تربیت
Tarbiat.Org

آذرخشی دیگر در آسمان کربلا
آیت الله محمد تقی مصباح یزدی‏‏

سستی در جانفشانی برای دین‏

و لا نفسا خاطرتم بها للذی خلقها بالاتر از صرف نکردن مال در راه خدا این که، جانتان را برای کسی که آن را آفریده بود به خطر نینداختید. ما عادت کرده‏ایم. بگوییم اگر تکالیف واجب به حد ضرر زدن به انسان رسید، دیگر واجب نیست. تصور می‏کنیم شرط امر به معروف و نهی از منکر این است که ضرری متوجه شخص نشود، و ترویج دین و مبارزه با دشمنان اسلام در حدی است که خطری متوجه انسان نشود.
سیدالشهداء (علیه السلام) به این علما می‏فرماید: شما جان خود را در راه کسی که آن را آفریده و به شما عطا فرموده است به خطر نینداختید. یعنی می‏بایست به خطر بیندازید. این همان نکته‏ای است که قبلا عرض کردم که، در زمان ما فقط امام (قدس السره الشریف) این مطلب را به خوبی و آشکارا بیان کرد، زمانی که فرمود در مهام امور تقیه نیست؛ تقیه، در امور عادی و امر به معروف و نهی از منکرهای عادی است، که اگر ضرری به کسی می‏رسد، می‏تواند بگوید من آنچه باید بگویم، گفتم و دیگر بیش از این تکلیفی نیست. ولی اگر مساله‏ای مربوط به اساس و کیان اسلام می‏شود، در آن مورد صحبت از تقیه نیست. در این گونه مسائل است که فرمود تقیه حرام است، ولو بلغ ما بلغ. یعنی به هر جا که کار بینجامد؛ ولو هزاران نفر هم کشته شوند، نباید تقیه کرد، چون اساس اسلام در خطر است. در این صورت، و یا همان گونه که امام (قدس السره الشریف) تعبیر فرمود در مهام امور یعنی امور خیلی مهم تقیه روا نیست.(70)
قبلا عرض کردم، باید از بعضی هم لباسی‏های خودمان گلایه کنیم، زیرا بعد از این فرمایش حضرت امام (قدس السره الشریف) حق این بود که بیش‏تر تلاش شود و مصادیق مهام امور که ایشان فرمودند در آن تقیه نیست، تبیین گردد تا مشخص شود آن امور مهم چه اموری هستند. امام (قدس السره الشریف) چند مورد را مثال زده‏اند، که باید تبیین گردد و حدود آن‏ها مشخص شود.
این امر تا حد زیادی به مردم در جهت آشنا شدن آنان به وظیفه شان کمک می‏کند.
این دو گلایه‏ای بود که امام حسین (علیه السلام) از بزرگان قوم داشتند و فرمودند علت این که معاویه و بنی امیه توانستند مسیر اسلام را منحرف کنند، اولا این بود که شما در راه حفظ دین خدا پول خرج نکردید و ثانیا این که شما جان خود را در این راه به خطر نینداختید، حفظ جان را وجهه همت خود قرار دادید و زمانی که شما را تهدید کردند، عقب نشینی کردید.