتَوَیْتَ بِها عَلی عَرْشِکَ فَخَلَقْتَ بِهابرگرفتی و از تو خواهم به حق عزتت که بوسیله آن بر عرش مستولی گشتی و بدان سببجَمیعَ خَلْقِکَ فَهُمْ لَکَ مُذْعِنُونَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِهمه خلق خود را آفریدی و همه به خدائیت اعتراف دارند که درود فرستی بر محمد و خاندانش روایت است که هر صاحب غمی این دعا را بخواند حقّ تعالی او را از اندوه و غم آسایش بخشد پنجم عمل اُمّ داوُد که عمده اعمال این روز است و برای برآمدن حاجات و کشف کُرُبات و دفع ظلم ظالمان مؤثّر است و کیفیّت آن بنا بر آنچه در مصباح شیخ است آنست که چون خواهد این عمل را بجا آورد روزه بگیرد روز سیزدهم و چهاردهم و پانزدهم را پس در روز پانزدهم نزد زوال غسل کند و چون وقت زوال داخل شود نماز ظهر و عصر را بجا آورد در حالتیکه رکوع و سجودشانرا نیکو کند و در موضع خلوتی باشد که چیزی او را مشغول نسازد و انسانی با او تکلّم ننماید پس چون از نماز فارغ شود رو به قبله کند و بخواند حمد را صد مرتبه و سوره اخلاص را صد مرتبه و آیة الکرسی را ده مرتبه و بعد از اینها بخواند سوره انعام و بنی اسرائیل و کهف و لقمان و یس و صافّات و حم سجده و حمعسق و حم دخان و فتح و واقعه و مُلْک و ن وَ اِذَا السَّمآءُ انْشَقَّتْ و ما بعدش را تا آخر قرآن و چون از اینها فارغ شود بگوید در حالتی که رو به
قبله باشد صَدَقَ اللَّهُ الْعَظیمُ الَّذی لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الْحَیُّ الْقَیُّومُ ذُو درست فرمود خدای بزرگی که معبودی جز او نیست زنده و پاینده و صاحبالْجَلالِ وَالْإِکْرامِ الرَّحْمنُ الرَّحیمُ الْحَلیمُ الْکَریمُ الَّذی لَیْسَ کَمِثْلِهِجلالت و بزرگواری است بخشاینده و مهربان بردبار و کریم است آنکه مانندششَیْءٌ وَهُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ الْبَصیرُ الْخَبیرُ شَهِدَ اللَّهُ اَنَّهُ لا اِلهَ اِلاَّ هُوَچیزی نیست و او شنوا و دانا و بینا و آگاه است، گواه است خدا که معبودی جز او نیستوَالْمَلائِکَةُ وَاُولوُا الْعِلْمِ قآئِماً بِالْقِسْطِ لا اِلهَ اِلاَّ هُوَ الْعَزیزُ الْحَکیمُو فرشتگان و دانشوران گواهی دادهاند که خدایی جز او نیست که عدالت بدو پایدار است و او عزیز و حکیم است وَبَلَّغَتْ رُسُلُهُ الْکِرامُ وَاَنَا عَلی ذلِکَ مِنَ الشَّاهِدینَ اَللّهُمَّ لَکَ و پیمبران بزرگوارش نیز آنرا به مردم رساندند و من بر این مطلب گواهی دهم خدایا از آن تو استالْحَمْدُ وَلَکَ الْمَجْدُ وَلَکَ الْعِزُّ وَلَکَ الْفَخْرُ وَلَکَ الْقَهْرُ وَلَکَ النِّعْمَةُستایش و از آن تو است مجد و برای تو است عزت و خاص تو است افتخار و شایسته تو است قهر و سطوت و مخصوص تو است نعمتوَلَکَ الْعَظَمَةُ وَلَکَ الرَّحْمَةُ وَلَکَ الْمَهابَةُ وَلَکَ السُّلْطانُ وَلَکَ الْبَهآءُوازآن تواست عظمت و مخصوص تو است رحمت و برای تو است شکوه و خاص تو است سلطنت و از آن تو است درخشندگیوَلَکَ الْإِمْتِنانُ وَلَکَ التَّسْبیحُ وَلَکَ التَّقْدیسُ وَلَکَ التَّهْلیلُ وَلَکَو مخصوص تو است نعمت بخشی و برای تو است پاکی و از آن تو است پاکیزگی و برای تو است یکتایی و مخصوص تو استالتَّکْبیرُ وَلَکَ ما یُری وَلَکَ ما لا یُری وَلَکَ ما فَوْقَ السَّمواتِ الْعُلیبزرگی و ملک تو است آنچه دیده شود و آنچه دیده نشود و از تو است آنچه بالای آسمانهای بلند استوَ لَکَ ما تَحْتَ الثَّری وَلَکَ الْأَرَضُونَ السُّفْلی وَلَکَ الْأخِرَةُو از تو است آنچه زیر زمین است و از تو است زمینهای زیرین و از آن تو است دنیا و آخرتوَالْأُولی وَلَکَ ما تَرْضی بِهِ مِنَ الثَّنآءِ وَالْحَمْدِ وَالشُّکرِ وَ النَّعْمآءِو مخصوص تو است آن و حمد و ثنا و شکری که تو بپسندی و آنچه نعمت است نیز از تو استاَللّهُمَّ صَلِّ عَلی جَبْرَئیلَ اَمینِکَ عَلی وَحْیِکَ وَالْقَوِیِّ عَلی اَمْرِکَخدایا درود فرست بر جبرئیل امین بر وحی تو و نیرومند در کار تو و آنکسوَالْمُطاعِ فی سَمواتِکَ وَمَحالِّ کَراماتِکَ الْمُتَحَمِّلِ لِکَلِماتِکَکه در آسمانها و جایگاههای کرامتهایت فرمانش برند آن کس که سخنان تو را برساندالنَّاصِرِ لِاَنْبِیآئِکَ الْمُدَمِّرِ لِأَعْدآئِکَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی میکائیلَ مَلَکِیاور پیمبرانت و سرنگون کننده دشمنانت خدایا درود فرست بر میکائیل فرشتهرَحْمَتِکَ وَالْمَخْلُوقِ لِرَأْفَتِکَ وَالْمُسْتَغْفِرِ الْمُعینِ لِأَهْلِ طاعَتِکَرحمتت و آفریده شده برای بردن مهرت و آمرزشخواه و کمککار فرمانبرانتاَللّهُمَّ صَلِّ عَلی اِسْرافیلَ حامِلِ عَرْشِکَ وَصاحِبِ الصُّورِ الْمُنْتَظِرِخدایا درود فرست بر اسرافیل حمل کننده عرشت و صاحب صور آنکه چشم بهراه لِأَمْرِکَ الْوَجِلِ الْمُشْفِقِ مِنْ خیفَتِکَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی حَمَلَةِ الْعَرْشِدستور تو است و نگران و بیمناک است از ترس تو خدایا درود فرست بر حاملین پاکیزه عرشالطَّاهِرینَ وَعَلیَ السَّفَرَةِ الْکِرامِ الْبَرَرَةِ الطَّیِّبینَ وَعَلی مَلائِکَتِکَو بر سفیران گرامی و آن نیکان پاک و بر فرشتگانالْکِرامِ الْکاتِبینَ وَ عَلی مَلائِکَةِ الْجِنانِ وَخَزَنَةِ النّیرانِ وَمَلَکِبزرگوار نویسنده و بر فرشتگان بهشت و نگهبانان دوزخ و فرشتهالْمَوْتِ وَالْأَعْوانِ یا ذَاالْجَلالِ وَالْإِکْرامِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی اَبینا آدَمَمرگ و کمککارانش ای صاحب جلالت و بزرگواری خدایا درود فرست بر پدر ما آدمبَدیعِ فِطْرَتِکَ الَّذی کَرَّمْتَهُ بِسُجُودِ مَلائِکَتِکَ وَاَبَحْتَهُ جَنَّتَکَ اَللّهُمَپدیده خلقت که گرامیش داشتی به سجده کردن فرشتگانت و مباح کردی بر او بهشتت را خدایاصَلِّ عَلی اُمِّنا حَوَّآءَ الْمُطَهَّرَةِ مِنَ الرِّجْسِ الْمُصَفَّاتِ مِنَ الدَّنَسِدرود فرست بر مادر ما حواء که از پلیدی پاک و از چرکی و آلودگی مصفا گشت و از میان آدمیانالْمُفَضَّلَةِ مِنَ الْأِنْسِ الْمُتَرَدِّدَةِ بَیْنَ مَحالِّ الْقُدُْسِ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلیبرتری داشت و در میان جایگاههای قدسیان رفت و آمد کرده خدایا درود فرست برهابیلَ وَشَیْثٍ وَاِدْریسَ وَنُوحٍ وَهُودٍ وَصالِحٍ وَ اِبْراهیمَ وَاِسْماعیلَهابیل و شیث و ادریس و نوح و هود و صالح و ابراهیم و اسماعیلوَاِسْحقَ وَیَعْقُوبَ وَیُوسُفَ وَالْأَسْباطِ وَلُوطٍ وَشُعَیْبٍ وَاَیُّوبَو اسحاق و یعقوب و یوسف و اسباط (یعقوب) و لوط و شعیب و ایوبوَمُوسی وَهارُونَ وَیُوشَعَ وَمیشا وَالْخِضْرِ وَذِی الْقَرْنَیْنِ وَیُونُسَو موسی و هارون و یوشع و میشا و خضر و ذی القرنین و یونسوَاِلْیاسَ وَالْیَسَعَ وَذِی الْکِفْلِ وَطالُوتَ وَداوُدَ وَسُلَیْمانَ وَزَکَرِیَّاو الیاس و الیسع و ذا الکفل و طالوت و داود و سلیمان و زکریاوَشَعْیا وَیَحْیی وَتُورَخَ وَمَتّی وَاِرْمِیا وَحَیْقُوقَ وَدانِیالَ وَعُزَیْرٍو شعیا و یحیی و تورخ و متی و ارمیا و حیقوق و دانیال و عزیر وَعیسی وَشَمْعُونَ وَجِرْجیسَ وَالْحَوارِیّینَ وَالْأَتْباعِ وَخالِدٍ و عیسی و شمعون و جرجیس و حواریین عیسی و پیروانشان و خالدوَحَنْظَلَةَ وَلُقْمانَ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْو حنظله و لقمان خدایا درود فرست بر محمد و آل محمد و رحمت فرست برمُحَمَّداً وَآلَ مُحَمَّدٍ وَبارِکْ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ کَما صَلَّیْتَبر محمد و آل محمد و برکت فرست بر محمد و آل محمد چنانچه درود فرستادیوَرَحِمْتَ وَبارَکْتَ عَلی اِبْرهیمَ وَآلِ اِبْرهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌ اَللّهُمَو رحمت و برکت فرستادی بر ابراهیم و آل ابراهیم که براستی تویی ستوده و بزرگوار خدایاصَلِّ عَلَی الْأَوْصِیآءِ وَالسُّعَدآءِ وَالشُّهَدآءِ وَاَئِمَّةِ الْهُدی اَللّهُمَّ صَلِدرود فرست بر اوصیاء و اهل سعادت و شهیدان و امامان راهنما خدایا درود فرستعَلَی الْأَبْدالِ وَالْأَوْتادِ وَالسُّیَّاحِ وَالْعُبَّادِ وَالْمُخْلِصینَ وَالزُّهَّادِبر ابدال (دستهای از صلحاء) و اوتاد و سیاحان و پرستشکنندگان و مخلصان و پارسایانوَاَهْلِ الجِدِّ وَالْإِجْتِهادِ وَاخْصُصْ مُحَمَّداً وَاَهْلَ بَیْتِهِ بِاَفْضَلِو اهل جدیت و کوشش و مخصوص گردان محمد و خاندانش را به بهترینصَلَواتِکَ وَاَجْزَلِ کَراماتِکَ وَبَلِّغْ رُوحَهُ وَ جَسَدَهُ مِنّی تَحِیَّةً وَسَلاماًدرودهایت و فراوانترین کرامتهایت و به روح و جسدش از جانب من تحیت و سلامی برسانوَزِدْهُ فَضْلاً وَشَرَفاً وَکَرَماً حَتّی تُبَلِّغَهُ اَعْلی دَرَجاتِ اَهْلِو فضل و شرافت و بزرگواریش را فزون کن به حدی که او را به اعلی درجه اهلالشَّرَفِ مِنَ النَّبِیّینَ وَالْمُرْسَلینَ وَالْأَفاضِلِ الْمُقَرَّبینَ اَللّهُمَّ وَصَلِشرافت از پیمبران و رسولان و فاضلان مقربت برسانی خدایا درود فرستعَلی مَنْ سَمَّیْتُ وَمَنْ لَمْ اُسَمِّ مِنْ مَلائِکَتِکَ وَاَنْبِیآئِکَ وَرُسُلِکَبر هرکس که من نام بردم و هرکه از فرشتگان و پیمبران و رسولانوَاَهْلِ طاعَتِکَ وَاَوْصِلْ صَلَواتی اِلَیْهِمْ وَاِلی اَرْواحِهِمْ وَاجْعَلْهُمْو فرمانبردارانت را که من نام نبردم و درودهای مرا بر ایشان و بر ارواحشان برسان و آنانرا اِخْوانی فیکَ وَاَعْوانی عَلی دُعآئِکَ اَللّهُمَّ اِنّی اَسْتَشْفِعُ بِکَ اِلَیْکَ برادران من در دین و کمککارانم در دعای به درگاهت قرار ده خدایا من شفیع گردانم تو را پیش خودتوَبِکَرَمِکَ اِلی کَرَمِکَ وَبِجُودِکَ اِلی جُودِکَ وَبِرَحْمَتِکَ اِلی رَحْمَتِکَو کرمت را پیش کرمت و جودت را پیش جودت و رحمتت را پیش رحمتتوَبِاَهْلِ طاعَتِکَ اِلَیْکَ وَاَسئَلُکَ الّلهُمَّ بِکُلِّ ما سَئَلَکَ بِهِ اَحَدٌ مِنْهُمْ مِنْو اهل طاعتت را پیش درگاهت و از تو خواهم خدایا به هرچه یکی از آنها بوسیله آن تو رامَسْئَلَةٍ شَریفَةٍ غَیْرِ مَرْدُودَةٍ وَبِما دَعَوْکَ بِهِ مِنْ دَعْوَةٍ مُجابَةٍ غَیْرِ مُخَیَّبَةٍخواسته از سؤالهای شریفی که برنگشته و به آنچه تو را خواندهاند از دعای پذیرفته شدهای که به نومیدی نکشیدهیااَللَّهُ یارَحْمنُ یا رَحیمُ یا حَلیمُ یا کَریمُ یا عَظیمُ یا جَلیلُ یامُنیلُ یاای خدا ای بخشاینده ای مهربان ای بردبار ای کریم ای بزرگ ای با جلالت ای بخشنده ایجَمیلُ یا کَفیلُ یا وَکیلُ یا مُقیلُ یا مُجیرُ یا خَبیرُ یا مُنیرُ یا مُبیرُ یازیبا ای سرپرست ای وکیل ای نادیدهگیر ای پناهده ای آگاه ای روشنیده ای نابود کن ایمَنیعُ یا مُدیلُ یا مُحیلُ یا کَبیرُ یا قَدیرُ یا بَصیرُ یا شَکُورُ یا بَرُّ یاوالامقام ای چرخاننده ای جابجا کننده ای بزرگ ای توانا ای بینا ای شکرپذیر ای نیکوکار ایطُهْرُ یا طاهِرُ یا قاهِرُ یا ظاهِرُ یا باطِنُ یا ساتِرُ یا مُحیطُ یا مُقْتَدِرُپاک ای پاکیزه ای قاهر ای پیدا ای پنهان ای پرده پوش ای احاطهدار ای با اقتداریا حَفیظُ یا مُتَجَبِّرُ یا قَریبُ یا وَدُودُ یا حَمیدُ یا مَجیدُ یا مُبْدِئُ یاای نگهبان ای دارای بزرگی ای نزدیک ای محبوب همه ای ستوده ای بزرگوار ای پدیدآرنده ایمُعیدُ یا شَهیدُ یا مُحْسِنُ یا مُجْمِلُ یا مُنْعِمُ یا مُفْضِلُ یا قابِضُ یابازگرداننده ای گواه ای احسانبخش ای نیکوبخش ای نعمتبخش ای زیادهبخش ای گیرندهباسِطُ یا هادی یا مُرْسِلُ یا مُرْشِدُ یا مُسَدِّدُ یا مُعْطی یا مانِعُ یاای گشایشده ای راهنما ای فرستنده ای رهنمون ای محکمکننده ای دهنده ای منعکننده ایدافِعُ یا رافِعُ یا باقی یا واقی یا خَلاَّقُ یا وَهَّابُ یا تَوَّابُ یا فَتَّاحُجلوگیرنده ای بلند کننده ای باقی ای نگهدار ای آفریننده ای بخشش پیشه ای توبه پذیر ای گشاینده یا نَفَّاحُ یا مُرْتاحُ یا مَنْ بِیَدِهِ کُلُّ مِفْتاحٍ یا نَفَّاعُ یا رَؤُفُ یا عَطُوفُ ای زیاده بخش ای رحمت بخش ای که بدست او است هر کلید ای سودرسان ای مهربان ای باعطوفتیا کافی یا شافی یا مُعافی یا مُکافی یا وَفِیُّ یا مُهَیْمِنُ یا عَزیزُ یاای کفایت کننده ای درمان بخش ای بهبودیبخش ای پاداش دهنده ای باوفا ای نگهبان خلق ای با عزت ایجَبَّارُ یا مُتَکَبِّرُ یا سَلامُ یا مُؤْمِنُ یا اَحَدُ یا صَمَدُ یا نُورُ یا مُدَبِّرُ یاجبار ای بزرگوار ای سلامت بخش ای ایمنیبخش ای یکتا ای بینیاز ای نور ای مدبر کارها ایفَرْدُ یا وِتْرُ یا قُدُّوسُ یا ناصِرُ یا مُونِسُ یا باعِثُ یا وارِثُ یا عالِمُیگانه ای تنها ای پاکیزه ای یاور ای همدم ای برانگیزنده ای ارثبرنده ای دانایا حاکِمُ یا بادی یا مُتَعالی یا مُصَوِّرُ یا مُسَلِّمُ یا مُتَحَبِّبُ یا قآئِمُ یاای حکم کننده ای آغاز کننده ای برتر ای صورت بخش ای سلامت بخش ای دوستیورز ای قائم به کار خلق ایدآئِمُ یا عَلیمُ یا حَکیمُ یا جَوادُ یا بارِیءُ یا بآرُّ یا سآرُّ یا عَدْلُ یاجاویدان ای دانا ای فرزانه ای بخشنده ای آفریننده ای نیکوکار ای شادی بخش ای دادگستر ایفاصِلُ یا دَیَّانُ یا حَنَّانُ یا مَنَّانُ یا سَمیعُ یا بَدیعُ یا خَفیرُ یا مُعینُجداکننده ای جزاده ای نعمتبخش ای عطابخش ای شنوا ای پدیدآرنده ای پناهده ای یاور[مُغَیِّرُ] یاناشِرُ یاغافِرُ یاقَدیمُ یامُسَهِّلُ یا مُیَسِّرُ یا مُمیتُ یا مُحْییای نشر دهنده ای آمرزنده ای قدیم ای آسان کننده ای هموارکننده ای میراننده ای زندهکنندهیا نافِعُ یا رازِقُ یا مُقْتَدِرُ یا مُسَبِّبُ یا مُغیثُ یا مُغْنی یا مُقْنی یاای سودده ای روزیده ای با اقتدار ای سببساز ای فریادرس ای بینیازکننده ای داراییدهنده ایخالِقُ یا راصِدُ یا واحِدُ یا حاضِرُ یا جابِرُ یا حافِظُ یا شَدیدُ یاآفریننده ای نگهبان ای یگانه ای حاضر ای جبرانکننده ای نگهدار ای استوار ایغِیاثُ یا عآئِدُ یا قابِضُ یا مَنْ عَلا فَاسْتَعْلی فَکانَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلیفریادرس ای ثروتده ای گیرنده ای که والایی و برتری و بهدیدگاه اعلایییا مَنْ قَرُبَ فَدَنا وَبَعُدَ فَنَای وَعَلِمَ السِّرَّ وَاَخْفی یا مَنْ اِلَیْهِ التَّدْبیرُای که نزدیکی و بسیار هم نزدیک و دور است و بسیار هم دور دانای سر و نهان ای که تدبیر وَلَهُ الْمَقادیرُ وَیا مَنِ الْعَسیرُ عَلَیْهِ [سَهْلٌ] یَسیرٌ یا مَنْ هُوَ عَلی ماامور با او است و اندازهها از او است و ای که دشوار برای او سهل و آسان است ای که بر هرچه بخواهدیَشآءُ قَدیرٌ یا مُرْسِلَ الرِّیاحِ یا فالِقَ الْأِصْباحِ یا باعِثَ الْأَرْواحِ یاتوانا است ای فرستنده بادها ای شکافنده سپیده صبح ای برانگیزاننده ارواح ایذَاالْجُودِ وَالسَّماحِ یا رآدَّ ما قَدْ فاتَ یا ناشِرَ الْأَمْواتِ یا جامِعَصاحب جود و سخاوت ای برگرداننده آنچه از دست رفته ای زندهکننده مردگان ای گردآورندهالشَّتاتِ یا رازِقَ مَنْ یَشآءُ [بِغَیْرِ حِسابٍ وَیا] فاعِلَ ما یَشآءُ کَیْفَپراکندهها ای روزیده بیحساب بهر که خواهی و ای انجام دهندهیَشآءُ وَیا ذَاالْجَلالِ وَالْأِکْرامِ یا حَیُّ یا قَیُّومُ یا حَیّاً حینَ لا حَیَّ یاهرچه بخواهی بهرطور کهخواهی و ای صاحب جلالت و بزرگواری ای زنده ای پاینده ایزنده در آنهنگام که زندهای نبود ایحَیُّ یا مُحْیِیَ الْمَوْتی یا حَیُّ لا اِلهَ اِلاَّ اَنْتَ بَدیعُ السَّمواتِای زنده کن مردگان ای زنده که معبودی جز تو نیست پدیدآرنده آسمانها ووَالْاَرْضِ یا اِلهی وَسَیِّدی صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَارْحَمْو زمین ای معبود من و آقای من درود فرست بر محمد و آل محمد و رحمت فرست برمُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ وَ بارِکْ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ کَما صَلَّیْتَمحمد و آل محمد وبرکت ده بر محمد و آل محمد چنانچه درود فرستادیوَبارَکْتَ وَرَحِمْتَ عَلی اِبْرهیمَ وَآلِ اِبْرهیمَ اِنَّکَ حَمیدٌ مَجیدٌو برکت دادی و رحمت فرستادی بر ابراهیم و آل ابراهیم که براستی تویی ستوده و بزرگواروَارْحَمْ ذُلیّ وَ فاقَتی وَفَقْری وَانْفِرادی وَوَحْدَتی وَخُضُوعی بَیْنَو رحم کن به خواری من و پیچارگیم و نداریم و تک و تنهاییم و فروتنیم دریَدَیْکَ وَاعْتِمادی عَلَیْکَ وَتَضَرُّعی اِلَیْکَ اَدْعُوکَ دُعآءَ الْخاضِعِبرابرت و اعتمادی که بر تو دارم و زاریم به درگاهت تو را خوانم خواندن شخص فروتنالذَّلیلِ الْخاشِعِالْخآئِفِ الْمُشْفِقِ الْبآئِسِ الْمَهینِ الْحَقیرِ الْجائِعِخوار خاشع ترسان هراسان پریشان بیمقدار کوچک گرسنه الْفَقیرِ الْعآئِذِ الْمُسْتَجیرِ الْمُقِرِّ بِذَنْبِهِ الْمُسْتَغْفِرِ مِنْهُ الْمُسْتَکینِ لِرَبِّهِ فقیر پناهنده پناه خواه معترف به گناه آمرزشخواه از گناه درمانده و زاری کننده بهدرگاه پروردگاردُعآءَ مَنْ اَسْلَمَتْهُ ثِقَتُهُ وَرَفَضَتْهُ اَحِبَتُّهُ وَعَظُمَتْ فَجیعَتُهُ دُعآءَ حَرِقٍو خواندن شخصی که یاران مورد اعتمادش او را واگذار ده و دوستانش او را رها کرده و درد جانسوزشبزرگگشته خواندن شخص دلسوختهحَزینٍ ضَعیفٍ مَهینٍ بآئِسٍ مُسْتَکینٍ بِکَ مُسْتَجیرٍ اَللّهُمَّ وَاَسئَلُکَغمگین ناتوان بیمقدار پریشان درماندهای که به تو پناه آورده خدایا از تو خواهمبِاَنَّکَ مَلیکٌ وَاَنَّکَ ما تَشآءُ مِنْ اَمْرٍ یَکُونُ وَاَنَّکَ عَلی ما تَشآءُ قَدیرٌچون تویی فرمانروا و تو چنانی که هرکاری را بخواهی میشود و تویی که بر هرچه بخواهی تواناییوَاَسئَلُکَ بِحُرْمَةِ هذَا الشَّهْرِ الْحَرامِ وَالْبَیْتِ الْحَرامِ وَالْبَلَدِ الْحَرامِو از تو خواهم به حرمت این ماه محترم و خانه محترم (کعبه) و شهر محترم (مکه)وَالرُّکْنِ وَالْمَقامِ وَالْمَشاعِرِالْعِظامِ وَبِحَقِنَبِیِّکَ مُحَمَّدٍعَلَیْهِ وَ الِهِ السَّلامُو رکن و مقام و مشعرهای بزرگ (جاهای مناسک حج) و به حق پیامبرت محمد علیه و آله السلامیا مَنْ وَهَبَ لِادَمَ شَیْثاً وَ لِإِبْراهیمَ اِسْماعیلَ وَ اِسْحاقَ وَ یاای که شیث را به آدم بخشیدی و اسماعیل و اسحاق را به ابراهیم دادی و ایمَنْ رَدَّ یُوسُفَ عَلی یَعْقوُبَ وَیا مَنْ کَشَفَ بَعْدَ الْبَلاءِ ضُرَّ اَیُّوبَ یاکه یوسف را به یعقوب برگرداندی و ای که پس از مبتلا شدن ایوب ناراحتیش را برطرف کردی ای کهرآدَّ مُوسی عَلی اُمِّهِ وَ زآئِدَ الْخِضْرِ فی عِلْمِهِ وَیا مَنْ وَهَبَ لِداوُدَموسی را به مادرش برگرداندی و دانش خضر را افزون کردی ای که دادی به داودسُلَیْمانَ وَلِزَکَرِیَّا یَحْیی وَلِمَرْیَمَ عیسی یا حافِظَ بِنْتِ شُعَیْبٍ وَیاسلیمان را و به زکریا یحیی را و به مریم عیسی را ای نگهدار دختر شعیب ایکافِلَ وَلَدِ اُمِّ مُوسی اَسئَلُکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْکفالت کننده فرزند مادر موسی از تو خواهم که درود فرستی بر محمد و آل محمد وتَغْفِرَ لِی ذُنُوبی کُلَّها وَتُجیرَنی مِنْ عَذابِکَ وَتُوجِبَ لی رِضْوانَکَگناهانم را بیامرزی و از عذاب خود مرا در پناهگیری و مرا مستوجب خوشنودی وَاَمانَکَ وَاِحْسانَکَ وَغُفْرانَکَ وَجِنانَکَ وَاَسئَلُکَ اَنْ تَفُکَّ عَنّی کُلَّ و ایمنی و احسان و آمرزش و بهشتت قرار دهی و از تو خواهم که باز کنی برایم هرحَلْقَةٍ بَیْنی وَبَیْنَ مَنْ یُؤْذینی وَتَفْتَحَ لی کُلَّ بابٍ وَتُلَیِّنَ لی کُلَحلقهای که میان من و میان آزار کننده من است و بگشایی بهرویم هر دری را وصَعْبٍ وَتُسَهِّلَ لی کُلَّ عَسَیرٍ وَتُخْرِسَ عَنّی کُلَّ ناطِقٍ بِشَرٍّ وَتَکُفَنرم کنی برایم هر دشواری را و آسان کنی برایم هر مشکلی را و لال کنی از من زبان هر بدگو را و بازداری از منعَنّی کُلَّ باغٍ وَتَکْبِتَ عَنّی کُلَّ عَدُوٍّ لی وَحاسِدٍ وَتَمْنَعَ مِنّی کُلَهر زورگو را و خوار کنی دشمنان و حسودان مرا و بازداری از من هرظالِمٍ وَتَکْفِیَنی کُلَّ عآئِقٍ یَحُولُ بَیْنی وَبَیْنَ حاجَتی وَیُحاوِلُ اَنْستمگری را و کفایت کنی از من هر مانعی را که میان من و حاجتم حائل شود و بخواهد کهیُفَرِّقَ بَیْنی وَبَیْنَ طاعَتِکَ وَیُثَبِّطَنی عَنْ عِبادَتِکَ یا مَنْ اَلْجَمَ الْجِنَمیان من و اطاعت تو را جدایی اندازد و از پرستش تو بازم دارد ای که مهار کردی جنیانالْمُتَمَرِّدینَ وَقَهَرَ عُتاةَ الشَّیاطینِ وَاَذَلَّ رِقابَ الْمُتَجَبِّرینَ وَرَدَّ کَیْدَنافرمان را و مقهور ساختی شیاطین سرکش را و گردنِ گردنکشانرا به خواری کشاندی و نقشههای شومالْمُتَسَلِّطین عَنِ الْمُسْتَضْعَفینَ اَسئَلُکَ بِقُدْرَتِکَ عَلی ما تَشآءُمسلط شدگان را از ناتوانها بازگرداندی از تو خواهم به حق تواناییت بر هرچه خواهیوَتَسْهیلِکَ لِما تَشآءُ کَیْفَ تَشآءُ اَنْ تَجْعَلَ قَضآءَ حاجَتی فیما تَشآءُو آسان کردنت هرچه را بهر نحو که خواهی که قرار دهی برآوردن حاجتم را در هرچه خواهیپس سجده کن بر زمین و بر خاک بگذار دو طرف روی خود را و بگو اَللّهُمَّ لَکَ خدایا برای توسَجَدْتُ وَبِکَ امَنْتُ فَارْحَمْ ذُلّی وَفاقَتی وَاجْتِهادی وَتَضَرُّعیسجده میکنم و به تو ایمان دارم پس رحم کن به خواری من و نداریم و سعی و کوششم و زاریوَمَسْکَنَتی وَفَقْری اِلَیْکَ یا رَبِّ و کوشش کن که اشک بریزد چشمهای تو اگر چهو بیچارگیام و نیازم به درگاهت ای پروردگار بقدر سرمگسی (سوزنی) باشد بدرستیکه این علامت استجابت است روز بیست و پنجم سنه صد وهشتادوسه شهادت حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام بسنّ پنجاه و پنج سالگی در بغداد واقع شده و آن روزی است که اَحْزان آل محمدعلیهم السلام و شیعیان ایشان تازه میشود شب بیست و هفتم شب مبعث و از لیالی متبرّکه است و در آن چند عملست اوّل شیخ در مصباح فرموده روایت شده از حضرت ابو جعفر امام جوادعلیه السلام که فرمود همانا در رجب شبی است که بهتر است از آنچهکه میتابد برآن آفتاب و آن شب بیست و هفتم رجب است که در صبح آن پیغمبرخداصلی الله علیه وآله به رسالت مبعوث گردید و بدرستی که از برای عامل در آن شب از شیعه ما اجر عمل شصت سال است بخدمت آنحضرت عرض شد که عمل در آن شب چیست فرمود چون بجا آوردی نماز عشا را و برختخواب رفتی پس بیدار میشوی هر ساعتی که خواستی از شب تا پیش از نیمه آن و بجا میآوری دوازده رکعت نماز میخوانی در هر رکعتی حمد و سورهای از سورههای کوچکمفصّلومفصّل ازسورهمحمّد استتاآخرقرآن پس چونسلام دادی درهر دو رکعتی وفارغ شدی ازنمازها مینشینی بعدازسلام و میخوانی حمد را هفت مرتبه و مُعَوَّذَتَیْن را هفتمرتبه وقُلْ هُوَ اللَّهُ اَحَدٌ و قُلْ یا اَیُّها الْکافِرُونَ هرکدام را هفت مرتبه و اِنَّا اَنْزَلْناهُ و آیة الکرسی هر کدام را هفت مرتبه و بخوان در عقب همه این دعا را اَلْحَمْدُ للَّهِِ الَّذی ستایش خاص خدایی است کهلَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فی الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَنگیرد فرزندی و نیست برای او در فرمانروایی شریکی و نیست برایش یاوری ازالذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبیراً اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ بِمَعاقِدِ عِزِّکَ عَلَی اَرْکانِخواری و به بزرگی کامل بزرگش شمار خدایا از تو خواهم به حق چیزهایی که موجبات عزتت برپایههایعَرْشِکَ وَمُنْتَهَی الرَّحْمَةِ مِنْ کِتابِکَ وَبِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِعرشت میباشد و به حق سرحد نهایی رحمتت از کتابت و به نام بزرگتر بزرگترالْأَعْظَمِ وَذِکْرِکَ الْأَعْلیَ الْأَعْلیَ الْأَعْلی وَبِکَلِماتِکَ التَّامَّاتِ اَنْبزرگترت و به حق ذکرت که والاتر و برتر و اعلی است و به کلمات تام و تمامت که تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَنْ تَفْعَلَ بی ما اَنْتَ اَهْلُهُ پس بخوان هر دعائیدرود فرستی بر محمد و آلش و انجام دهی درباره من آنچه را تو شایسته آنی که خواستی و مستحبّ است غسل در این شب و گذشت در شب نیمه نمازیکه در این شب نیز خوانده میشود دوّم زیارت حضرت امیرالمؤمنینعلیه السلام که افضل اعمال این شب است و از برای آنحضرت در این شب سه زیارت است که در باب زیارات به آن اشاره خواهد شد انشاءاللَّه و بدان که ابو عبداللَّه محمد بن بطوطه که یکی از علماء اهل سنت است و در ششصد سال پیش از این زمان بوده در سفرنامه خود که معروفست برحله ابن بطوطه در بیان وُرود خود از مکه معظمه به نجف اشرف ذکر کرده روضه و قبر مبارک مولایمان امیرالمؤمنینعلیه السلام را و گفته اهل این شهر تمامی رافضی هستند و از برای این روضه مبارکه کراماتی ظاهر شده از جمله آنکه در شب بیست و هفتم ماه رجب که نام آن شب نزد اهل آنجا لَیْلَةُ الْمَحْیا است میآورند از عراقین و خراسان و بلادِ فارس و رُوم هر شَل و مفلوج و زمینگیری که هست و جمع میشود از آنها قریب سی چهل نفر در آنجا پس بعد از عشا میآورند این مبتلایان را نزد ضریح مقدّس و مردم جمع میشوند و منتظرند خوب شدن و برخاستن آنها را و این جماعت مردم بعضی نماز میخوانند و بعضی ذکر میگویند و بعضی قرآن تلاوت میکنند و بعضی تماشای روضه میکنند تا آنکه بگذرد نصف یا دو ثلث از شب آن وقت جمیع این مبتلایان و زمینگیران که حرکت نمیتوانستند بکنند برمیخیزند در حالیکه صحیح و تندرست میباشند وعلّتی در آنها نیست و میگویند لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ عَلَیٌّ وَلیُاللَّهِ واین امریست مشهور و مُسْتَفیض و من خودم آنشب را در آنجا درک نکردم لکن از مردمان ثقه که اعتماد بر قول آنها بود شنیدم و هم دیدم در مدرسهای که مهمانخانه آن حضرت است سه نفر زمینگیر که قادر بر حرکت نبودند یکی از اهل روم و دیگری از اهل اصفهان و سیّمی از اهل خراسان بود از آنها پرسیدم چگونه شما خوب نشدهاید و اینجا ماندهاید گفتند ما به شب بیست و هفتم نرسیدهایم و همینجا ماندهایم تا شب بیست و هفتم آینده که شفا بگیریم و از برای این شب مردم زیاد از شهرها جمع میشوند و بازار بزرگی اقامه میشود تا مدّت ده روز فقیر گوید: مبادا استِبْعاد کنی این مطلب را همانا معجزات و کراماتی که از این مشاهد مشرّفه بروز کرده و
به تواتر رسیده زیاده از آن است که احصا شود و در ماه شوّال گذشته سنه هزار و سیصد و چهل و سه در حرم مطهّر حضرت ثامن الأئِمّة الهُداة و ضامِنُ الأَمَّةِ العُصاةِ مَوْلانا اَبُو الْحَسَنِ عَلِیُّ بْنُمُوسیالرِّضا صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِ سه نفر زن که هر کدام به سبب مرض فلج و نَحْو آن زمینگیر شده بودند و اطبّاء و دکترها از معالجه آنها عاجز شده بودند شفا یافتند و این معجزات از آن قبر مطهّر بر همه واضح و آشکارا گردید مانند نمودار شدن خورشید در سماء صاحیّه مثل باز شدن دَرِ دروازه نجفاشرف برروی عربهای بادیه وبحدِّی اینمطلب واضح بودکه نقل شد دکترهایی که مطلّع بر مرضهای آن زنها بودند تصدیق نمودند با آنکه در این باب خیلی دقیق بودند بلکه بعضی از آنها تصدیق خود را بر شفاء آنها نوشتند و اگر ملاحظه اختصار و عدم مناسبت محل نبود قصّه آنها را نقل مینمودم وَلَقَدْ اَجادَ شَیْخُنا الحُرُّ العامِلی فی اُرْجُوزَتِهِ:
وَما بَدا مِنْ بَرَکاتِ مَشْهَدهِفی کُلِّ یَوْمٍ اَمْسُهُ مِثْلُ غَدِهِوَکَشِفَا الْعمی وَالمَرْضی بِهِاِجابَةُ الدُّعاءِ فی اَعْتابِهِ سیّم شیخ کفعمی در بلد الأمین فرموده که در شب مبعث این دعا را بخوانند اَللّهُمَّ اِنّی خدایا ازاَسئَلُکَ بِالتَّجَلِیِ الْأَعْظَمِ فی هذِهِ اللَّیْلَةِ مِنَ الشَّهْرِ الْمُعَظَّمِ وَالْمُرْسَلِتو خواهم به حق بزرگترین تجلی (تو) در این شب از این ماه بزرگ و به حق آن فرستادهالْمُکَرَّمِ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَنْ تَغْفِرَ لَنا ما اَنْتَ بِهِ مِنَّا اَعْلَمُگرامی که درود فرستی بر محمد و آلش و بیامرزی برای ما آنچه را تو بدان از ما داناترییا مَنْ یَعْلَمُ وَلا نَعْلَمُ اَللّهُمَّ بارِکْ لَنا فی لَیْلَتِنا هذِهِ الَّتی بِشَرَفِای که میدانی و ما نمیدانیم خدایا مبارک گردان بر ما در این شبی که به واسطه شرافتالرِّسالَةِ فَضَّلْتَها وَبِکَرامَتِکَ اَجْلَلْتَها وَبِالْمَحَلِّ الشَّریفِ اَحْلَلْتَهارسالت آنرا فضیلت دادی و به کرامت خویش بزرگش کردی و به جای باشرافتی درش آوردیاَللّهُمَّ فَاِنَّا نَسْئَلُکَ بِالْمَبْعَثِ الشَّریفِ وَالسَّیِّدِ اللَّطیفِ وَالْعُنْصُرِخدایا پس از تو خواهیم به آن بعثت شریف و آن آقای بالطف و عنصر الْعَفیفِ اَنْ تُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَ اَنْ تَجْعَلَ اَعْمالَنا فی هذِهِ پارسا که درود فرستی بر محمد و آلش و قرار دهی اعمال ما را در ایناللَّیْلَةِ وَفی سایِرِ اللَّیالی مَقْبُولَةً وَذُنُوبَنا مَغْفُورَةً وَحَسَناتِناشب و در سایر شبها پذیرفته درگاهت و گناهانمان را آمرزیده و نیکیهایمانرا موردمَشْکُورَةً وَسَیِّئاتِنا مَسْتُورَةً وَقُلوُبَنا بِحُسْنِ الْقَوْلِ مَسْرُورَةًقدردانی و بدیهایمانرا پوشیده و دلهامانرا به گفتار نیک خرسندوَاَرْزاقَنا مِنْ لَدُنْکَ بِالْیُسْرِ مَدْرُورَةً اَللّهُمَّ اِنَّکَ تَری وَلا تُریو روزیهایمانرا از نزد خود به آسانی فراوان، خدایا تو میبینی ولی خودت دیده نمیشویوَاَنْتَ بِالْمَنْظَرِ الْأَعْلی وَاِنَّ اِلَیْکَ الرُّجْعی وَالْمُنْتَهی وَاِنَّ لَکَو تو در بلندترین دیدگاهی و بطور مسلم بازگشت و پایان بسوی توست والْمَماتَ وَالْمَحْیا وَاِنَّ لَکَ الْأخِرَةَ وَالْأُولی اَللّهُمَّ اِنَّا نَعُوذُ بِکَ اَنْمرگ و زندگی بدست تو است و انجام و آغاز از آن تو است خدایا ما به تو پناه میبریم ازنَذِلَّ وَنَخْزی وَاَنْ نَأتِیَ ما عَنْهُ تَنْهی اَللّهُمَّ اِنَّا نَسْئَلُکَ الْجَنَّةَخوار شدن و رسوایی و دست زدن به کاری که تو آنرا قدغن کردهای خدایا ما از تو درخواست بهشت رابِرَحْمَتِکَ وَنَسْتَعیذُ بِکَ مِنَ النَّارِ فَاَعِذْنا مِنْها بِقُدْرَتِکَ وَنَسْئَلُکَ مِنَبه رحمتت داریم و پناه جوییم به تو از آتش دوزخ پس ما را به قدرت خویش از آتش پناه ده و از توالْحُورِ الْعینِ فَارْزُقْنا بِعِزَّتِکَ وَاجْعَلْ اَوْسَعَ اَرْزاقِنا عِنْدَ کِبَرِ سِنِّناحور العین درخواست کنیم پس به عزت خویش روزیمان گردان و وسیعترین روزی ما را در هنگام پیری ما قرار دهوَاَحْسَنَ اَعْمالِنا عِنْدَ اقْتِرابِ اجالِنا وَاَطِلْ فی طاعَتِکَ وَما یُقَرِّبُو بهترین اعمال ما را هنگام نزدیک شدن مرگمان مقرر دار و طولانی کن عمر ما را در طاعت خود و در آنچه موجب تقرباِلَیْکَ وَیُحْظی عِنْدَکَ وَیُزْلِفُ لَدَیْکَ اَعْمارَنا وَاَحْسِنْ فی جَمیعِدرگاهت شود و سبب بهرهمندی نزد تو و نزدیکی تو گردد و در تماماَحْوالِنا وَاُمُورِنا مَعْرِفَتَنا وَلا تَکِلْنا اِلی اَحَدٍ مِنْ خَلْقِکَ فَیَمُنَّ عَلَیْنااحوال و کارهای ما معرفتمانرا کامل و نیکو گردان و ما را به هیچیک از خلق خود وامگذار که بر سر ما منت گذارد وَتَفَضَّلْ عَلَیْنا بجَمیعِ حَوایِجِنا لِلدُّنْیا وَالْاخِرَةِ وَابْدَاْ بِابآئِنا وَاَبْنآئِنا وبرما تفضلفرما بهبرآوردن تمامحاجتهای دنیاوآخرت ما و آغاز کن در تمام آنچه ما برای خودمان از توخواستیم برای پدران و فرزندانمانوَجَمیعِ اِخْوانِنَا الْمُؤْمِنینَ فی جَمیعِ ما سَئَلْناکَ لِأَنْفُسِنا یا اَرْحَمَو همه برادران مؤمن ما ای مهربانترینالرَّاحِمینَ اَللّهُمَّ اِنَّا نَسْئَلُکَ بِاسْمِکَ الْعَظیمِ وَمُلْکِکَ الْقَدیمِ اَنْمهربانها خدایا از تو خواهیم به حق نام بزرگت و فرمانروایی دیرینهات کهتُصَلِّیَ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَغْفِرَ لَنَا الذَّنْبَ الْعَظیمَ اِنَّهُ لادرود فرستی بر محمد و آل محمد و اینکه بیامرزی برای ما گناه بزرگ ما را که براستییَغْفِرُ الْعَظیمَ اِلَّا الْعَظیمُ اَللّهُمَّ وَهذا رَجَبٌ الْمُکَرَّمُ الَّذی اَکْرَمْتَنابِهِنیامرزد بزرگ را مگر شخص بزرگ خدایا این ماه رجب است که گرامی است و همان ماهی است که ما را بدان گرامی داشتهاَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَکْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَیْنِ الْأُمَمِ فَلَکَ الْحَمْدُ یا ذَاالْجُودِنخستین ماه محترمی است که ما را از میان همه امتها بدان گرامی داشتی پس ستایش خاص تو است ای صاحب جودوَالْکَرَمِ فَاَسْئَلُکَ بِهِ وَبِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِو بزرگواری پس از تو خواهیم بدین ماه و به حق نام اعظم و ...... و اجل اکرم توالَّذی خَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فی ظِلِّکَ فَلا یَخْرُجُ مِنْکَ اِلی غَیْرِکَ اَنْ تُصَلِّیَکه آنرا آفریدی و در سایهات مستقر گردید و آن نام از تو به دیگری نرسد که درود فرستیعَلی مُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ الطَّاهِرینَ وَاَنْ تَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلینَ فیهِبر محمد و خاندان پاک او و قرار دهی ما را از کسانیکه در این ماهبِطاعَتِکَ وَالْأمِلینَ فیهِ لِشَفاعَتِکَ اَللّهُمَّ اهْدِنا اِلی سَوآءِ السَّبیلِبه طاعت تو عمل کنیم و آنانکه در این ماه آرزوی شفاعت تو را دارند خدایا ما را به راه راست راهنمایی فرماوَاجْعَلْ مَقیلَنا عِنْدَکَ خَیْرَ مَقیلٍ فی ظِلٍّ ظَلیلٍ وَمُلْکٍ جَزیلٍ فَاِنَّکَو قرار ده جایگاه ما را در نزد خود بهترین جایگاه در سایه همیشگی رحمتت و سلطنت باعظمتت زیرا که توحَسْبُنا وَنِعْمَ الْوَکیلُ اَللّهُمَّ اقْلِبْنا مُفْلِحینَ مُنْجِحینَ غَیْرَ مَغْضُوبٍما را کافی هستی و نیکو وکیلی هستی خدایا ما را برگردان به حال رستگاری و کامیابی که نه در زمره غضبشدگان باشیم عَلَیْنا وَلا ضآلّینَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ اَللّهُمَّ اِنّی اَسئَلُکَ و نه از جمله گمراهان به رحمتت ای مهربانترین مهربانان خدایا از تو خواهمبِعَزآئِمِ مَغْفِرَتِکَ وَبِواجِبِ رَحْمَتِکَ السَّلامَةَ مِنْ کُلِّ اِثْمٍ وَالْغَنیمَةَبه حق وسائل حتمی آمرزشت و به آن رحمتت که بر خویش واجب کردی که مرا از هر گناهی سالم داریمِنْ کُلِّ بِرٍّ وَالْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَالنَّجاةَ مِنَ النَّارِ اَللّهُمَّ دَعاکَ الدَّاعُونَو از هر نیکی بهرهمند سازی و به بهشتم برسانی و از آتش دوزخ نجاتم بخشی خدایا خوانندگان تو را خواندندوَدَعَوْتُکَ وَسَئَلَکَ السَّآئِلُونَ وَسَئَلْتُکَ وَطَلَبَ اِلَیْکَ الطَّالِبُونَو من نیز خواندمت و درخواست کنندگان از تو خواستند و من نیز از تو خواستم و جویندگان از تو جویا شدندوَطَلَبْتُ اِلَیْکَ اَللّهُمَّ اَنْتَ الثِّقَةُ وَالرَّجآءُ وَاِلَیْکَ مُنْتَهَی الرَّغْبَةِ فِیو من هم تو را جویا شدم خدایا تویی مورد اعتماد و امید و بسوی تو است آخرین مرحله میل و اشتیاق درالدُّعآءِ اَللّهُمَّ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاجْعَلِ الْیَقینَ فی قَلْبیدعاء خدایا درود فرست بر محمد و آلش و بنه یقین را در دلموَالنُّورَ فی بَصَری وَالنَّصیحَةَ فی صَدْری وَذِکْرَکَ بِاللَّیْلِ وَالنَّهارِو روشنی در دیدهام و خیرخواهی در سینهام و ذکر خود را در شب و روزعَلی لِسانی وَرِزْقاً واسِعاً غَیْرَ مَمْنُونٍ وَلا مَحْظُورٍ فَارْزُقْنیبر زبانم و روزی وسیع بیمنت و بیمانعی روزیم گردانوَبارِکْ لی فیما رَزَقْتَنی وَاجْعَلْ غِنایَ فی نَفْسی وَرَغْبَتی فیماو در آنچه نصیبم کردهای برکت ده و بینیازی مرا در نفس خودم قرار ده و اشتیاقم را بدانچهعِنْدَکَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ پس به سجده برو وبگو: اَلْحَمْدُ للَّهِِ الَّذینزد تو است به رحمتت ای مهربانترین مهربانان ستایش خاص خدایی است کههَدانا لِمَعْرِفَتِهِ وَخَصَّنا بِوِلایَتِهِ وَوَفَّقَنا لِطاعَتِهِ شُکْراً شُکْراً صد مرتبهما را به معرفت خویش راهنمایی کرد و به دوستی خویش مخصوص گردانید و به طاعتش موفق داشت خدا را شکر... پس سر از سجود بردار و بگو: اَللّهُمَّ اِنّی قَصَدْتُکَ بِحاجَتی وَاعْتَمَدْتُ خدایا من برای حاجتم تو را قصد کردم و در مورد عَلَیْکَ بِمَسْئَلَتی وَتَوَجَّهْتُ اِلَیْکَ بِاَئِمَّتی وَسادَتی اَللّهُمَّ انْفَعْناخواستهام بر تو اعتماد کردم و به وسیله پیشوایان و سرورانم بسوی تو روآوردم خدایابِحُبِّهِمْ وَاَوْرِدْنا مَوْرِدَهُمْ وَارْزُقْنا مُرافَقَتَهُمْ وَاَدْخِلْنَا الْجَنَّةَ فیبهدوستی ایشان مارا سودمند کن ودر جایگاه آنها واردمان کن و همنشینی ایشانرا روزی ما گردان و در زمره آنان ما را داخل بهشت گردانزُمْرَتِهِمْ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرَّاحِمینَ و این دعا را سیّد برای روز مبعث ذکر کردهبه رحمتت ای مهربانترین مهربانان روز بیست و هفتم
از جمله اعیاد عظیمه است و روزی است که حضرت رسول صلی الله علیه وآله در آن روز به رسالت مبعوث گردید و جبرئیل به پیغمبری بر آن حضرت نازل شد و از برای آن چند عمل است اوّل غسل دوّم روزه و آن یکی از چهار روزی است که در تمام سال امتیاز دارد برای روزه گرفتن و برابر است با روزه هفتاد سال سیّم بسیار صلوات فرستادن چهارم زیارت حضرت رسول و امیرالمؤمنین علیهما و آلهما السَّلامُ پنجم شیخ در مصباح فرموده از رَیَّان بن الصّلت مروی است که حضرت امام جواد علیه السلام در زمانیکه در بغداد بود روز نیمه رجب و روز بیست و هفتم را روزه گرفت و جمیع حشم آنحضرت روزه گرفتند و ما را امر فرمود که بجا آوریم دوازده رکعت نماز که خوانده شود در هر رکعت حمد و سوره و بعد از فراغ از نمازها خوانده شود هر یک از حمد و توحید و مُعَوَّذَتین چهار مرتبه و لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ واللَّهُ اَکْبَرُ وَسُبْحانَ اللَّهِوَالْحَمْدُللَّهِِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظیمِ چهار مرتبه اللَّهُ اللَّهُ رَبِّی لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً چهار مرتبه لا اُشْرِکُ بِرَبِّی اَحَداً چهار مرتبه ششم و نیز شیخ روایت کرده از جناب ابوالقاسم حسین بن رُوحرحمه الله که فرموده بجا میآوری در این روز دوازده رکعت نماز میخوانی در هر رکعت حمد وسورهای که آسان باشد و تشهّد میخوانی و سلام میدهی و مینشینی و میگوئی بین هر دو
رکعتی اَلْحَمْدُ للَّهِِ الَّذی لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَریکٌ فی الْمُلْکِ ستایش خاص خدایی است که فرزندی برای خود نگرفته و شریکی در فرمانروایی نداردوَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَلِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبیراً یا عُدَّتی فی مُدَّتی یاو یاوری از خوار شدن ندارد (چون خواری ندارد) و به کمال بزرگی او را یاد کن ای توشه من در دوران عمرم ای صاحِبی فی شِدَّتی یا وَلیّی فی نِعْمَتی یا غِیاثی فی رَغْبَتی یا رفیق من در سختیم ای سرپرست من در نعمتم ای فریادرس من در آنچه خواهم اینَجاحی فی حاجَتی یا حافِظی فی غَیْبَتی یا کافِیَّ فی وَحْدَتی یابر آرنده حاجتم ای نگهبان من در غیابم ای کفایت کنندهام در گوشه تنهایی ایاُنْسی فی وَحْشَتی اَنْتَ السَّاتِرُ عَوْرَتی فَلَکَ الْحَمْدُ واَنْتَ الْمُقیلُهمدمم در وحشتم تویی پردهپوش عیبهای من پس ستایش تو را است و تویی نادیده گیرندهعَثْرَتی فَلَکَ الْحَمْدُ وَاَنْتَ الْمُنْعِشُ صَرْعَتی فَلَکَ الْحَمْدُ صَلِّ عَلیلغزشم پس ستایش تو را است و تویی برخیزاننده من هنگام افتادنم پس ستایش تو را است درود فرست برمُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاسْتُرْ عَوْرَتی وَآمِنْ رَوْعَتی وَاَقِلْنی عَثْرَتیمحمد و آل محمد و بپوشان عیبم را و ایمنی بخش هراسم را و نادیده گیر لغزشم راوَاصْفَحْ عَنْ جُرْمی وَتَجاوَزْ عَنْ سَیِّئاتی فی اَصْحابِ الْجَنَّةِ وَعْدَو چشم بپوش از جرمم و بگذر از گناهانم در زمره بهشتیان بدان الصِّدْقِ الَّذی کانُوا یُوَعَدُونَ پس چون فارغ شدی از نماز و دعا میخوانی هر یک وعده راستی که بدانها داده شده از حمد و اخلاص و مُعَوَّذَ تَیْن و قُلْ یا اَیُّهَا الْکافِرُونَ و اِنا اَنْزَلناهُ و آیة الکرسی را هفت مرتبه و بعد میگوئی لا اِلهَ اِلَّا اللَّهُ واللَّهُ اَکْبَرُ وَسُبْحانَ اللَّهِ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاَّ بِاللَّهِ هفت مرتبه و بعد میگوئی هفت مرتبه اللَّهُ اللَّهُ رَبَّی لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً و میخوانی هر دعا که خواهی. هفتم در اقبال و در بعض نسخ مصباح است که مستحبّ است در این روز این دعا را بخوانند:
یا مَنْ اَمَرَ بِالْعَفْوِ وَالتَّجاوُزِ وَضَمَّنَ نَفْسَهُ الْعَفْوَ وَالتَّجاوُزَ یا مَنْ ای که دستور داده به عفو و گذشت و خود او هم عفو و گذشت (از گنهکاران را) ضمانت کرده ای کهعَفی وَتَجاوَزَ اُعْفُ عَنّی وَتَجاوَزْ یا کَریمُ اَللّهُمَّ وَقَدْ اَکْدَیعفو کرده و گذشت فرمودی مرا مورد عفو و گذشت خویش قرار ده ای کریم خدایا جستجوالطَّلَبُ وَاَعْیَتِ الْحیلَةُ وَالْمَذْهَبُ وَدَرَسَتِ الْأمالُ وَانْقَطَعَ الرَّجآءُبه جایی نرسید و راه چاره و رفتن بسته شد و آرزوها کهنه گشت و امید بریده شد اِلاّ مِنْکَ وَحْدَکَ لا شَریکَ لَکَ اَللّهُمَّ اِنّی اَجِدُ سُبُلَ الْمَطالِبِ اِلَیْکَ جز از تو که یکتایی و شریکی نداری خدایا من بخوبی مییابم که راههای جستجو بسوی تومُشْرَعَةً وَمناهِلَ الرَّجآءِ لَدَیْکَ مُتْرَعَةً واَبْوابَ الدُّعآءِ لِمَنْ دَعاکَگشوده است و آبشخورهای امید در نزد تو پر از آب است و درهای دعاء برای کسی که تو را بخواندمُفتَّحَةً وَالْإِسْتِعانَةَ لِمَنِ اسْتَعانَ بِکَ مُباحَةً وَاَعْلَمُ اَنَّکَ لِداعیکَباز است و یاریت برای آنکس که از تو یاری خواهد آماده و مباح است و بخوبی میدانم که تو آمادهبِمَوْضِعِ اِجابَةٍ وَللصَّارِخِ اِلَیْکَ بِمَرْصَدِ اِغاثَةٍ وَاَنَّ فِی اللَّهْفِ اِلیاجابت دعای خوانندگانت هستی و مهیای فریادرسی فریادخواهان از درگاهت میباشی و این را هم میدانم که در پناهندهجُودِکَ وَالضِّمانِ بِعِدَتِکَ عِوَضاً مِنْ مَنْعِ الْباخِلینَ وَمَنْدُوحَةً عَمَّاشدن به جود تو و اعتماد به وعده تو عوض کاملی از منع بخیلان و بینیازی وسیعی است از آنچهفی اَیْدِی الْمُسْتَاْثِرینَ وَاَنَّکَ لا تَحْتَجِبُ عَنْ خَلْقِکَ اِلاَّ اَنْ تَحْجُبَهُمُدر دست توانگران و ثروتمندان است و میدانم که تو از خلق خویش در حجاب نشوی مگر آنکه اعمال ایشانالْأَعْمالُ دُونَکَ وَقَدْ عَلِمْتُ اَنَّ اَفْضَلَ زادِ الرَّاحِلِ اِلَیْکَ عَزْمُ اِرادَةٍمیان تو و ایشان حجاب قرا دهد و این را هم دانستهام که بهترین توشه کسی که به سوی تو کوچ کند یک تصمیم جدییَخْتارُکَ بِها وَقَدْ ناجاکَ بِعَزْمِ الإِرادَةِ قَلْبی وَاَسْئَلُکَ بِکُلِّ دَعْوَةٍو نیرومندی است که تو را بدان اختیار کند و با یک چنین تصمیمی دل من با تو براز و نیاز پرداخته از تو خواهم به حق هر دعائیدَعاکَ بِها راجٍ بَلَّغْتَهُ اَمَلَهُ اَوْصارِخٌ اِلَیْکَ اَغَثْتَ صَرْخَتَهُ اَوْ مَلْهُوفٌکه تو را دعا کرده بدان شخص امیدواری که به آرزویش رسانده ای یا فریادخواهی که به درگاه تو فریادخواهی کرده و به دادش رسیدهمَکْرُوبٌ فَرَّجْتَ کَرْبَهُ اَوْ مُذْنِبٌ خاطِئٌ غَفَرْتَ لَهُ اَوْ مُعافیً اَتْمَمْتَیا دلسوخته گرفتاری که تو گرفتاریش را بر طرف کرده یا گنهکار خطاپیشهای که تو او را آمرزیدهای یا تندرستی که نعمتتنِعْمَتَکَ عَلَیْهِ اَوْ فَقیرٌ اَهْدَیْتَ غِناکَ اِلَیْهِ وَلِتِلْکَ الَّدعْوَةِ عَلَیْکَ حَقٌرا بر او تمام کردهای یا نداری که از توانگری خود به او دادهای و چنین دعایی به درگاهت حقی پیدا کردهوَعِنْدَکَ مَنْزِلَةٌ اِلاَّ صَلَّیْتَ عَلیمُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَقَضَیْتَ حَوائِجیو در پیش تو منزلت و مقامی یافته که درود فرستی بر محمد و آل محمد و برآوری حاجاتم را حَوائِجَ الدُّنْیا وَالْأخِرَةِ وَهذا رَجَبٌ الْمُرَجَّبُ الْمُکَرَّمُ الَّذی اَکْرَمْتَنا حاجات دنیا و آخرت و این ماه رجبالمرجب و ماه گرامی است آن ماهی کهبِهِ اَوَّلُ اَشْهُرِ الْحُرُمِ اَکْرَمْتَنا بِهِ مِنْ بَیْنِ الْأُمَمِ یا ذَاالْجُودِ وَالْکَرَمِنخستین ماه محترم است و ما را بدان گرامی داشتهای از میان سایر امتها ای صاحب جود و کرمفَنَسْئَلُکَ بِهِ وَبِاسْمِکَ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَعْظَمِ الْأَجَلِّ الْأَکْرَمِ الَّذیپس به حق این ماه از تو خواهم و به حق نام اعظم تو . . . . . . . . . . . آن نام برتر و گرامیتری که آن راخَلَقْتَهُ فَاسْتَقَرَّ فی ظِلِّکَ فَلا یَخْرُجُ مِنْکَ اِلی غَیْرِکَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلیآفریدی پس در زیر سایه رحمتت مستقر گردید و از تو به دیگری نرسد که درود فرستی برمُحَمَّدٍ وَاَهْلِ بَیْتِهِ الطّاهِرینَ وَتَجْعَلَنا مِنَ الْعامِلینَ فیهِ بِطاعَتِکَمحمد و خاندان پاکش و قرار دهی ما را از کسانیکه در این ماه به طاعتت عمل کنیموَالْأمِلینَ فیهِ بِشَفاعَتِکَ اَللّهُمَّ وَاهْدِنا اِلی سَوآءِ السِّبیلِ وَاجْعَلْو آنانکه در این ماه آرزوی شفاعت را دارند خدایا ما را به راه راست هدایت فرما و جایگاه ما رامَقیلَنا عِنْدَکَ خَیْرَ مَقیلٍ فی ظِلٍّ ظَلیلٍ فَاِنَّکَ حَسْبُنا وَنِعْمَ الوَکیلُدر پیش خود بهترین جایگاه در زیر سایه همیشگیت قرار ده که براستی تو ما را بسی و نیکو وکیلی هستیوَالسَّلامُ عَلی عِبادِهِ المُصْطَفَیْنَ وَصَلَواتُهُ عَلَیْهِمْ اَجْمَعینَ اَللّهُمَو سلام بر بندگان برگزیدهاش و درودهای او بر ایشان همگی و نیز خدایاوَبارِکَ لَنا فی یَوْمِنا هَذَا الَّذی فَضَّلْتَهُ وَبِکَرامَتِکَ جَلَّلْتَهُ وَبِالْمَنْزِلِمبارک گردان برای ما در این روزی که آن را برتری دادی و به کرامت خویش آن را بزرگ کردی و به جایگاه[الْعَظیمِ] الْأَعْلی اَنْزَلْتَهُ صَلِّ عَلی مَنْ فیهِ اِلی عِبادِکَ اَرْسَلْتَهُبزرگ والاتری آن را جای دادی درود فرست بر آن کس که او را در این ماه به سوی بندگانت فرستادیوَبِالْمَحَلِّ الْکَریمِ اَحْلَلْتَهُ اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَیْهِ صَلوةً دآئِمَةً تَکُونُ لَکَو او را به مقام بزرگی درآوردی خدایا درود فرست بر او درودی همیشگی که برای توشُکْراً وَلَنا ذُخراً وَاجْعَلْ لَنا مِنْ اَمْرِنا یُسراً وَاخْتِمْ لَنا بِالسَّعادَةِ اِلیسپاسگزاری باشد و برای ما ذخیرهای و قرار ده برای ما در کارمان آسانی و تا پایان عمرمان با خوشبختی ما را مُنْتَهی آجالِنا وَقَدْ قَبِلْتَ الْیَسیرَ مِنْ اَعْمالِنا وَبَلَّغْتَنا بِرَحْمَتِکَ اَفْضَلَ مقرون دار و تو ای خدا براستی چنانی که اعمال اندک ما را پذیرفتی و به رحمت خویش به بهترینآمالِنا اِنَّکَ عَلی کُلِّشَیءٍ قَدیرٌ وَصَلَّی اللَّهُ عَلی مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَسَلَّمَآرزوهایمان رساندی همانا تو بر هر چیز توانایی و درود و تحیت خدا بر محمد و آلش باد مؤلّف گوید: که این دعا را حضرت موسی بن جعفر علیه السلام خواند در آنروزی که آن جناب را بجانب بغداد حرکت دادند و آن روز بیست و هفتم رجب بود و این دعا از مَذْخُور ادعیه رجب است هشتم سید در اقبال فرموده بخواند اَللّهُمَّ اِنِّی اَسْئَلُکَ بِالنَّجْلِ الْأَعْظَمِ «الدّعاء» و این دعا به روایت کفعمی در اعمال شب این روز گذشت.
روز آخر ماه
غسل در آن وارده شده و روزهاش سبب آمرزش گناهان گذشته و آینده است و نماز سلمان به نحویست که در روز اوّل گذشت.