باید انسان پیش اشخاصی که میتوانند معالجه کنند، خودش را معالجه کند، پیش اطباء روح برود و خودش را معالجه کند، قبل از این که دست به قلم بزند و قبل از این که زبان باز کند توجه به حال خودش بکند و توجه به مسائل سیاسی، اجتماعی، اموری که الان ما مبتلاء به آن هستیم، ببیند که آیا این صحبت در سطح کشور یک تشنجی ایجاد میکند؟ چماقها را ایجاد میکند یا آرامش را ایجاد میکند؟ ببیند که این روزنامه ، این قلم، آرامش در این کشور که الان لازم است ایجاد میکند یا تشنج ایجاد میکند؟ اگر چنانچه ایجاد کرد، این روزنامه چماق است و آن گفتار چماق است و اگر آرامش در مردم ایجاد کرد این رحمت است و این مشکور است پیش خدای تبارک و تعالی. خدا را در نظر بگیرید، ای گویندگان! ای نویسندگان! ای کارکنان مملکت! ای کارمندان اداری و غیر اداری و کشاورز و همه! خدا را در نظر بگیرید، خدا حاضر است همه جا، زبان شما در محضر خداست، چشم شما در محضر خداست و همه قوای شما در محضر خداست، در محضر خدا، خدا را معصیت نکنید! بزرگتر معصیت امروز در کشور ما ایجاد اختلاف است، ایجاد نفاق است . بزرگترین رحمت برای ما و تکلیف برایما ایجاد آرامش است و ایجاد رفاه است.(63)