به نام خدای بخشاینده مهربان
اَلْحَمْدُ للَّهِِ الَّذی جَعَلَ اللَّیْلَ لِباساً وَ النَّوْمَ سُباتاً وَ جَعَلَ النَّهارَ نُشُوراً ستایش خداییرا که شب را پوشش (خلق) قرار داد و خواب را مایه آسایش و روز را (وسیله) تکاپو و جنبش لَکَ الْحَمْدُ اَنْ بَعَثْتَنی مِنْ مَرْقَدی وَ لَوْ شِئْتَ جَعَلْتَهُ سَرْمَداً حَمْداً ستایش خاص تو است که مرا از خوابگاهم برانگیختی و اگر اراده میکردی خوابم را همیشگی میکردی آن ستایشی کهدائِماً لا یَنْقَطِعُ اَبَداً وَ لا یُحْصی لَهُ الْخَلائِقُ عَدَداً اَللّهُمَّ لَکَ الْحَمْدُدائمی است و قطع نگردد و خلائق شمارهاش نتوانند خدایا ستایش خاص تو است کهاَنْ خَلَقْتَ فَسَوَّیْتَ وَقَدَّرْتَ وَ قَضَیْتَ وَ اَمَتَّ وَ اَحْیَیْتَ وَ اَمْرَضْتَ وَآفریدی و پرداختی و اندازه کردی و گذراندی و میراندی و زنده کردی، بیمار کردی وشَفَیْتَ وَ عافَیْتَ وَ اَبْلَیْتَ وَعَلَی الْعَرْشِ اسْتَوَیْتَ وَ عَلَی الْمُلْکِشفا دادی، تندرست کردی و گرفتار ساختی و بر عرش استیلا یافتی و بر ملک وجوداحْتَوَیْتَ اَدْعُوکَ دُعآءَ مَنْ ضَعُفَتْ وَسیلَتُهُ وَ انْقَطَعَتْ حیلَتُهُ وَاحاطه داری میخوانمت خواندن آنکس که وسیلهاش ضعیف و راه چارهاش قطع شدهاقْتَرَبَ اَجَلُهُ وَ تَدانی فِی الدُّنْیا اَمَلُهُ وَ اشْتَدَّتْ اِلی رَحْمَتِکَ فاقَتُهُ وَو مرگش نزدیک گشته و آرزویش در دنیا اندک شده و سخت نیازمند رحمتت گردیده و عَظُمَتْ لِتَفْریطِهِ حَسْرَتُهُ وَ کَثُرَتْ زَلَّتُهُ وَ عَثْرَتُهُ وَخَلُصَتْ لِوَجْهِکَ افسوسش در کوتاهی و تقصیر خود بزرگ گشته و لغزش و خطایش بسیار شده وتَوْبَتُهُ فَصَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِیّینَ وَ عَلی اَهْلِ بَیْتِهِ الطَّیِّبینَتوبهاش بدرگاه تو خالص گردیده پس درود فرست بر محمد خاتم پیمبران و بر خاندان پاکالطَّاهِرینَ وَ ارْزُقْنی شَفاعَةَ مُحَمَّدٍ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ لاپاکیزهاش و شفاعت محمد صلیالله علیه و آله و سلم راتَحْرِمْنی صُحْبَتَهُ اِنَّکَ اَنْتَ اَرْحَمُ الرَّاحِمینَ اَللّهُمَّ اقْضِ لی فِیرا روزی من گردان و از همنشینی او محرومم مکن که تو ارحم الراحمین هستی خدایا در روزالْأَرْبَعآءِ اَرْبَعاً اِجْعَلْ قُوَّتی فی طاعَتِکَ وَ نَشاطی فی عِبادَتِکَ وَچهارشنبه چهار حاجت مرا برآور: نیرویم را در طاعت خویش قرار ده و نشاط و شادمانیم را در عبادتت ورَغْبَتی فی ثَوابِکَ وَزُهْدی فیما یُوجِبُ لی اَلیمَ عِقابِکَ اِنَّکَ لَطیفٌرغبت و میلم را در پاداش نیکت و پارساییم را در آنچه موجب عذاب دردناک برای من گردد که همانا تو نسبت به هرچه لِما تَشآءُ .
بخواهی مدارا کنی.