انتقادات آزاداست به اندازه ای که نخواهند یک کسی را خفیف کنند یا یک گروهی را خفیف کنند و از صحنه خارج کنند انتقاد برای ساختن، برای اصلاح امور، این لازم است. هر مجلس باید این انتقادات را داشته باشد لکن اگر این انتقادات، آن که انتقاد می کند با آرامش خاطر و با نظر صحیح انتقاد بکند، آن که جواب می دهد آن هم اگر با نظر صحیح و بدون اینکه غضب در آن راه داشته باشد جواب بدهد، آنوقت منطق در مقابل منطق است و اگر چنانچه با هیاهو و جار و جنجال بخواهید شما یک مسأله را حل بکنید و هر کسی در نظر داشته باشد که طرف مقابل خودش را مثل یک دشمن بکوبد، عقل ها کنار می رود وقوه غضبیه که بدترین قوه هاست اگر مهار نشود، آنها در کار می افتند و مسائل را علاوه براینکه حل نمی کنند مشکل تر می کنند(45)